Afgelopen zondag 11 juli kwamen in verschillende Cubaanse steden duizenden mensen de straat op om te protesteren tegen de erbarmelijke economische omstandigheden: stroomonderbrekingen, gebrek aan medicijnen, gebrek aan vaccins … Met kreten als ‘weg met de dictatuur’ en ‘vrijheid vrijheid’, gaven ze meteen aan waar het hen om te doen is.
De levensomstandigheden zijn op dit ogenblik inderdaad bijzonder moeilijk. Door COVID-19 is het toerisme stil gevallen, er zijn nog nauwelijks buitenlandse investeringen en het embargo dat onder Trump werd verzwaard blijft een zware tol eisen. Uit Venezuela kan evenmin steun verwacht worden, Maduro zit in even nauwe financiële schoentjes als Díaz Canel.
Cuba is nog steeds grotendeels van import afhankelijk voor zijn voedselvoorziening. Hoewel de meeste levensmiddelen uit de V.S. komen, moeten ze wel worden betaald, en geld is er niet.
Vaccins zijn er wel, maar er is een groot gebrek aan naalden en andere hulpmiddelen. COVID was er aanvankelijk minder zwaar dan in andere landen, maar gisteren werd een cijfer van 6923 nieuwe besmettingen bekend gemaakt, met 47 doden, het hoogste cijfer in 16 maanden crisis. Mensen hebben de indruk niet voldoende beschermd te zijn.
Het kan daarom niet verbazen dat er al enkele maanden weer volop bootjes richting Miami vertrekken met mensen die op zoek zijn naar een normaal leven zonder permanente tekorten.
Invloed van de V.S.
Het spreekt voor zich dat de Cubaanse regering snel was met een veroordeling van de V.S.-invloed om de betogingen te verklaren. Díaz Canel, de President die Raul Castro opvolgde, kwam in San Antonio de los Baños de betogers toespreken. Hij geeft toe dat er ontzettend zware problemen zijn, maar veroordeelt uiteraard de inmenging van de gringo’s.
Die invloed is er zeker en het ziet er naar uit dat alles keurig was gepland. Niet alleen kwamen mensen in verschillende steden gelijktijdig de straat op, ook in Miami, Madrid en Mexico City waren er betogingen.
Volgens enkel grote media heeft de politie traangas gebruikt, maar dat werd niet bevestigd door interne media. Wel werd internet meteen onderbroken en werden tegenbetogingen georganiseerd.
Diaz Canel deed een sterke oproep om de revolutie te verdedigen, wat volgens Yoani Sanchez, de influencer, moet worden gezien als een oproep om een burgeroorlog te beginnen …
Dat de V.S. alle middelen aanwenden om het regime ten val te brengen zal niemand verbazen. Dit kan evenwel nooit lukken zolang de bevolking massaal achter de regering en de revolutie staat. De succesvolle betogingen zouden op een kentering kunnen wijzen. Dit zijn de eerste grote betogingen sinds de ‘malaconazo’ van 1994. De overgrote meerderheid van de bevolking is ná de revolutie geboren en weet niet hoe het vroeger was.
