De drie zussen Mirabal werden vermoord tijdens de dictatuur van Rafael Trujillo in de Dominikaanse Republiek, op 25 november 1960. Het was de aanleiding om een internationale Dag voor Geweld tegen Vrouwen in te stellen, wereldwijd.
Het blijft nodig. Om de tien minuten wordt ergens in de wereld een vrouw vermoord. 60 % daarvan of 51.000 vrouwen zijn het slachtoffer van partner- of familiegeweld.
Eén op de drie vrouwen krijgt tijdens haar leven te maken met sexuele intimidatie of geweld.
Een grote meerderheid van landen heeft wetgeving om dit geweld tegen te gaan en/of te bestraffen, maar té vaak heerst straffeloosheid. Het wordt gewoon niet au serieux genomen. Er zijn hulpdiensten, maar veel te weinig.
Het geweld is van alle tijden, alle landen, Noord en Zuid, ongeacht cultuur, achtergrond of regio.
Vandaag de dag is het geweld vooral zichtbaar in de vele oorlogen en conflicten die in het Midden-Oosten en Afrika aan de gang zijn. Vrouwen zijn er telkens opnieuw de eerste slachtoffers van. Verkrachting is oorlogsbuit, je maakt er een volk mee kapot.
Precies rond deze tijd wordt in Frankrijk het proces afgerond tegen een man die zijn vrouw verdoofde en meer dan vijftig keer tegen betaling liet verkrachten. Het is de banalisering van het kwaad. Dat een dergelijk proces in alle openheid wordt gevoerd valt toe te juichen. We moeten hopen dat er snel een mentaliteitswijziging komt. Dat men beseft dat sexueel geweld een leven kan vernietigen.
De verbodsbepalingen op abortus zijn een bijzondere vorm van geweld tegen vrouwen. Bovendien, met het succes van conservatieve en uiterst rechtse krachten vandaag wordt de situatie niet makkelijker en het geweld breidt zich uit naar LGBT en transgenders.
“Je had zeker een kort rokje aan?” Dat vrouwen nooit of te nimmer nog zo iets moeten horen.
