Naar aanleiding van het opiniestuk “Herman De Dijn spelt advocaat voor Godfried Daneels” van de hand van Piet Lambrechts (Uitpers, nr. 124 oktober 2010), ontvingen wij onderstaande beschouwing (nvdr).
De Kerk doet nog steeds aan schadebeperking. Als de druk op de ketel te groot wordt, leidt ze de aandacht af met het getormenteerd zijn van Vangheluwe en Danneels. Rik Torfs, die eerst Vangheluwe ondanks alles een toffe peer bleef noemen en zelfs herinnerde aan de verminking van het lijk van Mussolini om het gepeupel de les te spellen, heeft het startschot gegeven voor de liquidatie van Vangheluwe.
Dat was weeral goed voor een paar dagen persaandacht. Léonard deed een duit in het zakje en meldde dat Vangheluwe (tot vandaag nog steeds Monseigneur, hij werd overeenkomstig die titel behandeld in Westvleteren) geen inzicht in zijn daden had: psychopaat dus en weg ermee. Ondertussen houdt men nog steeds de aandacht van het plebs gaande met het stijgend aantal slachtoffers van nonkel Roger. Siegfried Bracke vindt zelfs dat men Vangheluwe met rust moet laten. Dat bejaarde slachtoffers geen rust kennen is voor de vrijzinnige NVA-er kennelijk geen punt.
Even kwam de positie van Danneels in het gedrang. Prompt spraken enkele monseigneurs “dappere” woorden over het celibaat en zelfs, o jerum jerum, over vrouwelijke priesters, waarover het standpunt door vrouwenhater Woytilla nochtans in de pauselijke onfeilbaarheid is gebetonneerd. Danneels is voorlopig gered. Prof. Adriaenssens vindt nu zelf dat de paus moet aftreden. Ik stel voor om aan die berouwshows een einde te maken en God voor het vredegerecht te laten verschijnen. Bij verstek veroordeeld voor flessentrekkerij.
De bisschoppen zouden in plaats van dappere woorden te debiteren eens wat daden kunnen stellen. De Kerk dient de slachtoffers au sérieux te nemen. Dat kan al heel eenvoudig door iedere bisschop die nog een dader in bescherming neemt, naar Alaska te verbannen als stoeltjeszetter. Dat zijn er in België al minstens twee, n.a.v. zeer recente gevallen. Zij zouden zich bv. publiek kunnen verontschuldigen tegenover mensen uit hun eigen rangen die al bijna 20 jaar dit schandaal aankaarten en alleen maar geschoffeerd zijn door de mijters.
Zij zouden bv. eens alle archieven kunnen openen. Het is vreemd dat alle dossiers van daders uit de kerkelijke archieven verdwenen (nuance: onvindbaar) zijn. Vreemd, omdat er bij een heiligverklaring brieven, brillenkassen en zelfs een kleine teen opduiken van 100 jaar terug. Hier wordt ook duidelijk dat operatie Kelk te weinig en teveel was. Er zijn duizenden bergplaatsen in de Kerk in België en er zijn er maar drie doorzocht.
Hoe langer de Kerk zal proberen zich te verdedigen en de aandacht af te leiden, hoe dichter we bij het punt komen waarop de vraag zal worden gesteld naar haar institutionele betrokkenheid. De bijdrage van Herman De Dijn brengt die discussie alleen maar dichterbij. Dat is zeer dapper van de emeritus.
De Kerk is schuldig als instituut.
Ten eerste in de praktijk. Zij heeft het klimaat geschapen waarin kinderverkrachters zich geborgen voelden. Ze werden via de kerkelijke netwerken verplaatst naar nieuwe jachtvelden. De ordes en bisschoppen gebruikten overal dezelfde technieken. Dat bewijst niet het bestaan van een complot, maar van een cultuur van medeplichtigheid en dat is in een pastoraal instituut, dat iedereen op de piemel tikt als hij solo is gegaan, nog veel erger dan een complot.
Ten tweede is de Kerk schuldig door haar ideologie. Door de hiërarchische piramide waarin de priesters halfgoden zijn, kon de pedocrimineel zijn gang gaan. Voor de vrijzinnige ongelovigen onder ons leg ik dat even uit. Water, het broodje (de hostie genaamd die in de mis wordt gebruikt) en de priester worden door hun wijding tot in hun diepste wezen veranderd. Zij zijn ontologisch veranderd. Weg water, weg broodje, en weg student-pastoor. We hebben nu wijwater, het lichaam en bloed van Christus en een net niet meer menselijke pastoor die het woord van God spreekt. Begrijpt en gelooft u dat niet? Dat is de bedoeling. De gelovigen, die in de piramide niet helemaal onderaan, maar net boven de ongelovigen staan, worden gehersenspoeld om mysteries te aanvaarden. Het goddelijke gezag van de priester heeft de slachtoffers “geprepareerd”.
Verkracht worden door de dorpsbakker is niet het zelfde als verkracht worden door de dorpspastoor. De bakker is een individuele dader. De dorpspastoor wordt niet alleen beschermd door de Kerk (en haar gespecialiseerde advocaten) maar de leer, de liturgie en de sfeer binnen de Kerk heeft hem boven de misdienaar geplaatst.
Ik hoop dat er nog meer prelaten en kerkelijke geleerden het onverdedigbare (goede omschrijving voor minstens de helft van de katholieke leer) verdedigen. De schandalen zullen elkaar blijven opvolgen. Zevenkerken, Kortrijk in België, en er gaan er nog tientallen komen. In Italië, Spanje en Polen begint het al te rommelen. De Filippijnen en Afrika komen ook nog aan de beurt. De Vatikanofielen vullen de gaatjes op. Het lijkt wel afgesproken.
(Uitpers nr. 125, 12de jg., november 2010)