Obama’s publieke optredens blijven het cliché getrouw: luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden. De toespraak van president Obama is zijn zoveelste rede vol holle retoriek die een aanfluiting vormt van de realiteit van de Verenigde Staten.
Hij zweeg in alle toonaarden over de daadwerkelijke levensomstandigheden van miljoenen Amerikaanse staatsburgers, over de toenemende sociale en economische ongelijkheid en de escalerende aanslag op de democratische rechten van de VS burgers, en over het dreigend oorlogsgevaar in de wereld dat aangewakkerd wordt door het eigen Amerikaans buitenlands beleid.
Met veel brio beklemtoonde hij dat de crisis voorbij is, dat in de VS de recessie die op de beurscrash van 2008/09 volgde, overwonnen is. Trots verkondigde hij dat het land een economische groei beleeft, een dalend deficit en een bloeiende energieproductie. Zo wordt er meer welstand geproduceerd voor de burgers, groter dan in elk ander land op onze planeet.
Wie zich niet laat hypnotiseren door de aandelenbeurs van Wall Street, ziet het werkelijke beeld van de VS met de ware leefomstandigheden van de doorsnee burgers en de sociale realiteit.
Enkele getallen die in de voorbije maanden gepubliceerd werden maken duidelijk dat de “State of the Union” van Obama berust op onwaarheden en misleiding van de VS burger:
· Officieel zijn er in de VS 9 miljoen burgers werkloos, miljoenen zijn uit de statistieken geschrapt. Acht miljoen hebben een deeltijdse job en willen voltijds werken, twaalf miljoen burgers werken met een deeltijds contract.
· De reële lonen van de Amerikanen kennen sinds 2007 een vermindering aan koopkracht. Ze daalden in december 2014 met vijf cent per uur. Het reële inkomen van de doorsnee familie ligt nu op het niveau van het jaar 2000. De levensstandaard stagneert sedert 15 jaar.
· Het armoedecijfer is van 12,6 procent in 2007 opgeklommen naar 14,5 procent in 2013. Bijna de helft van de Amerikanen en meer dan de helft van de schoolkinderen zijn arm of met armoede bedreigd.
· Een vijfde van de VS kinderen heeft onvoldoende te eten. De voedselonzekerheid is van 11 procent in 2007 gestegen naar 16 procent voor 2013. Een miljoen Amerikanen verliezen dit jaar het recht op voedselbonnen.
Over deze verontrustende getallen sprak Obama met geen woord. Hij had het in zijn gekende retorische stijl over een ‘middenklasse-economie’, een begrip dat hij maar al te graag hanteert om zo de aanslag op arbeidsplaatsen en levensstandaard van de doorsnee Amerikaan te verdoezelen. Het is het nieuw slagwoord van de Amerikaanse politieke elite van zowel Republikeinen als Democraten, die de belangen van de concerns en banken dienen tegen de buitenlandse concurrenten en tegen de VS arbeiders.
Hij sprak kort over de monstrueuze verrijking van enkelen en de groeiende rijkdom van de superrijken, die tijdens zijn ambtstijd alsmaar groter is geworden. Het is een onmisbaar feit dat de rijkdom van de kleine minderheid nog steeds toeneemt en de armoede van de grote meerderheid van de Amerikanen gestaag aangroeit. Dat is geen toeval, het is het resultaat van een bewust gekozen beleid van de Obama administratie. Ze hebben de banken na de financiële crisis miljarden dollars gegeven en een aanval op arbeidsplaatsen, de levensstandaard, de sociale programma’s georganiseerd.
Wanneer men deze ontwikkelingen mee in rekening neemt, dan is de “State of the Union” van Obama een aanfluiting van de realiteit. Zijn woorden dat Amerika de menselijke waardigheid respecteert zelfs wanneer het land bedreigd wordt, houden misschien een belofte in? Waarom heeft hij dat niet voordien gedaan en trouwens wie bedreigd de VS? We zullen zijn woorden bij het verder inzetten van drones niet uit het oog verliezen. Drone-aanvallen betekenen immers niets minder dan buitenrechterlijke executie, zonder dat Washington rekenschap moet afleggen voor het willekeurig doden van mensen.
