Het Vlaams Blok (VB) zoekt steeds meer contacten met wat het "gelijkgestemde partijen" noemt. Het Blok oordeelt dat die gelijkgestemden de wind in de zeilen hebben, zij raken in steeds meer Europese regeringen. Het Blok wil zich spiegelen aan die succesrijke gelijkgestemden in Europa, terwijl het tegelijk internationale respectabiliteit nastreeft met lofzangen op Bush. Het Blok heeft een opvallende voorkeur voor regeerders, een duidelijke poging om ook via buitenlandse banden het cordon sanitaire te ondergraven.
Het bezoek van de Blok-leiders eind juli aan het Oostenrijkse Klagenfurt vestigde de aandacht van de Vlaamse pers op de internationale contacten van het VB. Het Blok bracht er een vriendschappelijk bezoek aan de ‘Landeshauptmann’, de voorzitter van de provincie Karinthië, Jörg Haider, grote chef van de FPÖ (Oostenrijkse Vrijheidspartij). Daar was tegelijk een delegatie van de Lega Nord, zoals de FPÖ van Haider ook een regeringspartij. Het trio zei zichzelf te beschouwen als een beginkern van een ruimere alliantie. De Deense Volkspartij zal bijna zeker deelnemen aan verdere contacten, kondigde het Blok aan. Die Volkspartij steunt de rechtse minderheidsregering van buitenaf.
Blok-voorzitter Frank Vanhecke wist te vertellen dat het trio enkele gemeenschappelijke hoofdthema’s heeft: het immigratieprobleem, veiligheid, gezinspolitiek en de verdediging van de specifieke identiteit van de Europese volkeren tegenover de bureaucratische EU-moloch.
In zijn publicaties geeft het Blok toe dat er binnen het FPÖ grote onenigheid bestond over toenadering tot het Blok, wat het wijt aan de "negatieve beeldvorming die blijkbaar ook naar het buitenland doordringt, meestal via linkse en Franstalige kanalen als Le Soir en La Libre Belgique". Maar de voorstanders van toenadering binnen de FPÖ hadden zich niet onbetuigd gelaten en waren kennelijk in de meerderheid binnen de FPÖ – enkele weken later bleek dat voor- en tegenstanders van die toenadering ook wel andere meningsverschillen hadden, wat tot een breuk in de FPÖ en daarop een regeringscrisis leidde.
Padania
Kort daarop, in september, stuurde het Vlaams Blok een delegatie naar de jaarlijkse "onafhankelijkheidsdag" van "Padania" die de Lega Nord organiseert. De officiële contacten tussen Blok en Lega zijn al meer dan drie jaar oud, Annemans was in Milaan een officiële spreker op het congres van de Lega die toen nog in de oppositie zat en campagne voerde voor een onafhankelijke staat Padania. Padania beslaat het noorden van Italië waarvan de oorspronkelijke bevolking volgens Lega-ideologen zelfs genetisch volkomen verschilt van de Italianen. Op het congres in Milaan werden Keltische volksspelen gehouden om het eigen karakter van de ‘Padanianen’ in beeld te brengen.
Op die ‘onafhankelijkheidsdag’ organiseerden de Lega-jongeren een speciale steunbetoging aan het Vlaams Blok onder de leuze "Libertà a Vlaams Blok". Het Blok bestempelde dat als "een fantastisch hart onder de riem voor het Vlaams Blok". In juni had een delegatie van de VB-jongeren al een bezoek gebracht aan de Lega-jongeren. Dat behelsde ook een bezoek aan "Terra Insubre", een vereniging die een onderzoek doet naar de Keltische wortels van de talen, de tradities en de geschiedenis van Padania… Die uitdrukkelijke steun van Lega-kopstukken aan het Vlaams Blok illustreert de groeiende invloed van de racistische tendensen in de Lega. Blok en Lega hebben dezelfde hoofdvijanden: de islamieten. De Lega werkt zich op straat vooral in het nieuws met campagnes tegen moskeeën en islamitische migranten.
