Al Jazeera moet zwijgen.
In Ramallah, de zogeheten hoofdstad van de bezette Palestijnse Westbank waar de zogeheten Palestijnse Autoriteit, de PA, in de praktijk door Fatah gecontroleerd, zetelt, werden deze week de lokalen van Al Jazeera gesloten door die zelfde PA. Die stuurde woensdagavond wat militairen naar de Al Jazeerakantoren met een papier waarop stond dat alle activiteit van journalisten en medewerkers gestopt moest worden, en dat was het het. Weliswaar geldt het verbod maar voorlopig, maar een einddatum ervan werd niet opgegeven.
Waarom?
Waarom het verbod? Omdat, zegt de PA, Al Jazeera “zich bezondigt aan het verspreiden van opruiende en misleidende reportages, die tweedracht provoceren en Palestijnse interne aangelegenheden verstoren.”
Wat had Al Jazeera gedaan, om een zo zware straf vanwege de Autoriteit over zich heen te krijgen, wetende dat de PA uiterst impopulair is in Palestina, en Al Jazeera juist wel populair?
Terwijl Al Jazeera, dat gecontroleerd wordt door Qatar, volgens de eigen politieke commentator Marwan Bishara, de enige zender is die nog informatie verstrekt uit de Westbank en Gaza.
Omdat te begrijpen moeten we naar Jenin, de opstandige stad met haar vluchtelingenkamp in het noorden van de Westbank. Daar, en in de twee andere noordelijke steden Nabloes en Tulkarm, heeft zich een eigenzinnige kern van militanten ontwikkeld die het gezag van de PA niet meer erkennen en gewapend verzet plegen tegen de Israëlische bezetting — en steeds vaker ook tegen de PA-politie die probeert hen dat te beletten.
Het resultaat daarvan is dat Israël geregeld zijn IDF-eenheden in raids naar Jenin stuurt, waar die intussen al verwacht worden, zeker in het beruchte vluchtelingenkamp (dat al een paar keer met de grond gelijk werd gemaakt door de IDF) en dat daar keer op keer hard gevochten wordt met doden en gewonden aan beide kanten. Dit is niet helemaal zoals het, in Israëlische ogen, met de Palestijnse Autoriteit afgesproken was. Van de PA wordt immers verwacht dat ze in de aan haar toevertrouwde gebieden de orde bewaart, dat wil zeggen een beetje als in onderaanneming politioneel optreedt om Israël en Israëlische belangen in de Westbank te beschermen.
Wat de PA doorgaans met ijver ook doet. Ze heeft daarvoor een soort half gewapende (de Israëli’s laten op dat gebied niet veel toe en houden ook de PA nauwgezet in de gaten) gendarmerie en een tiental soorten geheime en politieke politie. Die laatste dient vooral om interne dissidentie op te sporen en uit te schakelen, met de nadruk op de strijd tegen Hamas en de Islamitische Djihad, die Gaza overnamen. Om die reden, en om de notoire corruptie naast incompetentie iin haar bestuur, wordt de PA door taxichauffeurs in Ramallah al eens “de bezetting nummer twee” genoemd.
Dus toen er op zestien december weer actie was in Jenin vluchtelingenkamp, wachtte de PA niet op de Israëli’s maar ging er zelf naartoe in een heuse militaire raid de opstandige Jenin Brigades aanpakken, met meer dan elf doden als resultaat. Al Jazeera was erbij en bracht erover bericht. Die berichtgeving is niet in de smaak gevallen bij de Palestijnse Autoriteit, en vorige woensdag viel de bijl ook bij Al Jazeera.
147 Journalisten
Al Jazeera was dergelijke reacties al wel gewend. Twee maand geleden sloot Israël al de kantoren in Ramallah, al in mei 2023 had het de zender in Israël zelf verboden. Onafhankelijke media horen volgens Israël, net als voor de PA, eigenlijk niet te bestaan — zie de aanval van de regering Netanyahu vorige maand op de krant Haaretz, de enige overblijvende kritische krant in Israël. Journalisten, die er in vroeger tijden onbevreesd hun werk konden doen, worden in dit nieuwe Midden-Oosten door de snipers speciaal geviseerd. Sinds 7 oktober zijn in bezet Palestina minstens 147 journalisten gedood, “waardoor bezet Palestina een van de gevaarlijkste landen is geworden in de geschiedenis van de moderne journalistiek”, aldus de IFJ, de Internationale Federatie van Journalisten.
