Persvrijheid daar en hier

Auteur: Aantoine Uytterhaeghe.

Een paar weken terug was het ‘werelddag voor de persvrijheid’. In een interview voor Radio Free Europe (de Westerse propagandaradio voor Oost-Europa, opgericht in 1949 door Amerikaanse veiligheidsdiensten) zei VS minister van buitenlandse zaken, Antony Blinken, toen dat er in een democratie weinig zaken heiliger zijn dan onafhankelijke journalistiek. “De Verenigde Staten staan voor journalistiek die leiders durft ter verantwoording roepen en de burger grondig informeert.” “Waar ook ter wereld persvrijheid wordt aangevallen zal de VS de zijde kiezen van de journalistiek.” “Een land dat bang is van zijn journalisten heeft geen vertrouwen in zichzelf.”

Luister naar mijn woorden, maar kijk niet….. Juist. Heel wat mensen in de wereld zullen de wenkbrauwen fronsen bij bovenstaande uitspraken. Wie daar zeker bij zal zijn is Julian Assange, de oprichter van WikiLeaks, die in z’n eentje meer onthullingen over VS topfunctionarissen heeft uitgebracht dan de gezamenlijke media-industrie.

Momenteel zit Assange in een cel in een Britse high-security gevangenis omdat de regering Biden probeert Londen te overhalen hem uit te leveren, zodat hij voor spionage terecht kan staan in de States wegens het publiceren van documenten die de Amerikaanse regering en de Democratische Partij in verlegenheid hebben gebracht. Washington is bovendien in beroep gegaan tegen een uitspraak van een Britse rechter in januari die het uitleveringsverzoek afwees. Tegenstanders van het VS beleid ter zake, menen dat de vervolging van Assange precies een aanval op de persvrijheid betekent. Zou Blinken dat ook denken?

Joe Biden noemde Assange in 2010 een ‘hightech terrorist’. Onder Obama werden hoorzittingen opgezet om Assange te kunnen voor de rechter brengen wegens spionage. Het was de regering Trump die de aanklachten tegen Assange indiende nadat toenmalige CIA-directeur Mike Pomeo had verklaard dat WikiLeaks zich niet kan verschuilen achter het eerste amendement van de grondwet over persvrijheid. “WikiLeaks de ruimte geven om wederrechtelijk verkregen geheimen tegen ons te gebruiken, zou een aanfluiting zijn van onze grondwet. Dit kan niet.” Ook klokkenluiders worden vervolgd: ballingschap voor Snowden, opsluiting voor Chelsea Manley (lekken naar WikiLeaks) Reality Winner (info over Russische inmenging in de VS verkiezingen) en Daniel Hale (lekken over drone-programma’s). Sommige van deze zaken dateren van voor Trump en gaan terug naar het bewind van de Democraten. Tijdens de Obama-regeringen was het klimaat erg vijandig tegenover onafhankelijke journalisten en hun bronnen die voor overtreding van de spionagewetgeving voor de rechter werden gedaagd, aldus het Comittee to Protect Journalists.

Hoe kan men de wereld rondreizen om woede te veinzen over de vervolging van onafhankelijke journalisten in andere landen, als je zelf een belangrijke vertegenwoordiger bent van een regering die alles doet om één van de meest consequente onafhankelijke journalisten van de afgelopen decennia het zwijgen op te leggen?

Washington verwijt makkelijk anderen, maar spreekt niet over wat het zelf doet. Er is Westerse verontwaardiging over het feit dat in Rusland buitenlandse media zich moeten laten registreren op straffe van boete. Maar kennelijk is men vergeten dat die eis eerder aan anderen werd opgelegd in de States, waar (Russische) persbureaus zich moeten inschrijven als “buitenlandse agenten” omdat ze “als propaganda-agentschappen van het Kremlin” fungeren.

Het is altijd gemakkelijk en goedkoop om de schendingen van mensenrechten van uw vijanden te veroordelen, het is veel moeilijker om de principes hoog te houden voor de eigen dissidenten. Minister Blinken excelleert theatraal in het eerste, terwijl hij jammerlijk faalt in het laatste.