Saigon 1975, Kaboel 2021

Eind april 1975, Saigon. Amerikaanse helikopters evacueren in allerijl Amerikaanse onderdanen, terwijl Vietnamese medewerkers wanhopig aanboord trachten te komen. Dat beeld vatte bondig samen hoe de grootste militaire macht van de wereld, de Verenigde Staten van Amerika, na 20 jaar interventie moest afdruipen.

Half augustus 2021 Kaboel: Amerikaanse militairen snellen in allerijl naar Kaboel om Amerikaanse onderdanen te evacueren, terwijl Afghaanse medewerkers wanhopig trachten weg te komen. Dat beeld vat bondig samen hoe de grootste militaire macht van de wereld alweer moet afdruipen.

Hoe hallucinant is et dan wel Joe Biden, president van de VS, nog te horen zeggen dat het Afghaanse leger met 300.000 manschappen de Taliban, met 75.000 aldus Biden, wel zijn eigen boontjes kan doppen. In welke wereld leeft Biden? In dezelfde als Sammy Mahdi. De werkelijkheid ontkennen. Of gewoon hypocriet? We opteren voor dat tweede, in beide gevallen.

Is de nederlaag van de VS deze keer weer reden tot leedvermaak? Nee. Op de 1 mei-optochten van 1975 was de nederlaag van de VS een reden tot feest. De nederlaag in Kaboel is dat niet, de obscurantistische Taliban hebben een ander politiek project dan de Vietnamese communisten. Even aan herinneren dat het uit anti-communisme is dat de VS zich in de jaren 1970 in het Afghaanse avontuur stortten.

Nevenschade

Voor Washington brengt de zege van de Taliban heel wat nevenschade mee.
Van in het begin, 2001, was Afghanistan een belangrijke schakel in de politiek van ‘containment’, inperking, van China. De Russische president Poetin steunde in 2001 de “strijd tegen het internationaal terrorisme”(waarbij hij meteen zijn oorlog in Tsjetsjenië betrok), voor de VS een signaal om tegelijk ook in gewezen Sovjetrepublieken van Centraal-Azië voet aan de grond te krijgen. Dat allemaal als onderdeel van dat ‘containment’ van China. Met de snel naderende ‘van van Kaboel’ valt een belangrijke schakel in die ‘omsingelingspolitiek’ weg.

Een andere nevenschade: de geloofwaardigheid van Washington als bondgenoot. Samen met de Afghaanse regering, stellen ook de bondgenoten in de Navo vast dat men niet teveel op de VS moet rekenen, dat Washington altijd alleen zijn eigen belangen laat voorgaan en zich van die bondgenoten niets aantrekt.

Ooit zei de Navo dat haar bestaan in Afghanistan op het spel stond. Wat is die Atlantische Alliantie dan waard als de grootste ‘partner’, de VS, zich daar niets van aantrekt? Trouwe bondgenoten van Washington in Europa als Polen, Oekraïne en de Baltische staten waren al zo woedend omdat Biden de sancties tegen de aanleg van NordStream 2 laat vallen, en nu komt Kaboel daar bovenop? Donald Trump trok zich van die bondgenoten al niet veel aan, Biden spreekt anders, maar doet hetzelfde. America First!

Zie ook:

Taliban klaar voor Kaboel