Op 14 februari 2005 werd de hoofdstad van Libanon,Beiroet opgeschrikt door een bomaanslag. De bomaanslag was gericht tegen de ex-premier van Libanon Rafik Hariri(1). Naast hem komen ook 14 van zijn lijfwachten om. De schuld word gelegd bij de pro-Syrische Libanese regering van Omar Karami.
De dag erna beginnen in Beiroet protesten tegen de aanwezigheid van de 14.000 Syrische troepen en tegen de regering. De regering neemt ontslag op 28 februari en er worden ook nieuwe verkiezingen uitgeschreven. Op 5maart kondigt de Syrische president Assad aan dat hij de Syrische troepen zal terugtrekken uit Libanon. Op dezelfde dag kondigt Hassan Nasrallah de secretaris-generaal van de sjiitische Hizbollah, aan dat hij tegen een terugtrekking is en roept op om te betogen voor de Syrische troepen.
Op 8 maart vindt de betoging van Hizbollah en haar bondgenoten plaats in Beiroet. Er komen maar liefst 800.000 mensen (25% van de bevolking) opdagen voor de betoging. Op 14 maart komt de tegenpartij met een betoging van hetzelfde kaliber. Tegen 27 april hebben alle Syrische troepen het land verlaten. We kunnen vrijwel al direct een andere mentaliteit in Hizbollah haar strategie waarnemen. Hassan Nasrollah had ook opgeroepen voor een referendum. Zijn bedoeling was duidelijk. De sjiieten in Libanon maken 40% uit van de bevolking. En je hebt haar bondgenoten onder verschillende religieuze en etnische gemeenschappen. Als er een referendum werd georganiseerd dan had waarschijnlijk de meerderheid van de Libanezen voor een verlenging van de Syrische troepen gestemd.
Hizbollah en haar bondgenoten participeren in alle vormen aan de verkiezingen op 29 mei. De verkiezingen vinden plaats in 4 rondes en er zijn 128 zetels te winnen. De eerste ronde vindt in Beiroet plaats, het bastion van de partij van Hariri (de Rafik Hariri Martelaren Lijst ). Hizbollah participeert mee op de lijst van Hariri en krijgt 1 zetel en de rest van de lijst krijgt 19 zetels. De 2de ronde vindt plaats op 5 juni. Hizbollah en haar bondgenoten winnen alle 23 zetels. De 3de ronde vindt plaats op 12 juni. Hizbollah en haar bondgenoten winnen 12 zetels, de Hariri lijst wint er 17 en in de 4de ronde en ook de laatste ronde wint de Hariri lijst (28zetels).
Hizbollah en haar bondgenoten participeren mee in de regering van hun aartsrivaal Fouad Siniora (Hariri lijst). Ze hebben 6minister in de regering. De VN veiligheidsraad neemt de resolutie 1595 aan. Resolutie 1595 vraagt de ontbinding van de militaire tak van Hizbollah. De verschillende partijen gaan rond de tafel zitten en proberen een oplossing te vinden die voor beiden partijen aanvaarbaar is. Op 12 juli verandert de situatie volledig. Hizbollah neemt twee Israëlische soldaten gevangen en doodt er drie. Israël reageert direct door Libanon massaal te bombarderen en alle infrastructuur te vernietigen. Hizbollah stuurt raketten over de grens naar steden zoals Haifa.
Op 19 juli reageert de Iraakse premier Nuri Maliki(2). Hij veroordeelt Israël en noemt het de agressor. Op het zelfde tijdstip bezoekt hij Washington. Zijn mening word niet geaccepteerd en zijn speech aan de Amerikaanse Senaat word door meer dan 20 senatoren geboycot.Waaronder Hilary Clinton en Howard Dean (voorzitter van de Democratische Partij). Hij word zelfs een antisemiet genoemd. Moqtada Sadr roept zijn aanhangers om massaal te gaan betogen tegen de Israëlische agressie. De oproep wordt massaal gehoord en er komen maar liefst 1miljoen mensen opdagen. Ook groot-Ayatollah Al-Sistani veroordeelt Israël en dreigt ermee landen die een staakte vuren in de weg staan te straffen(3). Hiermee doelt hij op de VS en Groot-Brittannië. Vrijwel wel in alle sjiitische steden vinden betogingen plaats tegen Israël en steunbetogingen voor Hizbollah. Zelfs in Saudi-Arabië, waar betogingen een zeldzaam iets zijn , komen duizenden sjiieten op straat(4).