Actie in Jenin dus, niet tegen de Israëlische vijand maar tegen de eigen verzetsstrijders, daarna sluiting van het enige nieuwsmedium dat erover kan dan wel durft berichten. Wat is er met die Palestijnse Autoriteit — met Fatah — aan de hand, die anderzijds zo onhoorbaar stil is geworden over de almaar voortdurende oorlog in Gaza die met Oudejaar, 31 december 2024, het cijfer van A45.541 dode Palestijnen overschreed, meestal vrouwen en kinderen? Zodat je je afvroeg wat zij daarvan vonden?
En wat zijn daar tegenover de ongelukkige 147 dode collega’s, terwijl het echte nieuws deze feestweken toch ging over de vijf doodgevroren babies in Gaza, waar het laatste functionerende ziekenhuis in noordelijk Gaza, het Kamal Adwan Hospital compound in Beit Lahiya, na een week van belegering en beschieting door de Israeli Defence Force platgebrand werd waarbij de directeur ervan die zijn patiënten niet aan de al te zeer aan de dood gewende soldaten van Israël had willen overlaten — relazen van hoe zij zich gedroegen zijn op het internet te vinden — door de Israëli’s werd opgepakt en opgesloten in een niet nader genoemde gevangenis.
Berichtgeving is belangrijk, zonder haar zou u dit alles niet weten. Daarom is de actie tegen Al Jazeera — en wij weten wel dat veel Palestijnen over de berichtgeving van Al Jazeera in het Arabisch niet zo geestdriftig zijn — een ontmaskering van de PA zelf.
Want die, durft een Palestijnse vriendin zeggen vanuit Jeruzalem, “is een corrupte, onbekwame autoriteit geworden die niet eens biji machte is om haar eigen mensen te beschermen tegen de aanvallen van de kolonisten! Als dan een handvol gewapende mannen in Jenin in actie komen tegen de bezetting, ontmaskert dat haar zwakheid eens te meer. Al Jazeera berichtte over de aanval van de PA op Jenin, en zodoende belichtte het de zwakheid van de PA. Waarom de actie tegen Al Jazeera juist nu? Omdat Israël het voorbeeld gaf. En om de VS en Israël te tonen dat zij nog in staat is om hun belangen te dienen!”
Wat de plannen zijn.
Niemand weet natuurlijk wat de gezanten van Washington D.C. de kliek rond Mahmoud Abbas en zijn zichzelf al zo lang overlevende leidende Fatah-groep in het oor blijiven fluisteren. Eerder heeft Washington een schets van akkoord met Israël over wat er na de oorlog met Palestina — en niet alleen met Gaza! — moet gebeuren, dan dat Israël dat met de PA zou hebben. Terzake doen fantastische verhalen de ronde, en in geen ervan is er sprake van een onafhankelijk Palestina. Van die plannen hangt nochtans het einde van de oorlog af. Mahmoud Abbas en zijn kornuiten, die zich sinds de moord op Yasser Arafat zo lang aan de macht hebben weten vast te klampen, zullen dat blijiven doen zo lang het enigszins mogelijk is, maar het lijkt niet waarschijnlijk dat zij een deel van het uiteindleijke plan zullen zijn.
Wat de moedigste van alle Israëlische journalisten, Gideon Levy van Haaretz, ondertussen het meest tegen de borst stuit, is niet eens de aanslepende oorlog noch de genocide. Zo is nu eenmaal de oorlog. Wat hem het meest stoort is dat de IDF aan de kust in het noorden van Gaza, naast Jabalia vluchtelingenkamp of wat daar van overblijft, een eigen “zone of interest” geschapen heeft zoals in de gelijknamige film over het rustige leven naast Auschwitz, een rustoord aan het strand, met schaduw, rustkussens, bar en barbecue, waar de vermoeide soldaten kunnen bijkomen na de actie. Terwijl dit keer niemand beweert dat ze daar maar voorlopig zijn.
Dat immers, en de Israëlische ramptoeristen die vanaf de grens van Israël naar de vernietiging van de stad Gaza kwamen kijken, zijn de tekens die de ware aard blootleggen van de gedoodverfde overwinnaars in dit zogenaamde conflict. De bondgenoten van de Europese Unie.
