De Italiaanse regeringsvorming is een nieuwe lelijke streep door de Europese ambitie van de Franse president Emmanuel Macron. Hij kan dan wel buiten Europa het nieuwe dynamische gezicht van de Europese Unie (EU) zijn, dat komt vooral omdat anderen niet staan te drummen, hun thuisproblemen gaan voor. De ambities van

Het Franse politieke schouwspel is deze dagen op zijn minst ‘verwarrend’. Bijna dagelijks verandert het beeld in de aanloop tot de presidentsverkiezingen van 23 april en 7 mei. Favorieten staan op en vallen al meteen. De kiezers hebben het spel van de ‘primaires’, voorverkiezingen, niet gespeeld volgens de verwachtingen. En

Het ambt van president van Frankrijk is zeer gegeerd. Bij een snelle optelling van de resterende kandidaten komen we uit op meer dan 20. De ‘primaires’ – voorverkiezingen – van eind dit jaar en begin volgend jaar zullen de lijst inkorten. Eer het zover is, heerst zowel ter rechter- als

Het onderscheid tussen links en rechts is niet meer van deze tijd, we moeten dat overbruggen, vindt de Franse minister van Economie Emmanuel Macron. De regering waarvan hij deel uitmaakt, doet alleszins haar best om dat in de praktijk te brengen: de arbeidswet van minister El Khomri zou zo het

Niets of niemand lijkt de Franse president François Hollande nog te kunnen tegenhouden in zijn val naar historische diepten. Zijn regering geleid door Manuel Valls schuift alsmaar meer naar rechts op, met als jongste product de nieuwe arbeidswet die de klok inzake arbeidersrechten ver terugdraait. “Historisch verraad”, vat Pierre Jaquemain,

De Europese sociaaldemocratie worstelt met een zware crisis, een existentiële zelfs. Enkele vooraanstaande leiders van die sociaaldemocratie vinden dat het tijd is voor iets anders, dat de bestaande sociaaldemocratische partijen maar best verdwijnen om op te gaan is iets breder, iets dat nog wat rechtser staat dan hun neoliberaal beleid.