Loopt Michel 1 aan de hand van een meesteres uit Volksauto-Duitsland?
Het gaat goed met ons landje: deelstaatje ‘Wallonië’ heeft een enthousiaste nagelnieuwe regering, België opnieuw een prima begrotingsakkoord.
- Dat het ‘Waalse’ akkoord uiterst flou is, ach journalisten moeten hun krantenpagina’s met iets vullen. Dat de nieuwe deelregering “Un gouvernement de quinquas” is “sans représentant fort des grandes villes”, wel, journalisten weten het altijd beter. (http://plus.lesoir.be/106410/article/2017-07-26/un-gouvernement-wallon-de-quinquas-sans-representant-fort-des-grandes-villes)
En de Belgische zomerbegroting zou “een koterij met 0,15 % rechtvaardigheid” zijn … (http://www.standaard.be/cnt/dmf20170726_02988195) Tja, wat anders moeten de oppositiepartijen beweren? Kunnen zij het beter? En de vakbonden: die verzetten zich nog tegen het afbouwen van de vaste benoemingen! In welke middeleeuwen leven zij nog? Anno 2017 hop je als werklustige flexwerker van de ene boeiende flexjob naar de andere. Dag in, nacht uit.
Premier Michel had het op woensdagavond in het VRT journaal over de centrale doelstelling van zijn regering die zich laat samenvatten in drie woorden: “Jobs, jobs, jobs.” Door de bedrijven het mogelijk te maken meer jobs te scheppen – én hun werkmensen ook langer aan de slag te houden – kan de premier naar eigen zeggen het leven van de mensen verbeteren en ons aller koopkracht verhogen …
Nu kan je Charles Michel geloven en je vertrouwen in hem stellen. Blijkens opiniepeilingen doen nogal wat mensen dat.
Of je kan je afvragen of zo’n premier niet ofwel zichzelf een rad voor de ogen draait, ofwel gewoonweg een handige leugenaar en komediant is die met uitgestreken gezicht, ons het tegenovergestelde komt wijs maken van dat waar hij en zijn regering echt mee bezig zijn.
Dat politici vaak vooral voor eigen kar rijden, kwade tongen beweren dat al langer. Sommige politici zijn overigens – zoals die schandalige Brusselse burgemeester Mayeur – zo dom om zelfs in de kassen van een daklozenorganisatie te graaien. ‘Christelijke’ en liberale lieden zoals Dehaene, Verhofstadt en De Gucht verkeren vaak in betere kringen; als beheerders van goed bij kas zittende holdings en multinationals.
En waarom kregen Dehaene, Verhofstadt, De Gucht en andere (ex-)toppolitici mooie beheersfuncties? Omdat ze het de bedrijven lastig maakten tijdens hun bewind? Verhofstadts ‘Notionele intrest’ kan je moeilijk een pest-maatregel voor de bedrijven noemen.
Feit is dat na Michels begrotingsakkoord alvast één maatschappelijke groep erg enthousiast was over de ‘zomerbegroting’: de ‘patroons’.
Met reden. “Bedrijfswinsten (nog) minder belast” titelde De Wereld Morgen. “Het tarief gaat voor alle bedrijven van 33 naar 25 procent. Voor KMO’s daalt het tarief zelfs tot 20 procent voor de eerste schijf van 100.000 euro. De notionele interestaftrek blijft overeind. Wel zou er een minimumbelasting komen voor de multinationals die nu via fiscale optimalisatie nul euro belastingen betalen.” En dus zijn “de werkgeversorganisaties unisono enthousiast over het akkoord. Het memorandum dat zij voor de verkiezingen aan de regering voorlegden werd zo goed als volledig gerealiseerd.” (http://www.dewereldmorgen.be/artikel/2017/07/26/regering-heeft-akkoord-belgie-wordt-flexland)
Het is de ‘werkgevers’ uiteraard alleen maar te doen om het welzijn van hun ‘werknemers’. Zelf houden ze er geen frank aan over. Laat staan een euro om naar belastingparadijzen door te sluizen. Wie onthuld wil zien hoe ver bedrijfsleiders soms gaan om hun firma’s ‘boven water te houden’ en iets hoger ook, moet dezer dagen naar Duitsland kijken.
Het begin van het einde van een stinkend Duits sprookje?
Staat er één iemand symbool voor de consumptiemaatschappij, dan wel Hij. Is er één iemand meer verantwoordelijk voor miljoenen doden jaarlijks – direct door accidenten, indirect door luchtverontreiniging – dan Hij ? Is er iemand op ecologisch én economisch vlak te gek om los te laten rijden: dan ook weer Hij. Hij weegt gemiddeld zo’n 1.000 kilo en wat vervoert Hij meestal? Een mensje van pakweg 70 tot 80 kilo. Om dat klaar te spelen, slurpt Hij wereldwijd ontelbare liters van een aardvocht dat we beter voor andere doelen zouden gebruiken én dat bovendien uit milieu-overwegingen best onder de grond gelaten wordt: olie.
