Terroristische en criminele acties van de Grijze Wolven in België

Dringende oproep aan de Belgische politieke leiders

Ondanks onze veelvuldige waarschuwingen, kunnen de Turkse ultranationalisten, aangezien zij genieten van een totale straffeloosheid, in België hun terroristische en criminele acties voortzetten. Zondagavond 21 oktober hebben de Grijze Wolven, na een verboden betoging voor de Ambassade van de Verenigde Staten in Brussel, de Belgische onafhankelijke journalist van Turkse origine Mehmet Köksal afgetuigd toen hij de gebeurtenissen aan het filmen was.

De betogers hebben vervolgens hun weg voortgezet doorheen de Turkse wijken. Zij riepen nationalistische slogans en droegen de Turkse vlag en die van de Grijze Wolven (drie halve manen). Aangekomen in de multiculturele wijken van Sint-Joost-ten-Noode, hebben zij eerst een Koerdische muziekwinkel aangevallen, gelegen in de Liedekerkestraat, en vervolgens een café, dat wordt uitgebaat door een Armeniër en gelegen is aan de Leuvensesteenweg, volledig vernield.

Sinds de erkenning van de Armeense genocide door de Commissie van Buitenlandse Zaken van het Amerikaans congres en de toename van de gevechten tussen het Turkse leger en de Koerdische guerrilla in het Zuidoosten van Turkije, worden de jonge Turken van Brussel systematisch door Turkstalige websites, hierin gesteund door de Ambassadeur van Turkije, opgejut. Zondag werden ophitsende boodschappen via sms verspreid binnen de Turkse gemeenschap.

Het is schandalig dat de Belgische autoriteiten, ondanks deze duidelijke provocaties, geen enkele serieuze maatregel hebben genomen om eventuele aanvallen te voorkomen. Nochtans werden de veiligheidsdiensten in het verleden massaal gemobiliseerd wanneer er een betoging voor de Ambassade van de Verenigde Staten plaatsvond. Voor deze wilde betoging werden maar enkele politieagenten opgeroepen, veel te weinig om dergelijke wantoestanden en agressiviteit te kunnen verhinderen.

Het feit dat deze provocaties worden uitgevoerd in de Turkse taal is geen excuus om de omvang van deze mobilisatie niet te kunnen inschatten. Er maken immers verschillende personen van Turkse origine deel uit van de politie, van de schepencolleges en de gemeenteraden, zelfs van de regionale en federale parlementen. Deze personen hebben vaak geprivilegieerde relaties met de Ambassade van Turkije en met de Turkse media. Zij waren dus zonder twijfel perfect op de hoogte van deze provocaties.

Bovendien is dit niet de eerste ultranationalistische Turkse agressie in Brussel. In het verleden waren de niet-Turkse gemeenschappen afkomstig uit Turkije al meerdere malen het doelwit van de Grijze Wolven.

In het begin van 1994 namen zo’n honderd vijftig Koerden deel aan een vreedzame mars. Wanneer zij in Sint-Joost arriveerden, werden zij door honderden Grijze Wolven aangevallen.

Vijf jaar later, op 17 november 1998, hebben de Grijze Wolven voor de ogen van de politie het Koerdisch Instituut te Brussel, het Koerdisch Cultureel Centrum en een Assyrisch lokaal aangevallen en in brand gestoken.

Op 10 december 2005 werd in Brussel een brandbom in de lokalen van het bureau van de pro-Koerdische Partij voor een Democratische Samenleving (DTP) gegooid waardoor hun voordeur werd vernield.

Op 2 december 2006 kwamen, na het verspreiden van een oproep om te protesteren tegen de aanwezigheid van een Koerdische vereniging in Sint-Joost-ten-Noode, honderden Grijze Wolven samen op het Sint-Joostplein om de Koerdische lokalen aan te vallen. Dankzij preventieve maatregelen van de politie, is deze poging mislukt.

Op zondag 1 april 2007 waren zij er echter wel in geslaagd om de lokalen van deze vereniging in zak en as te leggen. Op de eerste verdieping liepen de bewoners het risico om levend verbrand te worden.

Terwijl de democratische verenigingen in België werken aan een harmonieus samenleven tussen de gemeenschappen die afkomstig zijn uit Turkije, gooit de Turkse ambassadeur in Brussel olie op het vuur door te reageren als een koloniale gouverneur en door de communautaire vrede in de gemeenten Sint-Joost en Schaarbeek te hypothekeren.

In een interview met het Turkse dagblad Hürriyet van 21 april 2007, viseert de ambassadeur zelfs de burgemeester van Sint-Joost, Jean Demannez, en zegt hij: “Hé jij! Wie ben jij? Wie heeft jou die missie gegeven? Hoe komt het dat jij mijn landgenoten mag kwalificeren als Turken, Koerden, Armeniërs, Assyriërs? Niemand mag mijn landgenoten onderwerpen aan een dergelijke etnische opdeling. Wij zullen nooit toelaten dat onze landgenoten op een dergelijke manier worden opgedeeld!”

De Koerdische, Armeense en Assyrische gemeenschappen lijden momenteel onder een negatie van hun basisrechten die in België werd gecreëerd door het repressieve regime van Ankara. Dit is te wijten aan de lakse houding van bepaalde Belgische politici. Deze negatie kan op eender welk moment uitgroeien tot een ‘kristalnacht’ en zelfs leiden tot een etnische zuivering in de gemeente Sint-Joost.

In het verleden hebben ondertekenende organisaties van politieke vluchtelingen uit Turkije reeds gereageerd tegen deze voornoemde agressie en ook nu:

Contact: kib@skynet.be – tel.: 02/230 89 30 (NL)

of collectif1971@scarlet.be – tel: 02/215 35 76 (FR)

(Uitpers, nr 91, 9^de jg., november 2007)