Sinds begin december zijn ook duizenden Franse scholieren in actie geschoten tegen het beleid van president Emmanuel Macron. In het zog van de gele hesjes blokkeren scholieren in gans Frankrijk schoolgebouwen, vaak met steun van leerkrachten. De beelden van Mantes-la-Jolie laten hoe overtrokken de repressie gaat, de scholieren lijken wel gevangenen van IS.
Ze protesteren tegen de hervormingen van minister van Onderwijs Blanquer die baccalaureaat en toegang tot de universiteit nogmaals – zonder veel overleg -verandert. Ze protesteren tegen de zeer forse verhoging van het inschrijvingsgeld aan de universiteiten voor studenten van buiten de EU. Maar ze zijn vooral solidair met de gilets jaunes, ze hebben “ras-le-bol’ van zo te moeten leven, ze zijn het beu.
Scholieren hebben de voorbije 50 jaar al vaak een belangrijke rol gespeeld in grote protestbewegingen. Dat was zo in Mei 68, tijdens de grote acties tegen de hervormingen van de sociale zekerheid van toenmalig premier Alain Juppé in 1995, bij de acties tegen de hervorming van de arbeidswet onder ex-president Hollande en onder Macron, tegen diverse hervormingen van het onderwijs, en nu. Maar meer dan vroeger is het protest nu veel spontaner, de bestaande scholierenorganisaties spelen nauwelijks een rol.
Ook in dat opzicht heeft de contestatie veel weg van de gele jasjes. Het valt trouwens op dat de protesten ook hier sterker zijn in de periferie, buiten de grote stadscentra waar vroeger het protest meestal begon. Het gaat vaak om scholieren die blijkbaar thuis ook ondervinden hoe lastig het is de eindjes aan elkaar te knopen.
Ook de actiemethodes zijn anders dan vroeger: de algemene vergaderingen en bezettingen maken nu veel meer plaats voor blokkades. De enige manier om gehoor te krijgen, vinden actievoerders.
