De conflicten in de wereld kennen hun eigen oorsprong, evolutie en dynamiek. Maar men kan de wereldconflicten niet afzonderlijk en apart bekijken. Ze vormen een geheel in de strijd van de Amerikaanse elite en haar onderdanige Westerse vazallen voor het behoud van het Westers imperium. BRICS voert de tegenpool aan en wil een alternatief tot stand brengen. Deze strijd van tegengestelde krachten wordt gevoerd op financieel, economisch en militair vlak.
Geen tegenpool
Conflicten spelen zich af in Oost en Centraal Azië, het Midden-Oosten, van Afrika tot Latijns-Amerika. De brandhaarden van het Koreaanse schiereiland, de Chinese Zee, Afghanistan, Irak, Iran, Oekraïne hebben elk hun eigen geopolitieke kenmerken, maar tegelijkertijd hebben ze dezelfde factor gemeen, met name de strategie waarmede het Amerikaanse imperium wil verhinderen dat er een tegenpool van landen ontstaat. Dus is het er de Amerikaanse elite om te doen het tot stand komen van een nieuwe anti-Westerse globale alliantie te verhinderen. Wat Washington vooral vreest is dat de BRICS-landen (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika) de drijfriem zouden worden voor een economisch en financieel alternatief.
Op de BRICS-bijeenkomst in Xiana (China) van september 2017 ging het vooral over de dominantie van een onrechtvaardige economische en financiële wereldarchitectuur, die geen rekening houdt met het groter wordend economisch gewicht van de groeilanden.
dollardominantie
De Russische president Poetin beklemtoonde de noodzaak om de grenzeloze excessieve dominantie van de Amerikaanse munt te beëindigen. De dollar wordt in de mondiale schatkistreserve op twee derde geschat. Dit biedt Washington de mogelijkheid onbeperkt dollars te drukken waarvan de waarde niet bepaald wordt door een reële economische VS-capaciteit, maar door het feit dat de VS-munt gebruikt wordt als globale handelsmunt.
De Chinese yuan maakt sinds het voorbije jaar deel uit van de IMF muntkorf samen met de dollar, de euro, de Japanse yen en het Britse pond. Peking wil haar energie-aankopen van olie, gas en strategische grondstoffen nu verrekenen in yuan gekoppeld aan de goud pariteit. De BRICS-landen vragen ook om de herziening van het stemgewicht en quota van ieder land in het IMF. De VS heeft er een stemgewicht dat het dubbel is van 24 Latijns-Amerikaanse landen en het drievoudige van de BRICS-staten.
Washington bekijkt met grote bezorgdheid het Chinees-Russisch partnerschap. De bilaterale handel tussen beide landen wordt voor 2017 op 80 miljard geraamd en zal nog verder groeien. Gelijktijdig groeit ook de samenwerking op het vlak van landbouw, ruimtevaart, energie en infrastructuur. Met de aankoop van14 procent Rosneft-aandelen door een Chinees bedrijf wordt de deur verder geopend voor Russische olie- en gasexporten naar het oosten. Er is nu een contract voor een jaarlijkse levering van 38 miljard kubieke meter gas via de nieuw aangelegde gaspijplijn “Sila Sibiri” die in 2019 volledig operationeel zal zijn. Deze evolutie grijpt plaats terwijl Washington probeert de Russische energie-export naar West-Europa te blokkeren.
Door het Amerikaans economisch en financieel terreinverlies gooit Washington haar militair gewicht in de schaal om haar geopolitieke politieke invloed in stand te houden. Door haar militaire opbouw in Zuidoost-Azië, in de Chinese Zee en het Koreaanse schiereiland wil ze de druk op deze regio vergroten. Tegelijkertijd moet de Amerikaanse NAVO militaire aanwezigheid in Oost-Europa bestendigd worden, de destabilisatie van de Oekraïne verder opgedreven en de confrontatie met Rusland verscherpt. Dat alles past in dezelfde geopolitieke strategie van confrontatie tegen het Russisch-Chinees partnerschap.
destabilisatie
Het is ook een strategie om de BRICS intern te destabiliseren en te ondermijnen, om de rechtse en aan Washington onderdanige krachten zoals in Brazilië, Venezuela, Bolivia en andere Latijns-Amerikaanse landen aan de macht te brengen.
De Venezolaanse regering heeft onlangs besloten de olieverkoop voortaan in Chinese yuan te verrekenen. Het is een antwoord op de door Trump opgelegde sancties van 25 augustus ll., Hiermede wil Trump verhinderen dat petrodollars van de olieverkoop aan de VS gebruikt wordt door de Maduro regering voor het sociale beleid van het land. Washington beoogt de penurie in het land te verhogen, de sociale spanningen en misnoegdheid op te drijven als steun voor de rechtse oppositie die een regeringswissel wil bereiken. Het land werd aan de rand van en burgeroorlog gebracht. Venezuela heeft een oliereserve die bijna 10 maal groter is dan de Verenigde Staten. In deze context is de Venezolaanse beslissing om zich te los te maken van de dollar – wat grote repercussies met zich zal brengen – een aardbeving in het imperiale centrum dat gebouwd is op de dominantie van de dollar. Deze oliereserve is dan ook de ware reden waarom Trump Venezuela bedreigt met een mogelijke militaire optie.
kost
Een essentiële vraag is, worden de Amerikaanse militaire budgetten en oorlogskosten onbetaalbaar? Dat zal afhangen van de omvang van de militaire ontplooiing in de wereld en van de vraag om de toegelaten schuldengrens te verhogen. Want de VS-schulden zijn groter dan de jaarproductie in het land van de imperator. De schuldendienst wordt tot op heden met kredieten gefinancierd.
Professor Neta Crawford van Cost of War Project op de Boston University, raamt de uitgaven voor alle imperiale oorlogsoperaties in Irak, Syrië, Pakistan en Afghanistan sinds 2001 op 5.000 miljard dollar. De Amerikaanse FED heeft al voor 4.000 dollar staatsschuld opgekocht, maar wil nu geen staatsschuld verder opkopen, waardoor Washington verplicht wordt te sparen. Dit zou ertoe moeten leiden dat in de toekomst de militaire uitgaven verminderen, uiteraard tot ongenoegen van het militair economisch wapencomplex. Er wordt enerzijds van de VS vazallen een grotere financiële bijdrage gevorderd en anderzijds zoekt men het drukken van dollars onbeperkt te vergroten.
De Amerikaanse oorlogen veroorzaken dramatische menselijke gevolgen in de VS-economie. Op 1 actieve soldaat op het oorlogsterrein zijn er 16 oorlogsveteranen, 21miljoen krijgen een uitkering; dat is praktisch het dubbele van de industrie werknemers. Deze problematiek werkt zich op tot een belangrijk onderdeel van het grote deficit van de Verenigde Staten. Tegelijkertijd doet de regering ingrepen in de sociale sector, waardoor de leefomstandigheden van miljoenen Amerikaanse staatsburgers nog verslechterd. De VS is een land dat leeft op de poef.
Om de neergang te vermijden wil Washington elke aanzet tot alternatieve wereldorde en de ondergang van de dollar als wereldhandelsmunt ten stelligste verhinderen . Ook militair.
