De politieke rentrée van de Franse linkerzijde, verenigd in de Nupes (Nouvelle Union populaire, écologique et sociale) werd heel even beheerst door een felle controverse rond rapper Médine. Die was uitgenodigd door zowel La Fra,nce insoumise van Jean-Luc Mélenchon, als door het groene EELV en door de communistische partijkrant L’Humanité. Médine, “de stem van de banlieues” wordt verweten antisemitisch te zijn. Dat hij de ‘laïcité” aanvalt, nam men hem blijkbaar niet kwalijk. Maar de show is ontstolen door Ségolène Royal, als de draagster van linkse eenheid bij de Europese verkiezingen van volgend jaar.
Ségolène Royal is een ‘has been’, dacht ik toch. Presidentskandidate van de PS, en van links in de tweede ronde, in 2007, waarbij ze het moest afleggen tegen Nicolas Sarkozy. Die later, in 2012, werd verslagen door Royals ex-partner François Hollande. Ze werd minister van Milieu, nadien ‘ambassadrice van/voor de polen” (Noord- en Zuid) en probeerde nadien verwoed op de voorgrond te komen.
TV-ster
Royal vertegenwoordigt alleen zichzelf, een achterban heeft ze niet meer bleek telkens weer ze kandidaat voor iets was. Maar nu Nupes erg verdeeld is over de deelname aan de Europese vergkiezingen van juni 2024, ziet ze haar kans schoon om te schitteren. Dat zal ze hoe doen ook binnenkort op een tv-zender van de extreem-rechtse Vincent Bolloré doen, want ze wordt een soort gastvrouw van ‘Touche pas à mon poste’ van de vulgaire populist Cyrille Hanouna.
Toch ziet Mélenchon er geen graten in om Royal enige geloofwaardigheid te geven. Hij en LFI dringen aan op een eenheidslijst van links bij die verkiezingen. Maar de communistische PCF en de groenen hebben al lang beslist onder eigen vaandel deel te nemen. De PS is erg verdeeld en aarzelt. Mélenchon roept veel weerstand op, maar nu treedt François Rufin bij LFI meer op de voorgrond en die valt wel in de smaak. Mélenchon en Rufin spreken zelfs met elkaar, in het openbaar. Dat is nieuw.
Mélenchon rekent er wellicht op dat bij de kiezers van de Nupes-partijen de roep om eenheid sterk is. Veel kiezers vinden nu eenmaal, terecht, dat het gevaar van uiterst-rechts acuut is en eenheid erg nodig is. Royal zou dat dan moeten kristalliseren. Want LFI zou liefst niet alleen naar de stembus trekken, dat was in 2019 gen succes (amper 6 %).