Koning Auto: in vergelijking met soldaat Fiets, een tuig dat zowel gevaarlijk, onecologisch als oneconomisch is. Maar zie: uit ‘verkeerde producten’ valt vaak de grootste winst te slaan. Denk aan de farmamaffia. En dus blijft Koning Auto hoog boven economie, politiek en bevolking uittronen.
Maar er bougeert etwas. Zelfs in Duitsland. “Un vent de panique souffle sur les constructeurs allemands” blokletterde Le Soir op woensdag 26 juli 2017.
Wat blijkt? Nadat de Duitse autobouwers al bakken kritiek over zich heen kregen én miljoenen wagens moesten ‘terugroepen’ wegens ‘sjoemelsoftware’ (met bijhorende luchtvervuiling), blijkt nu – door onthullingen op vrijdag 21 juni in het weekblad ‘Der Spiegel’ – dat ze een ‘kartel’ gesloten hadden waardoor ze elkaar inzake verkoopprijzen niet gingen beconcurreren.
En dan? ‘Ist etwas los?’ Maar aan concurrentievervalsing doen! Dat druist in tegen het heiligste van het heilige voor alle liberale politici plùs tegen de portemonnee van hun kiezers!
Ondanks het feit dat vele media groot profijt halen uit hun reclame voor automerken, brengen sommige media nu – de éne al wat enthousiaster dan de andere – toch het ‘auto-kartel-nieuws’. Bij de VRT had ik er tot donderdagnamiddag nog niets over gezien maar Le Soir bracht er op woensdag een volledige (economische) bladzijde over. Op het web vond je op woensdag nog artikels die beweerden dat het bestaan van het kartel nog onderzocht moet worden. Maar Le Soir schreef dat Daimler Benz al bekend heeft, gevolgd door Volkswagen.
Berlijn en Brussel: “Wir haben es nicht gewusst”
“Je kan een deel van de mensen een deel van de tijd bedriegen, maar je kan niet alle mensen altijd bedriegen” luidt een gezegde.
Dat ‘deel van de tijd’ kan echter lang duren. De deal tussen Audi, BMW, Mercedes-Benz, Porsche, Volkswagen dateert al uit de jaren negentig van vorige eeuw. Naar verluidt waren al die tijd meer dan 200 ingenieurs en managers van de geheime overeenkomst op de hoogte; een overeenkomst die zowel technische als commerciële aspecten betrof. Terwijl hun grote bazen naar buitenuit de zegeningen van de vrije markt predikten, knepen zij onder elkaar de markt de strot dicht.
Met het risico dat ze nu miljardenboetes vanwege de Europese Commissie en de Duitse anti-kartel-dienst moeten ophoesten. Le Soir vermeldde het getal van 50 miljard. Daar komen dan nog de schadevergoedingen bij als gevolg van klachten van klanten en van consumentenorganisaties. Klachten die Volkswagen inzake ‘dieselgate’ al miljarden gekost hebben.
Kan het zijn dat de Europese Commissie en de Duitse en andere nationale overheden al die tijd om de tuin geleid werden ? De vraag stelde zich ook naar aanleiding van het schandaal van de sjoemelsoftware.
Volgens de ‘Süddeutsche Zeitung’ wist ‘Brussel’ al sinds 2014 van het kartel: “EU weiß offenbar seit Jahren von Kartellverdacht”. Daimler maakte toen als eerste het kartel bekend, in de hoop om bestraffing te ontlopen … De Commissie liet nu weten het kartel te zullen … onderzoeken.
( http://www.spiegel.de/wirtschaft/unternehmen/daimler-selbstanzeige-eu-weiss-offenbar-seit-2014-von-mutmasslichem-auto-kartell-a-1159878.html)
En de Duitse politici? Zij eisen dat er schoon schip gemaakt wordt, maar wat hen vooral bevreest is dat de Duitse industrie als geheel lijden zal. De geloofwaardigheid van ‘Made in Germany’ staat op het spel.
Voor de Duitse Groenen komt het schandaal wel gelegen. Op minder dan twee maanden van de parlementsverkiezingen en temidden van een mak verlopende kiescampagne want Merkel en haar ‘christen-democraten’ lijken op voorhand al te zullen winnen.
“Een politiek sterk beschermde industrie”
Onder het kopje “Une industrie bien protégée”, wijdde Le Soir een apart stuk aan de verhoudingen tussen de Duitse politiek en de Duitse autoconstructeurs. Innige verhoudingen. Met 800.000 jobs in de autobouwsector werpt de industrie veel gewicht in de schaal. Met haar omzet, vermogen, uitstraling enzoverder nog meer. “De opeenvolgende Duitse regeringen hebben doelbewust gedurende jaren hun ogen gesloten voor de illegale praktijken van Volkswagen & Co” schreef Christophe Bourdoiseau in Le Soir. “In Duitsland heeft de autobouwsector altijd politieke bescherming genoten.”
