”1, het Zondebokmodel: Roep iets uit tot een verschrikkelijke en interne vijand”
Naomi Wolf: The end of America: ten steps that close down an open society.
Nieuws over antiterreureenheden schiet mij doorgaans in het verkeerde keelgat. Deze keer niet, omdat er werd geschreven, dat de Dienst Speciale Interventies, die doorgaans wordt ingezet bij terreurdreiging, met een ernstig personeelstekort kampt. Goed nieuws, vind ik het en wat mij betreft wordt die hele anti terreureenheid zo snel mogelijk opgeheven, omdat er een gevaarlijk luchtje aan kleeft.
Ten onrechte wordt in het AD artikel, dat steen en been klaagt over het ”personeelstekort” en het ”bij nacht en ontij te moeten klaarstaan” van het personeel, gedaan alsof het hier om Ridders van de Ronde Tafel gaat, die de wereld van draken moeten bevrijden. De werkelijkheid is anders. Terrorisme is niet alleen zelfgecreëerde draak, die terreureenheden zijn gevaarlijk en mogelijk doodseskaders, iets waartoe te vaak het zwijgen over wordt gedaan.
Dus gooi ik het out in the open. Tenslotte gaat het hier om mensenleven en in mijn boek telt ieder mensenleven, die van ”onschuldigen”, slachtoffers, daders, potentiële daders en verdachten.
Antiterreureenheden: shoot tot kill
Het komt net iets te vaak voor, dat bij de ”jacht” op echte/vermeende daders van een terroristische aanslag [of een, waarvan men vermoedt, dat die het is], vrijwel nooit arrestaties worden verricht, maar dat de vermoedelijke daders worden ”doodgeschoten door de politie”, zoals het klinisch wordt genoemd.
Frankrijk
Dat is zo gebeurd in Frankrijk, toen de vermoedelijke schutter van de aanslag op een Joodse school in Toulouse [en eerder in Montauban, op een aantal militairen, die hadden gediend bij Westerse militaire interventies] werd doodgeschoten. Volgens de Franse autoriteiten schoot de man op de politie. Nou is dat best mogelijk, maar het wil er bij mij niet in, dat het bij een dergelijke grootscheepse jacht op een verdachte, voor de politie niet mogelijk is hem te arresteren zonder te hoeven doden.
Voor mij wijst dat richting executie en dat werd ook, niet ten onrechte, geopperd door de vader van de verdachte. Natuurlijk werd dat weggewuifd, maar het wordt tijd, daar maar eens gerichter aandacht aan te gaan schenken.
Dit herhaalde zich na de aanslag op het kantoor van Charlie Hebdo in Parijs, toen de broers Kouachi [verdachten van deze aanslag] door de politie/veiligheidsdiensten werden doodgeschoten, na een bestorming van de drukkerij. Ook de gijzelnemer van een supermarkt werd gedood.
Denemarken
Op 15 februari schoot de Deense politie de verdachte van twee aanslagen dood. Ook hier weer: Een ”grootscheepse klopjacht, waarbij helikopters en gepantserde wagens werden ingezet”. Mankracht genoeg dus, om tot arrestatie over te gaan.
België, Verviers
De dodelijke anti terreuractie in Verviers [kort na de aanslagen op het kantoor van Charlie Hebdo] was nog bizarrer, omdat er nog niets gebeurd was, maar er werd vermoed, dat er aanslagen zouden worden gepleegd. En net als in Frankrijk [ volgens de politie tenminste] begonnen de [door hen zo genoemde] ”Jihadisten” ”minutenlang op de politie te schieten, die het vuur beantwoordde. Overigens was de berichtgeving hierover in de Belgische media uiterst verwarrend, waarbij paniek zaaien niet van de lucht was.
Kwalijker echter nog was, dat de berichtgeving melding maakte van de versie van de politie [terreurverdachten openden het vuur, politie schoot terug uit zelfverdediging], maar niet van de versie van de bij de Verviers-actie opgepakte man, die vermeldde, dat de politie zonder waarschuwing als eerste begon te schieten.
Over hoor en wederhoor gesproken……..
Impact of moslims en andere mensen van kleur
Een eng neveneffect van dit Rambo anti terreurgedrag is de impact op moslims en andere mensen van kleur. Ze werden al gemakkelijk als ”de vijand” gezien en over een kam geschoren. Op 20 januari hadden in Nederland al meer dan 100 acties tegen moslims en de Islam plaatsgehad, in een geval met de dood tot gevolg.
In Belgie werden ook moslims en ”Arabisch” uitziende mensen de dupe. Dit overkwam voormalig AEL voorman Dyab Abou Jahjah, die vlak voor zijn huis twintig minuten lang door de politie onder schot werd gehouden. Zelf zegt hij hierover: “Een echte schande, een geval van ethnic profiling. We zijn nu allemaal vermeende terroristen. (…) We zien er allemaal uit als op die cartoons die iedereen nu zo graag publiceert.”
