De oorlog ” betreuren ” … om hem niet te moeten veroordelen.
Donderdag 27 maart 2003, tijdens een mini-zitting moest het Europees Parlement zich uitspreken over een resolutie in verband met de oorlog in Irak. Hierbij kan elke politieke groep een voorstel van resolutie indienen, dan komen alle groepen samen met de bedoeling eventueel een gemeenschappelijke resolutie ter stemming te leggen. Over het algemeen komt er dan een tekst zonder enige betekenis.
De Socialistische, de Groene en de Liberale groepen waren tot een akkoord gekomen, om zeker te zijn dat hun resolutie kon aanvaard worden door de andere politieke groepen, dus ook door Rechts in het Parlement, sprak de resolutie zich niet uit tegen de oorlog en de enige verantwoordelijke was Sadam Hoessein, die weigerde zijn agressiepotentieel en zijn militair arsenaal weg te doen en dat hij aldus een ernstige bedreiging betekende voor de veiligheid en de stabiliteit in dit werelddeel. Geen woord om de Amerikaans/Engelse bombardementen te veroordelen, noch over het onjuiste karakter en onwettelijkheid van deze agressie. Met betrekking tot de reeds duizenden burgelijke doden in het conflict zegt de tekst: de oorlogvoerende landen moeten zich onthouden van geweld die burgers kan treffen. Wat een hypocrisie !!
Alsof deze oorlog om de controle over de Irakese olie vanwege het Amerikaanse groot kapitaal, op een propere wijze ging gebeuren.
De Socialistische, de Groene en de Liberale groepen stemden voor, de L.C.R. (Ligue Communiste Révolutionaire) de Franse afdeling van de 4de Internationale stemde tegen: op basis van de vaststelling, geen enkele veroordeling van de Amerikaans/Engelse agressie ondanks de duizenden Raketten en Bommen. Drie franse Groenen onthielden zich: op grond van een resolutie die enkel Irak veroordeeld in termen van tegengesteldheid aan de werkelijkheid.
Het is ongeloofelijk dat zo’n resolutie werd voorgesteld en goedgekeurd door partijen ( SPa, Agalev, Ecolo en de PS ) die zogezegd tegen deze onwettige en niet te verantwoorden oorlog waren en zelfs deelnamen aan anti-oorlogs betogingen.
Voor wat mij betreft, stemmen op dit soort partijen zal nooit grondige maatschappelijke veranderingen brengen aan oorlogen, armoede, milieu of werkloosheid. Het zal altijd een klaagzang zijn met vrome wensen om hun kiezers aan het lijntje te houden, met als enige bedoeling hun vetbetaalde politieke plaatsen in de opeenvolgende regeringen, gemeentebesturen en ontelbare openbare en privé-ondernemingen te behouden.
Etienne Heyndrickx
(Uitpers, nr. 44, 4de jg., juli-augustus 2003)
