De jaarlijkse Munchen conferentie over veiligheid grijpt altijd begin februari plaats. Het is een bijeenkomst van hooggeplaatste politici, ‘captains of industry’ en ambtenaren van overal in de wereld. Dit jaar naam de vice-president van de VS eraan deel, Joe Biden. Ze spreken er over veiligheid maar in werkelijkheid willen ze de violen op elkaar afstemmen voor hun toekomstige oorlogen. Ze voeren een handig geënsceneerd, hypocriet stuk op over vrede, maar dit verbergt hun zoektocht om pijpleidingen en handelsroutes te controleren voor hun concerns. Dit alles in hun toespraken verwerkt als bezorgdheid om het oorlogsgevaar dat ze zelf voortbrengen te beteugelen .
De aanwezigheid van vertegenwoordigers uit Rusland, China of Iran verandert niets aan deze vaststelling. Zij moesten dienen als sparringpartners voor het beter verkopen van de westerse strategie.
Veiligheid?
Een vraag die we ons hierbij moeten stellen: dragen ze bij tot een veiliger planeet? Het antwoord is duidelijk neen. Ze hebben een oorlog tegen Irak en Afghanistan ontketend op basis van leugens. In Libië hebben ze de nodige logistieke en financiële steun geleverd om hun gewezen vriend van de macht te verdrijven. Voor Syrië wachten ze op een gunstig ogenblik om er met een militaire interventie Assad en zijn clan de macht te ontzeggen om zo de weg te openen voor een oorlog tegen Iran. Zelfs na het vertrek van het grootste deel van hun troepen uit Irak en Afghanistan willen ze deze landen in hun greep blijven houden als een protectoraat. Het is geen geheim dat de VS en haar bondgenoten in Afghanistan militair aanwezig willen blijven. Bezettingslegers wordt dan omgedoopt tot beschermingstroepen die ook met de nodige onbemande vliegtuigen en moderne wapentechnologie uitgerust worden.
Op deze conferentie van Munchen werd in alle toonaarden gezwegen over de aanvallen van de rebellen in Syrië die, zoals ook tijdens opstand in Libië, met westerse wapens en financiële middelen worden gesteund, dit alles in strijd met het VN-Handvest.
Onze elite rechtvaardigt zijn optreden met het argument dat het een strijd is tegen het terrorisme. Maar deze door het Westen gefinancierde oorlogen hebben alleen het terrein voor het terrorisme beter vrij gemaakt. Het terrorisme dat ze beweren te bestrijden hebben ze eigenlijk zelf in het leven geroepen, zoals in Afghanistan tegen de Sovjet-Unie.
Moeten we geloof hechten aan hun redenering dat een militaire interventie het oorlogsgevaar kan stoppen? De geschiedenis van de recente oorlogen toont ons het tegenovergestelde. Zijn de westerse interventionisten en hun regionale vazallen de doden van Irak vergeten? Dat zijn er meer dan 650 duizend en meer dan 1 miljoen vluchtelingen.
Ook werd er op de conferentie met geen woord gerept over het kernwapenarsenaal van Israël, ook niet over de bezetting van Palestijns grondgebied. In tegendeel, ze blijven Israël financieel en militair steunen, dit ondanks het feit dat Israël alle VN-resoluties die haar optreden veroordelen, naast zich neer legt.
Ze zijn de verantwoordelijken voor de wereldwijde onrechtvaardigheid, ze zijn de hoofdveroorzakers van honger, armoede en de vernietiging van het leefmilieu. Deze conferentie in het “Bayerische Hof” biedt aan de westerse sabelslepers, bepaalde politici, de wapenindustrie en verantwoordelijken voor de NAVO agressie de gelegenheid om hun interventies in de wereld als zogenaamde bijdrage tot stabiliteit en bevordering van de wereldvrede, te beklemtonen.
Joe Biden
Deze conferentie is in feite vooral een treffen van de economische en politieke machtselite, vooral uit de VS en EU lidstaten. Deze jaarlijkse hoogmis is een forum voor oorlogspropaganda om hun bewapening en interventies te rechtvaardigen.
De Amerikaanse vicepresident Joe Biden toonde zich op deze bijeenkomst een wolf in schapenvel . Over de verhouding van de VS met Rusland zei hij dat men het niet altijd over alles eens kan zijn, maar dat de VS niet kan toestaan dat een bepaald land een invloedsfeer verwerft. “Het blijft het Amerikaanse standpunt, dat soevereine staten het recht hebben om hun eigen beslissingen te nemen en zijn eigen bondgenoten te kiezen”, aldus Biden.
In welke wereld leeft Joe Biden? Waar heeft bijvoorbeeld een soeverein land als Cuba het recht eigen beslissingen te nemen, zonder het slachtoffer te worden van de Amerikaanse sanctiepolitiek? Sinds wanneer heeft Irak het recht zijn eigen politiek beleid te voeren zonder dat het slachtoffer wordt van een Amerikaanse interventieoorlog? Waar heeft Syrië als soeverein land het recht om eigen beslissingen te nemen zonder het slachtoffer te worden van de gewapende interventiebenden gefinancierd en bewapend door Qatar en Saoedi-Arabië, met de steun van de VS en EU, vooral Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland? De lijst van landen die niet over dat recht beschikken en die in de ogen van Washington en de de EU hun hegemoniale macht kunnen aantasten, kan makkelijk worden aangevuld. Joe Biden hield er een pleidooi voor nieuwe intelligentere interventie.
