Moeten we als tegenstanders van een oorlog tegen Irak zwijgen over de misdaden van Saddam Hoessein? Of zelfs nog een stapje verder gaan en ontkennen dat de Iraakse dictator massa’s tegenstanders en potentiële tegenstanders en duizenden Iraanse burgers heeft doen ombrengen?
Op 24/10 post Han Soete een artikel op zijn website Indymedia.be met als titel: "Saddam, de vergasser der Koerden??" (met vraagtekens). Hij trekt in twijfel dat Saddam Hoessein het Koerdisch dorp Halabja zou gebombardeerd hebben in 1988. Han Soete pretendeert in te gaan tegen propaganda en leugens die in de media gangbaar zijn over Irak. Een nobel doel, ware het niet dat hij hier een vaststaand feit vervangt door een leugen. Hij baseert zich uitsluitend op bronnen uit de USA in een periode dat Irak nog een grote vriend was van de USA.
Han Soete haalt drie argumenten aan die de verantwoordelijkheid van Saddam Hoessein bij het vergassen van de Koerden in Halabjah in 1988 moeten in twijfel trekken.
- Een oud-adviseur van Reagan schrijft in april 1988 verontwaardigd aan het VS-ministerie Buitenlandse Zaken dat "het meer dan waarschijnlijk een Iraans bombardement was dat de Koerden doodde" en dus niet een Iraaks.
- De Noord-Amerikaanse inlichtingendiensten beweren in mei 1990 dat "Irak niet over cyanide beschikt en het ook niet aanmaakt. We zijn er zeker van dat Iran cyanide gebruikt."
- Abdul Ghassemlou, secretaris-generaal van de PDKI (Koerdische partij in Iran) zegt "geen weet te hebben van het gebruik van chemische wapens tegen de Koerden door Irak".
De argumenten zijn ongeloofwaardig of fout, want:
- In 1988 was Irak nog een goede vriend van de USA en was Iran de duivelse vijand. Tot 2 augustus 90, dan keert het tij met de inval van Irak in Koeweit. Dus alle bronnen uit de USA van voor 2 augustus 90 die de verdediging opnemen van Irak en Saddam Hoessein zijn op zijn minst onbetrouwbaar. Vanuit wetenschappelijk oogpunt moeten die bronnen bevestigd worden en moeten hypotheses onderbouwd worden met feitenmateriaal. Beweringen zoals "het is in onze ogen meer dan waarschijnlijk dat de aanval werd verricht door Iraanse troepen" zijn beweringen die de leugentest niet doorstaan.
- Na 2 augustus 90 (inval Irak in Koeweit), als Saddam in plaats van een vriend ineens een vijand wordt, dan wordt de aanmaak van chemische wapens door Irak niet meer in twijfel getrokken. In de jaren 80 leverde trouwens vooral Duitsland alle mogelijke chemisch tuig aan Irak. Het is overigens algemeen geweten en bevestigd dat ALLE oorlogsvoerende partijen – Iran, Irak, maar ook Turkije tegen de PKK – gifgas gebruikt hebben (zenuwgas sarin en tabun, mosterdgas) Het heeft geen zin evidenties in twijfel te trekken. Waarom hebben Europa en de VS nooit onderzoekscommissies gestuurd naar Halabjah? Omdat ze dan onomstootbaar zouden vinden dat door het westen aan Irak geleverd chemisch materiaal tegen de Koerden gebruikt werd in een periode dat Saddam een goede vriend van het westen was. Moest Iran gebombardeerd hebben, dan zouden er al veel westerse onderzoekscommissies geweest zijn.
- Dr. Abdul Ghassemlou is in deze kwestie geen betrouwbare bron omdat hij als Iraanse Koerd de steun kreeg van Irak, goede contacten onderhield met Saddam Hoessein en deze niet in het nauw wilde drijven. Als je toch op zoek bent naar getuigen en sporen over gifgas, moet je niet vertrouwen op rapporten van Amerikaanse diensten "die nooit sporen vonden van gifgas bij vluchtelingen in Turkije". Er bestaan honderden foto’s van en het volstaat de honderden ooggetuigen te ondervragen, waaronder enkelen bij de Koerdische TV in Denderleeuw die zich in 1988 in de regio bevonden en die zagen dat "gedurende drie dagen telkens 10 à 15 oorlogsvliegtuigen van Bagdad en Kirkouk vlogen naar Iraaks Koerdistan richting Halabjah." (Baker Schwani, journalist MedyaTV).
Maar naast een discussie over de feiten speelt, zoals in elke goede rechtszaak, het motief een belangrijke rol. En Iran had in 1988 geen motief om Halabja te bombarderen. Irak echter wel.
Halabja was in 1988 op het moment van het bombardement in handen van het Iraaks-Koerdisch verzet met de steun van Iraanse soldaten die zich in de buurt bevonden. Halabja heeft altijd een zeer sterke weerstand geboden tegen een Iraakse bezetting. Waarom zou Iran haar eigen troepen en Koerdische bondgenoten bombarderen? Voor Iran is er geen motief. Voor Irak echter wel: aangezien het anti-Iraaks verzet in Halabjah niet met conventionele middelen te elimineren is, gebruikt Saddam Hoessein chemische bombardementen als een definieve straf voor de Koerden die met Iran sympathiseerden tijdens de Iraans-Iraakse oorlog.
Kortom, suggereren dat Irak geen en Iran wel gifgas gebruikte in de jaren 80 is intellectueel oneerlijk en wetenschappelijk onjuist. Het stemt wel overeen met de VS-propaganda uit die periode.
Rechts negationisme wordt terecht algemeen afgekeurd. "Links" negationisme bestaat echter ook. Denken we maar aan het ontkennen of in twijfel trekken van de misdaden van Stalin of Pol Pot. Sommigen volharden blijkbaar in de boosheid en voelen de behoefte om de misdaden van Saddam te vergoelijken. De volkeren in de regio zijn met dit negationisme niet gediend. "Alleen de waarheid is revolutionair", aldus onze vriend Lenin. Ook al is die waarheid niet aangenaam. Je moet niet van Saddam houden om tegen de oorlog van de VS in Irak te zijn.
Chris Den Hond, journalist MedyaTV
(Uitpers, nr.36, 4de jg., december 2002)