In zijn recente column pleit John Pilger voor de onmiddellijke vervolging van Tony Blair na de recente beslissingen van het Internationaal Gerechtshof en de uitspraken van de Britse vice-premier Nick Clegg.
Tony Blair moet vervolgd worden, niet vereerd zoals zijn mentor Peter Mandelson. Allebei hebben ze zichzelf vererende memoires geschreven waar ze fortuinen voor hebben gekregen. Die van Blair verschijnt volgende maand en zal hem £ 4.6 miljoen opbrengen (€ 5.62 miljoen). Neem nu de Britse Proceeds of Crime Act (Wet over de inkomsten uit misdrijven). Blair heeft samengezworen voor de uitvoering van een niet geprovoceerde oorlog van agressie tegen een land zonder verdediging, wat de Neurenberg rechter in 1946 omschreven als ‘de ultieme oorlogsmisdaad’. Deze oorlog heeft volgens meerdere ernstige studies geleid tot de dood van meer dan een miljoen mensen, een cijfer dat de schatting door de Fordham University van het dodental in de Rwandese genocide overschrijdt.
Daarbij komen nog 4 miljoen Irakezen die gedwongen werden uit hun huizen te vluchten en een meerderheid van de kinderen die aan ondervoeding en trauma’s lijden. Kankercijfers rond de steden Fallujah, Najaf en Basra (die laatste ‘bevrijd’ door de Britten) blijken nu hoger te zijn dan die van Hiroshima. “De Britse troepen gebruikten ongeveer 1.9 ton verarmd uranium in Irak in 2003”, meldde Defensie Vice-Minister Lima Fox aan het parlement op 22 juli. Een heel gamma van “toxische ‘anti-persoonsmijnen, zoals clusterbommen” werden gebruikt door Britse en Amerikaanse troepen.
Deze slachtpartij werd goedgepraat met leugens die stelselmatig werden ontmaskerd. Op 29 januari 2003 zei Blair aan het parlement: “We weten van links tussen al-Qaida en Irak …”. Vorige maand zei het voormalige hoofd van de inlichtingendienst MI5, ELiza Manningham-Buller aan de Chilcot-onderzoekscommissie: “Er bestaat geen geloofwaardige informatie die een dergelijke verband suggereert … (het was de invasie zelf) die Osama Bin Landen zijn Irakese jihad gaf”. Gevraagd in welke mate de invasie van Irak de dreiging van terreurdaden in Groot-Brittannië heeft verergerd, antwoordde ze: “Substantieel”. De bomaanslagen in Londen op 7 juli 2005 waren een direct gevolg van de daden van Blair.
Documenten vrijgegeven door de High Court tonen aan dat Blair toeliet dat Britse staatsburgers ontvoerd en gefolterd werden. De toenmalige Minister van Buitenlandse Zaken Jack Straw besliste in januari 2002 dat Guantanamo de beste manier was om er zeker van te zijn dat Britse burgers ‘veilig werden vastgehouden’.
In plaats van spijt toont Blair een gulzige en geheimgehouden hebzucht. Sinds hij ontslag nam als premier in 2007 heeft hij naar schatting £ 20 miljoen (€ 24.4 miljoen) vergaard, het meeste daarvan als resultaat van zijn banden met de regering-Bush. Het Advisory Committee van het Lagerhuis, die professionele activiteiten van gewezen ministers moet nagaan werd onder druk gezet om Blair’s ‘consultancy deals’ met de koninklijke familie van Koeweit en de Zuid-Koreaanse oliegigant UI Energy Corporation niet openbaar te maken. Hij krijgt ook £ 2 miljoen (€ 2.4 miljoen) per jaar voor advies aan de Amerikaanse investeringsbank JP Morgan en onbekende sommen van nog een aantal financiële bedrijven. Hij krijgt miljoen voor speeches, waaronder bijvoorbeeld £ 200.000 (€ 240.000) voor één toespraak in China.
In zijn onbezoldigde, maar rijk aan uitgaven, rol als “vredesgezant” van het Westen in het Midden-Oosten, is Blair effectief een woordvoerder van Israël, die hem daarvoor een “vredesprijs” gaf ter waarde van $ 1 miljoen (€ 1.2 miljoen). Met andere woorden, zijn fortuin is snel toegenomen sinds hij samen met Bush het bloedbad in Irak lanceerde.
Hij heeft daar ontelbare collaborateurs voor gehad. In maart 2003 wist zijn voltallige Ministerraad al het meeste van de samenzwering om Irak aan te vallen. Jack Straw, die later werd benoemd tot Minister van Justitie verborg de nota’s van de relevante vergaderingen van de Ministerraad tegen een bevel in van de onderzoeksrechter om ze vrij te geven. De meesten van zij die nu de Labour partij leiden hebben Blair’s gruwelijke misdaad ondersteund, toen ze unaniem rechtstonden tijdens zijn laatste verschijning in het Lagerhuis. Als Minister van Buitenlandse Zaken zorgde David Milliband er voor de Britse medeplichtigheid aan folteringen te verbergen terwijl hij overging tot het promoten van Iran als de volgende bedreiging.
Journalisten die ooit opkeken naar Blair als een mythisch leider en zijn ijdele verschijning in de verf zetten, beweren nu dat ze altijd al kritisch zijn geweest. En wat het dom houden van het publiek door de media betreft, alleen David Rose van de Observer heeft zich verontschuldigd. De onthullingen van Wikileaks werden vrijgegeven vanuit een morele doelstelling voor waarheid en recht. Ze moeten weerwerk geven voor een publiek dat tot nog toe geforceerd werd gevoederd met medeplichtige lobby-journalistiek. Woordenrijke historici van bekende figuren zoals Niall Ferguson, die zich verheugen in Blair’s verjonging van het ‘verlichte imperialisme’ blijven stil over de morele abdicatie van zij die betaald worden om de hedendaagse wereld verstandig uit te leggen, zoals Pankaj Mishra recent schreef.
Twee recente gebeurtenissen geven dit allemaal meer gewicht. Op 15 juni heeft het Internationaal Gerechtshof de cruciale beslissing genomen om agressie toe te voegen aan de lijst van te vervolgen oorlogsmisdaden. Die wordt omschreven als ‘het misdrijf begaan door een politiek of militair leider, dat door zijn eigenschappen, ernst en schaal een manifeste schending inhoudt van het Charter (van de VN)”; Internationale juristen beschrijven dit als een gigantische sprong voorwaarts. Groot-Brittannië is een ondertekenaar van het verdrag van Rome dat dit Gerechtshof heeft gecreëerd en is gebonden door zijn beslissingen.
Op 21 juli heeft Vice-premier Nick Clegg in het Lagerhuis de oorlog in Irak ‘illegaal’ verklaard. “Ondanks alle latere verduidelijkingen dat hij ten persoonlijke titel sprak, heeft hij toch een verklaring afgelegd waar het Internationaal gerechtshof ten zeerste in geïnteresseerd is” aldus Philippe Sands, professor internationaal recht aan het University College van Londen.
Tony Blair stamt uit de Britse hogere middenklasse die na zich te hebben verheugd in zijn gezalfde oprijzen naar de top nu mag nadenken over de principes van goed en slecht die ze nodig hebben voor hun eigen kinderen. Het lijden van de kinderen van Irak blijft een spookbeeld boven Groot-Brittannië zolang Blair vrij blijft rondlopen om rijkdom te vergaren.
(Uitpers nr. 123, 12de jg., september 2010)
John Pilger (9 Augustus 2010)
www.johnpilger.comVertaling Lode Vanoost