De heropleving in de Golf
De sjiieten in de Golf en in het bijzonder de sjiieten in Bahrein(5), zijn de enige mensen die actie voeren voor het democratiseren van de maatschappij. In Saudi-Arabië maken ze ongeveer 10% uit van de bevolking volgens de cijfers van de regering. Daar heeft Hassan Saffar, de sjiitische leider een heel ander discours tegenover de staat dan zijn discours van tien jaar geleden(6). Nu willen de vroegere theocraten een volwaardige democratie. Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen was er een hoge participatiegraad van de sjiieten. Zelfs in soennitisch gebied met een grote minderheid werd er gevreesd dat de sjiieten zouden winnen.
Zelfs in Jemen laat zich de invloed voelen van het Iraaks sjiisme.voelen. In Yemen is er nog altijd een opstand bezig van de Zaydieten tegen de regering. Zaydieten zijn een sjiitische stroming. In Bahrein deden de sjiieten mee aan de verkiezingen ondanks de vele obstakels. In 2002 hadden de sjiieten de verkiezingen geboycot omdat de staat haar beloften niet had nagekomen. Uiteindelijk hebben ze in 2006 toch meegedaan. En hebben ze 45% van de zetels gehaald. Ondanks dat kwamen ze niet in de regering en belandden ze in de oppositie.
Ook vonden er dat jaar verkiezingen plaats in Koeweit(7). Koeweit het kleine buurland van Irak was het slachtoffer van een bezetting door Saddam. In Koeweit is ongeveer 40% van de bevolking sjiiet.Al hoewel de sjiieten 40% uitmaken van de bevolking. Hadden ze 5 van de 50 zetels in handen en na de verkiezingen liep dit zelfs tot 4 zetels. Door het ingewikkelde kiessysteem zullen de sjiieten nooit een grote minderheid in het parlement zijn. De verkiezingen hadden wel de staat een beetje schrik ingeboezemd. Want de sektarische strijd op politiek vlak kon immers ook over waaien van Irak naar Koeweit.
Conclusie
We hebben doorheen deze artikelenreeks gezien dat de sjiieten nooit echt lang de macht hebben kunnen houden. Men kan zelfs zeggen dat de sjiieten eerder seculier waren op het vlak van politiek. Want de 12de imam was immers de enige legitieme heerser. De sjiieten zijn van een religieuze minderheid naar een nationale minderheid geëvolueerd. In Iran waar Ayatollah Khomeini definitief een eind aan het dogma van heerschappij heeft gemaakt. En een nieuw dogma heeft geïntroduceerd.
Men kan ongetwijfeld concluderen dat de sjiieten democratischer zijn geworden omdat ze daar het meest baat bij hebben. Zelfs Hizbollah als politieke organisatie heeft definitief voor de weg van de verkiezingen gekozen en heeft zich daar aan gehouden. Ook de invloed van het Iraaks sjiisme laat zich over voelen.
(Uitpers, nr 87, 8ste jg., juni 2007)
De twee eerste delen van deze reeks verschenen in Uitpers nr. 84, maart 2007, en nr. 85, april 2007.
Voetnoten
(1) http://news.bbc.co.uk/1/hi/programmes/hardtalk/4270601.stm
(2) http://www.nytimes.com/2006/07/20/world/middleeast/20shiites.html?ex=1311048000&en=6640a7f65df35f72&ei=5088&partner=rssnyt&emc=rss
(3) http://news.monstersandcritics.com/middleeast/article_1185628.php/Iraq_denounces_Qana_massacre_amid_Shiite_protests
(4) http://www.jafariyanews.com/2k6_news/aug/2saudiarabia_protest.htm
(5) https://www.uitpers.be/artikel_view.php?id=1529
(6) http://english.aljazeera.net/English/archive/archive?ArchiveId=15368
(7) http://www.asianews.it/index.php?l=en&art=6549