Zoals bekend is op woensdag 21 april Mordechai Vanunu, de Israëlische voormalige medewerker van de in 1963 operationeel gemaakte kernreactor in Dimona, uit de gevangenis ontslagen na 18 jaar gevangenisstraf waarvan 12 jaar in eenzame opsluiting vanwege zijn onthulling aan de Britse krant the Sunday Times in 1985, compleet met foto’s, dat Israel over massavernietigingswapens beschikte.
Motivatie voor zijn onthulling was zijn principële bezwaar tegen de positie van Israël als kernmacht in het Midden-Oosten, vooral gezien tegen de achtergrond van het escalerende Midden-Oostenconflict.
Uit de onthulde foto’s werd niet alleen duidelijk, dat Israël de beschikking had over meer dan 200 atoomkoppen, daarenboven kwam volgens een aantal onafhankelijke experts waaronder de vermaarde kernfysicus Frank Barnaby aan het licht, dat Israël de capaciteit had om een waterstofbom te produceren.
Voorgeschiedenis:
Hoewel het reeds sinds de zestiger jaren bekend was, dat Israël op nucleair gebied samenwerkte met zowel Frankrijk als de toenmalige West-Duitse Bondsrepubliek hadden zowel Frankrijk, West-Duitsland als Israël altijd het vredelievende karakter in dezen benadrukt, namelijk het opwekken van kernenergie.
Volgens de Statuten van het in 1957 door de Verenigde Naties opgerichte Internationaal Atoomagentschap was het landen namelijk slechts toegestaan nucleaire energie voor vredelievende doeleinden te gebruiken en had het Agentschap na aanname van een VN-Veiligheidsraadsresolutie, de bevoegdheid wapeninspecties uit te voeren in landen waarvan de vredelievende bedoelingen in dezen in twijfel getrokken werden.
Een en ander leidde in het begin van de zestiger jaren tot vrij ernstige meningsverschillen tussen Israël en de toenmalige Amerikaanse president Kennedy, die zich niet kon voorstellen waarom een vredelievend nucleair project moest plaatsvinden onder de auspiciën van het Israëlische ministerie van Defensie.
De door Kennedy doorgezette wapeninspecties brachten echter geen zichtbaar-belastende feiten voor Israël aan het licht, hoewel menig wetenschapper zijn vraagtekens zette bij het vredelievende karakter van Israël’s kernenergie-programma, totdat de feiten door de onthulling van Vanunu in 1985 duidelijk aan het licht kwamen.
Non-proliferatieverdragen:
De reeds genoemde Statuten van het Internationaal Atoomagentschap werden vanaf 1970 nog aangevuld door een aantal non-proliferatieverdragen, die zowel het ontwikkelen als het verspreiden van nucleaire bewapening aan banden legden met als sancties [door de VN-Veiligheidsraad] wapeninspecties en eventuele ontwapening van nucleaire wapens.
Tekenend hierbij was echter, dat de reeds bestaande kernmachten, die de Veiligheidsraad vormden [De Verenigde Staten, de voormalige Sovjet-Unie, Groot-Brittannië, Frankrijk en China] alsmede een aantal West-Europese landen de facto van deze controle waren uitgesloten, hetgeen de ongelijke machtsverhoudingen in de wereld duidelijk weerspiegelt.
Dubbele standaarden:
Ook is het in dezen tekenend, dat Israël niet alleen geen enkel non-proliferatieverdrag heeft ondertekend of geratificeerd, maar dat er afgezien van de wapeninspecties in de begin-zestiger jaren toen de politiek-militaire banden met de VS veel minder hecht waren dan nu [een en ander begon pas vaste vormen aan te nemen na de Israëlische overwinning in de juni-oorlog in 1967] nooit meer sprake is geweest van een dergelijke controle in Israël ondanks de onthullingen van Vanunu, die door latere gezaghebbende wetenschappers zijn bevestigd.
Een en ander is evident, mede gezien tegen het licht van de wapeninspecties in Irak, niet alleen vorig jaar [afgebroken door de Brits-Amerikaanse militaire aanval op Irak], maar ook in de negentiger jaren na de Golfoorlog en de dreigende wapeninspecties in Iran, Libië en Syrië waarbij het in dezen evident is, dat er slechts sprake is van wapeninspecties in landen, die een niet aan de VS welgevallige politiek voeren.
Israel’s positie als regionale grootmacht in het Midden-Oosten:
Nog afgezien van de flagrante schending van het gelijkheidsprincipe betreffende de wapeninspecties vormt Israël als enige bestaande kernmacht in het Midden-Oosten een blijvende politiek-militaire dreiging, waarbij de kans op een voor de Palestijnen rechtvaardige vredesoplossing steeds geringer wordt. Ook voor de omringende landen vormt Israël met zijn kernwapenarsenaal een blijvende bedreiging, zeker wanneer Syrië verplicht zou worden wapeninspecties op haar grondgebied toe te laten.
Bekend is, dat de voorzitter van het Internationale Atoomagentschap Mohammed el-Baradei, herhaaldelijk heeft aangedrongen op wapeninspecties in Israël, maar gezien het feit, dat de hiervoor nodige VN-Veiligheidsraadsresolutie met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid door een VS-veto zal worden getroffen, is de kans hierop nihil.
Vanunu:
Mede gezien tegen het licht van het voor de Israëlische machtspositie in het Midden-Oosten onontbeerlijke kernarsenaal is de destijds getoonde moed van Mordechai Vanunu, voor zijn geweten te kiezen en het Israëlische kernwapenprogramma te onthullen, des te meer bewonderenswaardig, niet alleen vanwege de prijs die hij hiervoor heeft moeten betalen en de huidige ernstige restricties in zijn bewegingsvrijheid, die in strijd zij met de internationale rechtsregels, maar vooral vanwege de aan zijn adres geuite zeer ernstige bedreigingen, zowel van de kant van politici als individuele burgers.
Het is dan ook significant voor het huidige steeds fascistischer wordende Israëlische politieke klimaat, dat uit een recentelijk gehouden enquête in de Israëlische krant Maariv is gebleken, dat op een score van 100 procent, 44 procent van de ondervraagden van mening is, dat Vanunu ”gedood” moet worden, 38 procent vindt, dat hij in de gevangenis had moeten blijven en slechts 16 procent van mening is, dat hij het land mag verlaten [2 procent heeft geen mening]
Een ernstig teken aan de wand.
(Uitpers, nr. 53, 5de jg., mei 2004)
Nvdr: Het Britse persbureau Reuters meldde op 29 april dat Mohammed el-Baradei in juli een bezoek zal brengen aan Israël. Opmerkelijk is dat de Europese Unie, die in het Midden-Oosten een sterke actie voert tegen massavernietigingswapens – met name tegen Iran , Israël totaal ongemoeid laat. Het zelfs helpt: zo levert bv. Duitsland aan Israël onderzeeërs van waarop kernraketten kunnen worden afgevuurd. In België zei minister van Buitenlandse Zaken, Louis Michel, vorig jaar mei er geen graten in te zien dat Israël over massavernietigingswapens beschikt omdat het "democratisch" land is…
In de hetze en doodsbedreigingen tegen Vanunu draagt de Israëlische regering een grote verantwoordelijkheid. De veiligheidsdiensten lekten het "geheime" adres van Vanunu zodat hij verplicht was zijn toevlucht te zoeken bij de Anglicaanse aartsbisschop van Jeruzalem en de regering weigert hem elke bescherming. Sommige ministers zijn voorstanders van moord op Vanunu.
