Het omverwerpen van de dictatuur van Saddam Hoessein zou ‘vrijheid en veiligheid’ brengen aan de Irakezen. Bush en Blair claimen dat de wereld een veiligere plaats is geworden. Zo stilaan werkt dergelijke politieke marketing niet meer.
De werkelijkheid is het tegendeel van de Britse en VS-Amerikaanse statements. Volgens het medisch-wetenschappelijk blad ‘The Lancet’ bedraagt het aantal slachtoffers in Irak sinds de VS-invasie 100.000. Het risico op een gewelddadige dood is nu 58 keer hoger dan voor de invasie.
De Bush-administratie probeert het verzet te verkopen als terrorisme. Het gaat om een oude techniek. Dat er blinde terreur bestaat valt niet te ontkennen. De onthoofding van buitenlandse gijzelaars is vreselijk, wij leven mee met hun nabestaanden. Dat neemt niet weg dat een volk het recht heeft zich te verzetten tegen een buitenlandse bezetter. In onze eigen westerse geschiedenis zijn er genoeg voorbeelden van dergelijk verzet die vandaag als bevrijdingsoorlogen worden gevierd of waarbij het trauma van bezetting collectief wordt herdacht.
Fallujah is goed op weg het symbool te worden van de gruwel van de bezettingsoorlog in Irak. In april van dit jaar was de stad al eens het voorwerp van brutaal militair optreden, waarbij volgens schattingen 900 burgers werden omgebracht. Volgens de eerste schattingen van het Rode Kruis zijn er bij deze aanval opnieuw minstens 800 burgers gedood. De VS-troepen weigeren deze doden te tellen. Zij spreken uitsluitend over de ‘gedode terroristen’. Maar alles wijst er op dat de 250 kilogram zware bommen die op de stad zijn gedropt onvermijdelijk veel slachtoffers hebben gemaakt bij de tienduizenden achtergebleven burgers. Het Rode Kruis heeft het bezettingslegerAmerikaans leger ervan beschuldigd huizen van burgers te bombarderen zonder dat de organisatie de kans kreeg om ze eerst te evacueren. Verschillende ooggetuigen zeggen dat er ook cluster- en fosforbommen zijn gebruikt. Deze laatste veroorzaken zware brandwonden.
De bezettingstroepen zijn niet aan hun proefstuk toe. In Irak is het oorlogsrecht een vodje papier. Dokters berichten over beschietingen en de brutale behandeling van mannelijke patiënten in de ziekenhuizen van Fallujah. In één geval werd een ziekenwagen die ondanks Amerikaans verbod van het VS – leger gewonden in het centrum ging ophalen, door VSAmerikaanse militairen beschoten. Artikel 10 van de conventie van Genève zegt dat gewonden van welke partij ook moeten beschermd en verzorgd worden. Artikel 14 stelt expliciet dat de bezettingsmacht verplicht is de medische verzorging van de burgerbevolking te garanderen. Het Rode Kruis vindt het ongehoord dat de gewonden in de stad aan hun lot worden overgelaten en geen verzorging mogen ontvangen. Een Australisch TV-station meldt het geval van een hoge VS-officier die het indirecte bevel geeft om geen gevangenen te maken, wat door verschillende anonieme getuigenissen van soldaten is bevestigd. Dat verklaart meteen het hoge dodencijfer onder de tegenstanders. Ook dit is volgens art 40 een zware schending van de Conventie van Genève.
Op enkele zeldzame uitzonderingen na, hult de westerse politieke wereld zich in stilzwijgen. Ook onze minister van Buitenlandse Zaken, die niet aarzelt een bomaanslag op burgers te veroordelen, heeft zich nog geen enkele keer uitgesproken over de oorlogsmisdaden door de bezettende macht. Dit is schadelijk en schandelijk. Elk stilzwijgen ten aanzien van onrecht ondergraaft de morele autoriteit om elders misdaden aan te klagen.
Bij de Irakezen klinkt de boodschap van ‘vrede, vrijheid en democratie’ uit de mond van zij die verantwoordelijk zijn voor de vernietiging van hun land en zijn bevolking wel zeer cynisch. De VSAmerikanen maken van Irak een ‘mislukte staat’ met weinig hoopgevende toekomst. Niet alleen zorgt het militairAmerikaans geweld voor nieuw verzet, het dreigt ook de veel besproken verkiezingen van 27 januari te doen mislukken. De partijen van het Soennitische midden dreigen de verkiezingen collectief te boycotten als reactie op het bombarderen van hun steden.
Wereldwijd heeft de vredesbeweging gewaarschuwd voor de gevolgen van een oorlog tegen Irak. Ze heeft aangeklaagd dat de aangehaalde argumenten voor een oorlog vals waren. Ze sprak van voortdurende manipulatie door politiek en media. Maar de vredesbeweging werd doodgezwegen of voor naïef verklaard. Ook nu, na alle fouten, leugens en criminele praktijken wordt de stem van de vredesbeweging genegeerd. Het is nochtans niet moeilijk te voorspellen dat zolang de bezetting voortduurt, een marionettenregime aan het roer staat, en verkiezingen worden gehouden in chaotische omstandigheden, Irak verder de afgrond zal inglijden. De vredesbeweging zegt daarom: ‘stop de bezetting’ als een eerste voorwaarde voor het opstarten van een politiek proces.
Ludo De Brabander
Namens: Attac-Vlaanderen, Christenen voor het Socialisme, Imavo, KP, Oxfam Solidariteit, Socialisme zonder Grenzen, Uilekot Herzele en Werkgroep internationale Solidariteit, Vonk, Vrede vzw (alle organisaties maken deel uit van het Vredesnetwerk)
(Uitpers, nr. 59, 6de jg., december 2004)