Tijdens een persconferentie op 27 juli in Moskou, noemde Michail Gorbatsjov de huidige Amerikaanse regering een gevaar voor de wereld. Zijn gelijk bleek daags daarvoor uit de afwijzende pavlovreactie van het Witte Huis op de oproep van Raúl Castro, om via een dialoog een eind te maken aan de vijandschap tussen Washington en Havana. Deze onwillekeurige (en daardoor ondoordachte!) reactie toont aan dat de regering-Bush geen enkele boodschap heeft aan gezegdes als “Om van je vijanden af te komen, moet je er vrede mee sluiten” of “Slaat iemand u op uw wang, keer hem ook de ander toe”. De wijsheid die daaruit spreekt is voor president-Bush, ondanks zijn christelijke levensovertuiging, duidelijk te hoog gegrepen. De oorlog tegen het terrorisme getuigt hier dagelijks van.
Wereldvrede zal dan ook een illusie blijven, zolang George W. Bush de koers daar naar toe blijft bepalen, daarbij onvoorwaardelijk gesteund door ambts- en geloofsgenoten van het kaliber J.P. Balkenende, getuige onze aanwezigheid in Irak en Afghanistan. De aanwezigheid die aantoont dat het onze regering volledig ontgaat dat voor vrede, toch het ultieme politieke doel(!), wij onze hoop niet moeten vestigen op de VS maar op de VN. Vandaar dat van Balkenende-IV geen enkel initiatief te verwachten is voor de ombouw van de VN van een organisatie van regeringen waarin de VS de scepter zwaait tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend wereldforum dat op basis van de alom onderschreven mensenrechten en met behulp van onze ongeëvenaarde know how op elk terrein een wereldbeleid weet uit te stippelen waarmee de wereldproblemen en het daarmee gepaard gaande onrecht adequaat kunnen worden aangepakt. Kortom, de democratie in optima forma waarin het dict
atoriale recht van de (militair en economisch) sterkste, dat momenteel wereldwijd koning kraait (zowel letterlijk als figuurlijk), voorgoed heeft afgedaan.
Wouter ter Heide
(Uitpers, nr 89, 9de jg., september 2007)