De leiders van de wereld slagen erin hun ware strategische doelstellingen te versluieren, de indruk te wekken dat ze de grote vredestichters zijn en strijders voor democratie. President Obama en zijn entourage zijn daar echte meesters in. Mooie woorden moeten hun ware imperialistische doelstellingen versluieren. Maar de dagelijkse realiteit toont dat de verdediging van de westerse belangen op de wereldmarkt desnoods met militaire middelen gebeurt.
wapenhandel
Een belangrijk onderbelicht aspect is de plaats die de wapenindustrie inneemt in het globale wereldgebeuren en de technologische vooruitgang. Enige transparantie hierover is kennelijk te veel gevraagd. De wapenconcerns zijn de grootste sponsors van deze jaarlijkse bijeenkomst.
Hoe rechtvaardigen de leiders van de wereld hun grote wereldwijde wapenverkopen? Men vindt de belangrijkste landen van het wereldtoneel allen terug in de top tien van de wapenhandel. Waarom ijveren ze voor het opstellen van hun Patriot raketten aan de grenzen van landen die zich niet als vazalstaat willen onderwerpen? Waarom is er met geen woord gerept over het feit dat in Irak iedere maand 400 burgers om het leven komen door geweld? Zeven miljoen Irakese burgers, nadat ze door de Amerikanen ‘bevrijd’ werden, leven in armoede. Dat is een vierde van de bevolking, waarvan 3,5 miljoen kinderen onder de vijf jaar ondervoed zijn, 100 kinderen sterven iedere dag als gevolg van de miserabele leefomstandigheden. Hierover geen woord.
De VN, rapporteerde onlangs over meer dan 60 duizend doden in Syrië. Dat is een verschrikkelijk aantal dat echter door onze westerse politici en gevestigde media alleen op het conto van Assad geschreven wordt. Ze zwijgen in alle tonen over de aanvallen van de rebellen en de buitenlandse huurlingen in westerse dienst, die rijkelijk van wapens en geld voorzien worden door het Westen en de oliemonarchieën.
Defense planning guidance
Om de twee jaar werkt de VS regering aan het bijstellen van haar strategische politieke richtlijnen,voor het bijstellen van haar militair budget. Deze “Defense Planning Guidance” wordt door het Pentagon opgesteld, dat in alle openbaarheid pleit voor een strategie van globale Amerikaanse overheersing. In het document wordt duidelijk gesteld dat er landen of coalities bestaan met het potentieel om zich in de toekomst te ontwikkelen tot regionale en globale grootmachten. De VS strategie moet dan in de eerste plaats verhinderen dat de opkomende concurrenten de Amerikaanse globale nachtpositie in de wereld zouden ondermijnen, of de positie van de dollar aantasten als belangrijkste munt voor de wereldhandel. Hiermede bedoelen ze de opkomende economische concurrenten uit Azië, Rusland en Latijns-Amerika. Mogelijke concurrenten moeten verhinderd worden hun greep op de grondstoffenmarkt van Afrika en het Midden-Oosten te vergroten. Hiervoor moet de VS kunnen beschikken over de nodige militaire structure
n zoals Africom en NAVO, en partnerschappen met oliemonarchieën van het Midden-Oosten en Azië. Dit alles wordt ons verkocht als de westerse bijdrage voor democratie en vrijheid, en als het verzekeren van stabiliteit en vrede. Ze legitimeren zo de aanwezigheid van hun militaire basissen in het buitenland, alsook de noodzaak van hun hoogtechnologisch wapenarsenaal. Het voortzetten van deze politiek kan volgens Washington maar slagen als de VS de leiding heeft. Voor het Westen is een veilige wereld, een wereld waar het zelf bepaalt wat goed is voor iedereen.
Bij het aantreden van Obama in 2009 kwam er, ondanks de verwachtingen, geen verandering in het Amerikaans buitenlands en militair beleid. Het voortzetten van de door het Pentagon uitgewerkte strategie toont duidelijk aan dat de Amerikaanse president het globale Amerikaanse leiderschap op politiek en militair vlak gewoon in stand wil houden. Zo verklaarde hij als opperbevelhebber te verzekeren dat het Amerikaanse militaire apparaat flexibel en goed opgeleid blijft om aan alle uitdagingen het hoofd te kunnen bieden. Heeft Obama onlangs niet verklaard, dat hij niet tegen alle oorlogen is, maar in de eerste plaats tegen domme oorlogen? Hij vergat hierbij ons uit te leggen wat hij onder domme en niet-domme oorlog verstaat.
De pijlers van de Amerikaanse buitenlandse politiek en militair machtsstrategie zijn dus sinds 1992 tot op vandaag 2013 niet veranderd. Obama heeft van bij zijn intrede in het Witte Huis alle instrumenten gebruikt om de VS heerschappij in stand te houden. Zijn bondgenoten en partners worden met aandrang aangezet om bij de Amerikaanse regionale kruistochten te participeren met meer militaire en met grotere financiële bijdragen.
Dat was duidelijk merkbaar in de verschillende toespraken op de laatste veiligheidsconferentie in Munchen. Ze spraken over doelstellingen en methodes; over het gerechtvaardigd zijn van hun strategie, maar over de onrechtvaardige drone oorlog bijvoorbeeld bleef het stil in het Bayerische Hof. Daarentegen werden de regionale conflicten ( Iran, Syrië en Mali) en Al-Qaida in het volle licht van de schijnwerpers gebracht, volledig losgerukt uit hun politieke achtergrond. De toespraak van vicepresident Joe Biden ontweek handig de eigenlijke fundamentele doelstelling van de VS: hegemonie verwerven. Dit doet ons denken aan het kindersprookje van roodkapje, waar de wolf over alles sprak, maar niet dat hij roodkapje wilde opeten.