Vakantie
Na de Franse verkiezingen bejubelde het Blok ook het succes van Jean-Marie Le Pen en diens Front National, een partij waarmee het Blok al langer nauwe relaties heeft, zij werken onder meer samen in het Europees Parlement. Er is wel een probleem: het FN blijft zich erg antisemitisch opstellen. Het FN is wel erg gekant tegen Arabieren en moslims die in Frankrijk zijn, maar heeft minder problemen met moslims erbuiten. Het FN telt zelfs enkele vrienden in de Arabische wereld, onder wie de Iraakse leider Saddam Hoessein. Voor het VB moet echter alles wijken in de strijd tegen de islam; in die strijd zijn de zionisten à la Ariel Sharon bondgenoten. Het VB vindt steeds meer sympathisanten in zionistische kringen in ons land. Op dat vlak staat het VB dichter bij de Lega Nord dan bij de FPÖ of het FN.
Maar het gewicht van uiterst-rechts in Frankrijk maakt het FN ‘incontournable’. De VB-Jongeren konden daar in de zomer trouwens nader kennis mee maken, want ze hielden hun zomeruniversiteit in de Provence met als centrale thema’s een nationalistisch gemeentebeleid en de islam. Als praktische oefening bezochten ze de door uiterst-rechts bestuurde steden Orange, Marignane en Vitrolles, de stad waar de familie Mégret toen nog de plak zwaaide. Mégret is de chef van de MNR, een afscheuring van het FN die zich zeer radicaal anti-islamitisch opstelt maar na de zware verkiezinsgnederlagen in april en juni aan gewoon rechts tracht te plakken. Intussen verloor de MNR bij herverkiezingen het stadje Vitrolles aan links.
Ruimere horizon
Het VB verruimt zijn horizon echter verder dan klassiek uiterst-rechts. Terecht, vanuit zijn optiek, zwaait het ook lof toe aan de Italiaanse premier Silvio Berlusconi. Het citeert natuurlijk met de grootste instemming diens uitspraak over de grootsheid van de westerse beschaving zeker tegenover de islamitische wereld. In een rondvraag aan de leiders van de VB-Jongeren vraagt hun blad, "Vrij Vlaanderen" hen naar leiders die ze bewonderen. Een van hen, de vormingsverantwoordelijke, noemt Berlusconi de belangrijkste figuur van de afgelopen jaren "omdat hij de politieke moed gehad heeft om rechtse partijen zoals de Alleanza Nazionale en Lega Nord in de regering te loodsen".
Het is interessant om te zien dat daarnaast ook de paus en Ronald Reagan een pluim krijgen. Maar de grootste lof in de VB-publicaties gaat naar George W. Bush die na de aanslagen van 11 september even over een "kruistocht" dierf spreken. Maar tot spijt van het VB moest Bush zijn uitspraak over een kruistocht inslikken en durft hij zelfs de islam niet meer als vijand bestempelen. Het belangrijkste is wel dat Amerika opnieuw wordt gevreesd en gerespecteerd, stelt het Blok vast. De Europese politici geven echter verstek, "alleen de Britten zijn een uitzondering op die regel". Tony Blair krijgt bijval uit onverwachte hoek, alhoewel de standpunten van zijn regering over migratie ook wel in de smaak van het Blok zullen vallen.
Wat bij dit internationaal beleid van het Vlaams Blok vooral opvalt, is de voorkeur voor partijen die aan regeringen deelnemen (FPÖ, Lega Nord) of ze van buitenaf steunen (Deense Volkspartij), gekoppeld aan lof voor verwante bewindvoerders (Berlusconi, Bush, impliciet ook Sharon). Het Blok illustreert zo op zijn manier hoe groot de invloed van uiterst-rechts in de westerse wereld is.
Het Vlaams Blok wil zijn internationale contacten en standpunten echter vooral voor binnenlands gebruik aanwenden, het hoopt zo het cordon sanitaire te ondermijnen. Nu maken we echter de absurde situatie mee dat precies de regeringscrisis in Oostenrijk en Nederland koren op de molen is van critici van dat cordon, met het (valse) argument dat het beter is ze te laten meeregeren om ze zo op hun gezicht te laten gaan.
(Uitpers, nr. 35, 4de jg., november 2002)