De journalist verwees naar de Duitse NGO “Deutsche Umwelthilfe” (DUH) die stelt dat de overheden altijd onder invloed van de autofabrikanten stonden. Hun chef-lobbyist is een persoonlijke vriend van de kanselier. De voorzitter van de Duitse automobielfederatie FAV, Matthias Wissmann, is een oud-minister van Transport maar ook lid van Merkels CDU-partij.
Tot op heden durfde geen enkele kanselier de toon verheffen tegen de sector. Je bij de macht van de autolobby neerleggen: het is in Duitsland een kwestie van politiek overleven.
Geen enkele kanselier durft een snelheidsbeperking invoeren op de autosnelwegen. Merkel die nog minister van Milieu geweest is, verzet zich regelmatig tegen een beperking tot bv. 130 km/uur. Haar minister van Transport, de conservatieve Beier Alexander Dobrindt, stelt dat hij vertrouwen heeft in de Duitse burger en in het gezond verstand van de autobouwers om te komen tot meer veiligheid en minder luchtvervuiling …
Duitsland verkeert volgens Le Soir, derhalve in een uitgelezen gezelschap als het gaat om ‘landen’ waar de snelheid op de autowegen niet algemeen beperkt wordt: het Eiland Man, Nepal en de Indische deelstaat Uttar Pradesh … Bijgevolg komen toeristen regelmatig het topvermogen van hun auto’s uittesten op de Duitse snelwegen. Op ongeveer de helft daarvan geldt geen enkele snelheidsbeperking …
Luchtvervuiling of marktbederf: wat zal Duitse autobouwers het zuurst opbreken?
Toch is ook in Duitsland Koning Auto niet meer ongenaakbaar. Met name de dieselauto. In een kaderstukje berichtte Le Soir hoe nu ook Duitse steden – meer dan twintig – plannen hebben of er al mee bezig zijn om diesels uit hun centrum te bannen. Met als bekendste drie steden: Hamburg, Stuttgart én Munchen waar BMW zijn hoofdkwartier heeft. Maar laat nu toch wel twee van de drie Duitse BMW’s op diesel rijden. Geen populaire maatregel dus, zo’n ban.
“Het einde van de diesel is slechts een kwestie van tijd”, stelde Ferdinand Dudenhöffer, in Le Soir gepresenteerd als ‘groot expert van de autosector’.
De Duitse autoconstructeurs geven zich echter nog niet gewonnen. Bij Reuters valt deze titel te lezen: “Daimler CEO: ‘Diesel is worth fighting for’”. Die CEO dat is niemand minder dan Dieter Zetsche, de breedgesnorde reus waarvan je op het Web heel wat kiekjes met Merkel (en ander schoon politiek volk) vinden kan. Reuters: “The CEO of German luxury carmaker Daimler vows to fight for diesel-powered vehicles, but declines to comment on the latest scandal rocking the nation’s auto industry.”
Luchtvervuiling of marktbederf: wat zal de Duitse autobouwers het zuurst opbreken ?
In de Duitse pers vind je nu titels zoals: “Kartellverdacht: Autohersteller in Erklärungsnot” / “Der Autoindustrie droht eine Schlammschlacht” / “Aus Amerika droht noch strafrechtliches Nachspiel”
Maar op het web – bij Reuters – valt ook dit te leren: “VW profit jumps as core brand pushes cost cuts, models”. De winst van Volkswagen piekt dus. “Earnings before interest and tax jumped to 4.55 billion euros ($5.34 billion) from 1.90 billion a year earlier, VW said on Thursday, beating a 4.49-billion-euro consensus forecast in a Reuters poll of analysts.” (http://www.reuters.com/article/us-volkswagen-results-idUSKBN1AC0RB?il=0 )
Met andere woorden: er is geen enkele reden om ze niet te doen afdokken, meisjes en jongens van de Duitse milieu- en consumentenorganisaties! Anders blijft dit grenzeloos verder duren.
Op een herverkiezing van Angela hoeft niet gerekend te worden om de automaffia te stoppen.
Onze Charles Michel: zou hij echt uit ander hout gesneden zijn? Of loopt hij net als heel de Belgische economie gewoon aan het handje van een meesteres uit Duitsland? België: de onofficiële 17de Duitse deelstaat? Economisch wel. Want via de EU, liggen we qua economisch beleid aan handen en voeten gebonden aan wat het Duitse kapitaal wil.
Charles Michel: zou hij het echt goed voor hebben met ons allen?
