Eric Zemmour scoort als niet-kandidaat hoog in de peilingen rond de Franse presidentsverkiezingen, zijn partner-sponsor Vincent Bolloré breidt intussen fors zijn media-imperium uit. Beide heren bieden zeer gastvrij onderdak aan beruchte fascistische personen en groepen die het “te softe” Rassemblement National (RN) van Marine Le Pen de rug toekeren. Zemmour-Bolloré, open deuren voor ongeremd fascisme.
Propaganda-afdeling
Zemmour klaagt steen en been over de media, waaruit hij niet is weg te slaan. Je kan geen Franse tv-zender aanzetten zonder Zemmour te zien opdagen, geen krant of tijdschrift openslaan zonder Zemmour – ook in Uitpers komt hij trouwens meermaals aan bod. Nochtans is hij officieel nog geen kandidaat, zoals ook president Emmanuel Macron dat niet is. Maar het zijn zowat de enigen die zwaar campagne voeren. Volgens peilingen zouden ze zelfs twee en één zijn en dus tegen elkaar uitkomen.
Macron had lang gerekend op mediasteun vanuit de groep Lagardère, ook al was de invloed van zakenman Vincent Bolloré in die groep groeiende. Nu is Bolloré de volledige groep aan het overnemen, met de duidelijke bedoeling er de propaganda-afdeling van Zemmour van te maken.
Grove borstel
Dat gebeurt met de grove borstel. Zemmour was jarenlang de vedette van Bolloré’s nieuwszender CNews. Hij werkte zich vooral in de kijker met uitspraken waarvan sommige hem een veroordeling wegens racisme opleverden. Die zender zit nu volgestouwd met uitgesproken reactionaire figuren die ten dienste staan van nog-niet-kandidaat Zemmour.
Nu Bolloré ook de feitelijke controle heeft over de radiozender Europe 1, zijn enkele uiterst-rechtse medewerkers van CNews deels of volledig overgegaan naar EBurope 1. De bezorgdheid daarover leidde bij de radiozender tot stakingen, maar tevergeefs.
Diezelfde grove borstel wordt nu ook gebruikt bij JDD (Journal du Dimanche) en Paris Match, twee andere grote mediatitels die in handen van Bolloré komen. Hij heeft twee gelijkgezinde veteranen aan het hoofd geplaatst om die titels in de pas te doen lopen. Patrick Mahé, een veteraan van de fascistische groep ‘Occident’, moet JDD “demacroniseren”, de presidnet gen iet er teveel steun.
Bolloré controleert in de sector media en communicatie veel meer dan dat. Onderg meer het wereldwijde communicatiebedrijf Havas, Hij heeft de uitgeverij Editis die hij liefst zou fusioneren met Hachette dat hij binnenkort zou overnemen. Zijn groep heeft talrijke ‘vrouwenbladen’ en andere magazines.
En daar stopt het wellicht niet mee. De beursgang van Universal Music Group vorige maand heeft het familiefortuin zwaar aangedikt. Bovendien wil Bolloré, Monsieur Françafrique, af van enkele of alle belangen in Afrika. Die zijn wel aanzienlijk: Bolloré Africa Logistics heeft netwerken in 46 Afrikaanse landen. Daaronder het logistiek beheer van 15 Afrikaanse havens, baat drie grote spoorlijnen en verscheidene grote wegen uit. De vraag is: wil hij met de opbrengst zijn mediarijk nog verder uitbreiden?
Hij heeft haast, want hij wil al die invloed gebruiken voor ‘zijn’ vedette, Eric Zemmour, nog steeds geen kandidaat voor het Elysée maar volop in campagne. Zijn vedette inderdaad, want toen hij de erg omstreden Zemmour aanbracht, reageerden redacties en andere medewerkers erg ongerust. Ze kunnen zesmaanden staken, Zemmouur komt er, aldus de directie.
Goor
En zo kon Zemmour zich jarenlang in de aandacht werken. Door sommigen geprezen als een grote intellectuele polemist. Een grote intellectueel? Alvast een gore, die slechts een beperkt aantal maatschappelijke bespeelt, de bedreigde identiteit; demografisch bedreigd door de lage geboortecijfers van het “eigen volk”, nog meer bedreigd door massale en “wilde immigratie”. Dat laatste allemaal als onderdeel van een complot voor de grote omvolking (grand remplacement). Terloops wordt het collaboratieregime van Pétain goedgepraat, waarmee Zemmour wel in de smaak moet vallen van vader Jean-Margie Le Pen die de gaskamers van de nazi’s ooit als een detail van de geschiedneis bestempelde.
Geen wonder dat men, aldus een onderzoek van Médiapart, in de campagneploegen lieden vindt uit ‘La ,Manif pour Tous’ (tegen het gelijkgeslachtshuwelijk). Naast lieden uit Génération identitaire en uit de fascistische Action Française. Allemaal voorstanders van geweld tegen la République. En hoeft het gezegd, gedrenkt in racisme en xenofobie. Samen met Zemmour tegen alles wat naar Verlichting ruikt. Al verdedigen ze die desnoods wel tegen de ‘woke ‘ discours … Zemmour verwijst in zijn jongste boek graag naar ‘woke’ uitspraken om zich voor te doen als verdediger van Rede en Vooruitgang.
Duel met Le Pen
Het heeft alvast geholpen om zich in de belangstelling te werken. Meer zelfs, ook de andere media, die buiten het rijk van Bolloré, hebben er flink toe bijdragen dat Zemmour de centrale figuur van de Franse politiek is geworden. Het heeft hem omhooggestuwd in de peilingen.
Er wordt nu volop verwezen naar de recente ipsos-Sopra Steria peiling warain hij met 16 % net de andere uiterst-rechtse kandidaat, Marine Le Pen, voorafgaat. (Laten we even herinneren aan de vele peilingen voor de regionale verkiezingen van juni waar de peilinginstituten bij de grote verliezers waren, ze zaten er flink naast). Maar tegelijk roept hij ook de grootste weerstand op.
Het duel bij uiterst-rechts is bijna klassegewijs af te bakenen. Zemmour, de chouchou van la bourgeoisie patriote, terwijl Le Pen hoog blijft scoren bij arbeiders en bedienden. Bij de kiezers van Le Pen vindt 57 % dat men geld van de rijken mag afnemen ten gunste van de armen om tot grotere sociale rechtvaardigheid te komen. Bij de kiezers van Zemmour is 57 % daar heel erg tegen.
Het verrast dan ook niet dat Zemmour kiezers gaat halen bij degenen die in 2017 voor de rechtse kandidaat François Fillon stemden, dat men ook gewezen medewerkers van Fillon rond Zemmour aantreft.
Multimiljardair Bolloré brengt alvast alle geschut in gereedheid ten gerieve van zijn poulain. En om meteen de hersenen niet alleen te kneden om ze vatbaar te maken voor de reclames (zijn inkomstenbronnen), maar tegelijk ook voor de ‘zemmourisation’ ervan.
Intussen toch even vermelden dat links in zijn veelvoud wel afwezig lijkt. Op een moment dat maatschappelijke problemen als koopkracht, Sociale bescherming, gezondheidszorg, onderwijs, rechtvaardige fiscaliteit… centraal zouden moeten staan.