Gelijktijdig met het verbod op folteren, werd toch zeer lang het rapport van de senaatscommissie over de CIA folterpraktijken tegengehouden? De verantwoordelijken worden niet gerechtelijk vervolgd. Ook verhinderde hij zelf iedere aanklacht tegen de folteraars en hun opdrachtgevers. Zo verhindert hij dat de betrokkenheid van het Witte Huis bij deze illegale praktijk publiekelijk naar buiten wordt gebracht. Die situeert zich onder andere op het vlak van het bespioneren, het afluisteren van de Amerikaanse senaat, van internationale instellingen en de bevriende vazalstaten door de CIA.
Op gelijkaardige wijze beloofde hij dat de geheime diensten van het land meer transparantie zullen kennen en dat hij maatregelen zal treffen om het misbruik aan banden te leggen. Maar in werkelijkheid plaatst Washington de VS burger en de wereld onder onbeperkt toezicht van de NSA, CIA en FBI.
In de dertien jaar na de aanslagen van 9/11 wordt de terroristische bedreiging constant als voorwendsel gebruikt om fundamenteel een politiestaat in te stellen. Dat proces wordt nog opgedreven met het ontstaan van I.S. in Irak, Syrië of met de aanslagen in Parijs. Obama verklaarde in zijn toespraak: “We zullen verder de terroristen opjagen en hun netwerken vernietigen, we behouden ons het recht voor om eenzijdig te handelen, wat we gedaan hebben sinds ik het presidentiële ambt heb overgenomen.” Wat hij in alle toonaarden verzweeg is dat het barbaarse I.S.-terrorisme het product is van het VS beleid met hulp van Saoedi-Arabië en de Golf monarchieën sinds de jaren tachtig van vorige eeuw.
In zijn toespraak beklemtoonde Obama, als leider van het Amerikaanse imperialisme, zijn bereidheid om de dominantie van de VS met alle middelen door te drukken. Een groot deel van zijn toespraak bestond uit dergelijke bedreigingen; onder andere tegen de Russische kernmacht in verband met Oekraïne en ook tegen Iran. Toen hij het thema van de handelsprakijken in Azië aansneed – onder andere met China en Japan, de tweede en derde grootste economische machten –, maakte hij nadrukkelijk aanspraak op het recht om zelf de handelsregels voor deze regio te bepalen.
Obama beweert dat de VS de oorlog in Afghanistan en Irak beëindigd heeft en de troepensterkte van 180.000 tot 15.000 heeft verminderd, maar dat betekent weliswaar slechts een koerswijziging van de imperialistische interventie politiek. Het Amerikaanse Special Operation Command ( SOCOM) had in het jaar 2014 troepen en militaire aanwezigheid in 133 landen.
Hij beëindigde zijn toespraak met een oproep aan de Republikeinen, die over een meerderheid beschikken in senaat en congres, om in de komende twee jaar van zijn ambtsperiode samen te werken met de Democraten in het belang van de natie. Deze vrome wens maakt weinig kans tot slagen in de aanloop naar de komende presidentsverkiezing. Deze woorden waren meer gericht tot zijn geprefereerde middenklasse en de arbeiderswereld, die traditioneel voor de Democraten stemmen. Hij wil met (de voorgestelde) kleine maatregelen de Democratische Partij positioneren als de liberale hervormingspartij die hun lot kan verbeteren. De vraag is echter hoe ze daadwerkelijk zullen reageren bij de volgende verkiezingen. En Obama weet pertinent goed dat de kans om de goedkeuring te krijgen in senaat en congres dan nul is.
In andere toespraken heeft hij soortgelijke wensenlijst laten horen om de illusie te scheppen dat hij een progressieve agenda voert. Maar na de fotosessie, na het handen schudden verdwenen ze uit het geheugen van media en politici.Niemand in Washington neemt de uitspraken van de president ernstig. Deze willen niets anders dan het beleid goedpraten van de heersende politieke elite die verder naar rechts oprukt. De grote meerderheid van de Amerikaanse bevolking heeft er weinig boodschap aan. Voor hen is de rede van Obama een uiting van het zeer opvallend vroom geloof dat de heersende politieke klasse en haar neoliberale
vertegenwoordigers het land in goede banen leidt. Honingzoete en leugenachtige zinnen moeten een groeiende sociale oppositie voorkomen.