“In mijn straat, aan mijn huis, onder schot worden gehouden. Ze hadden ook gewoon een paar meter verder op de bel kunnen kijken om die naam te vergelijken met die op mijn identiteitskaart”, klinkt het. “Toen ik voor mijn deur stond, vroeg ik mij af of ik wel nog het recht had om die te openen.”
Zo wordt onder invloed van terreurhysterie en trigger happy anti terreureenheden omgegaan met moslims en ”Arabisch” uitziende mensen, die dan automatisch verdacht zijn. Zondebokideologie in werking. Een stap richting politiestaat.
Zelfgecreëerde draken
Terrorisme, als militaire aanval op burgers of burgerdoelen, is onacceptabel en inhumaan, maar het komt wel ergens vandaan. En dat is waarvoor zowel Westerse politici en vele mainstream media hun ogen bewust sluiten. Vreemd is dat niet, aangezien terrorisme vooral een reactie is op de Westerse politiek-economische-militaire dominantie in de wereld, de Westerse militaire acties in het Midden-Oosten, Afrika en andere delen in de wereld en inherent daaraan de in de meeste gevallen ongestrafte oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.
Een voorbeeld van Westers onrecht is de voortdurende steun, vooral door de VS [met in zijn kielzog de gedogende EU] aan bezettingsstaat Israël, wiens oorlogsmisdaden worden vergoelijkt en gebagatelliseerd. En de steun aan dictatoriale regimes wereldwijd. ISIS is voor een deel gecreëerd door het Westen, dat het sjiitische regime van de vroegere Iraakse president Al Maliki in het zadel heeft geholpen tijdens de VS bezetting van Irak.
Dit regime heeft zich aan grootscheepse vervolging van de soennitische moslims schuldig gemaakt, met als reactie soennitisch verzet, waarin ISIS zijn kans schoon zag. Een staaltje van politieke en mediamanipulatie is, dat de misdaden van ISIS breed worden uitgemeten en over die van het Iraakse regime [tegen de soennieten], het zwijgen wordt gedaan.
Dit alles maakt terrorisme niet minder misdadig, maar nogmaals, door het Westen gecreëerde draken, die zullen blijven teisteren, zolang het Westen de wereld blijft overheersen, landen binnenvalt, samenlevingen ontwricht en straffeloos oorlogsmisdaden blijft begaan.
Het grote zwijgen
Het engste vind ik nog de vanzelfsprekendheid, waarmee het doodschieten van echte/vermeende terreurverdachten gepaard gaat. Het publiek en de media slikken klakkeloos het verhaal, dat de ”terroristen” het vuur op de politie openden, hoe onwaarschijnlijk dat soms ook klinkt, prijzen deze anti-terreureenheden zelfs voor het ”uitschakelen” [eufemisme voor doden] van de ”terroristen” [tussen aanhalingstekens omdat iemand pas een terrorist is na veroordeling door de rechter] en zitten er kennelijk niet mee, dat het recht op leven en het recht op een eerlijk proces hier wordt geschonden. Gaat men zo gemakkelijk voorbij aan artikel 3, Universele Verklaring van de Rechten van de Mens? Maar gelukkig zijn er nog enkelen, die blijven protesteren.
EPILOOG
De trigger happy-handelwijze van anti terreureenheden, die bijna standaard verdachten van aanslagen ”doodschieten” en de algemene acceptatie daarvan is verontrustend en moet doorbroken worden. Recht op leven is voor iedereen, zonder aanziens des persoons. Dus ook voor terreurverdachten en ”Jihadisten” En ook het recht op een eerlijk proces. Als deze standaard wordt losgelaten, wordt het gevaar van ontsporing steeds groter. En komt de politiestaat dichterbij.
Neen, weg met die antiterreureenheden, die kennelijk boven de wet staan. Als er iets dreigt, is de gewone politie voldoende toegerust om in te kunnen grijpen. Maar dan wel via een arrestatie en met respect op leven. Geen executies!
Ik eindig met een indrukwekkend citaat uit het Boeddhistisch Dagblad, dat goed weergeeft, wat er hier speelt: ”Niemand weet of het doodschieten van de vijf mannen – drie in Parijs, twee in Verviers, te voorkomen was geweest. Omdat er geen informatie over is en alleen maar vragen rijzen. Waarom werden de twee mannen die ‘al schietend’ uit de drukkerij renden niet uitgeschakeld door goed opgeleide scherpschutters? Waarom gebeurde dat ook niet in Verviers? Was de situatie er niet naar. Er waren toch goed geoefende en uitgeruste ‘speciale eenheden’ aanwezig. We weten het niet, er is gekuist. Eenieder zou voor de wet gelijk moeten zijn: ook terroristen. In dit geval verdachten, tot de rechter heeft gesproken. Zo zou het moeten zijn in een Europa waar miljoenen mensen de straat opgaan om vrijheid van meningsuiting te verdedigen. We zijn aangeland op het niveau van het kuisen van mensen en niemand maakt zich er druk over. Niemand wil weten wat de waarheid is.”
