INTERNATIONALE POLITIEK

Over "dominant Duitsland"

Elio Di Rupo, premier van België, klaagde in het Duitse weekblad Der Spiegel over de dominante rol van Duitsland in alle beslissingen rond de financiële crisis. Zijn minister en partijgenoot Paul Magnette was eerder uitgevallen tegen de obsessie van de Europese Unie om de crisis uitsluitend aan te pakken met drastische besparingen, ten koste van economische relance.

Het gaat hier deels om hetzelfde: vooral de Duitse regeerders dringen in de EU de visie op alles in handen te laten van de “financiële markten”. Dominantie door opeenvolgende regeringen die door een politiek van lage lonen de rest van de eurozone in de problemen brengt (aldus de Internationale Arbeidsorganisatie IAO).

Di Rupo zei maar wat veel anderen in de rest van de EU ook zeggen of althans denken: Duitsland dringt met de zegen van die “financiële markten” – bankiers en co – een visie op van “soberheid”, snoeien in de overheidsuitgaven. Alleen zo, aldus de dogmatici, kan de openbare schuld worden afgebouwd om ooit later weer groei mogelijk te maken.

Logica

Maar zelfs het Internationaal Muntfonds (IMF) vindt daar graten in. IMF-voorzitster Christine Lagarde, van rechtsen huize, zei dat de Europese landen niet te streng mogen besparen, maar veeleer groei moeten bevorderen om uit de crisis te geraken. “Te grote besparingen kunnen de economie nog verder vertragen en het vertrouwen ondermijnen, wat tot een wereldwijde recessie kan leiden”, aldus het IMF dat nochtans in zoveel gevallen zelf die drastische besparingen opdringt.

Het is de logica zelf. Toch ziet Berlijn dat anders. De Duitse regering zweert bij de autonomie van de “financiële markten”, ook al zijn het de acteurs daarvan die de ene crisis na de andere veroorzaakten en veroorzaken. Berlijn werkt een absurde toestand in de hand, waarbij de pyromanen worden aangesteld om de brand te blussen en die dan de andere pyromanen weer aan het werk laten. Want daar komt het toch op neer, na alle voorgaande luchtbellen zijn ze bezig nieuwe te maken.

Partners

De Duitse ondernemers hebben echter de voorbije jaren een stevige positie veroverd waardoor ze zich van de rest weinig hoeven aan te trekken. Door de politiek van de opeenvolgende regeringen – die van sociaaldemocraat Gerhard Schröder (met de Groenen) en van de conservatieve Angela Merkel – kunnen ze hoog van de toren blazen. Want daardoor zijn de lonen drastisch teruggeschroefd, miljoenen Duitsers werken aan lonen lager dan uitkeringen. Dat heeft de binnenlandse vraag wel doe dalen, maar daardoor is de invoer minder toegenomen, terwijl de Duitse bedrijven veel kunnen uitvoeren.

Het gevolg is wel dat de partners van Duitsland daar de gevolgen van dragen. De Duitse regeerders hebben met andere woorden de rest van Europa in moeilijkheden gebracht. “De verbetering van de concurrentiekracht van de Duitse uitvoerders wordt steeds meer gezien als de structurele oorzaak voor de recente problemen in de eurozone”, aldus het rapport van de IAO.

Dogma

Tegelijk is het Berlijn dat waakt over de “autonomie van de financiële markten”, ook al zijn die markten een casino. Berlijn heeft een dogma gemaakt van de autonomie van de Europese Centrale Bank die onder geen enkel gezag staat. Berlijn belet wel dat die bank een grote rol zou spelen in het wegwerken van overheidsschulden, maar ze leende eind 2011 wel 489 miljard euro aan banken tegen 1%, terwijl diezelfde banken aan de staten 5 tot 6 % aanrekenen! Vele van die staten zitten echter precies in zware moeilijkheden omdat ze zoveel geld uitgaven om banken te redden – België is daar met Dexia een “goed” voorbeeld van.

In diezelfde verdraaide logica krijgen de Amerikaanse rating bureaus nog altijd de grootste aandacht. Paniek in Parijs toen Frankrijk zijn AAA kwijtspeelde, alsof dat enig belang heeft. De ratingbureaus sloegen de bal mis, mogelijk zeer bewust, in de aanloop tot de financiële crisis van 1997, bij de rating van Enron dat een van de grootste oplichtingzaken uit de geschiedenis werd. Ze zijn mee verantwoordelijk voor de crisis van 2008 door allerlei doorrotte papieren de hoogste ratings te geven. Ze gaven de hoogste ratings aan producten die volkomen waardeloos waren, wat de crisis van 2008 veroorzaakte. Het is gewoon ongelooflijk dat aan hun oordeel nog enige waarde wordt gehecht.

Maar dat maakt allemaal deel uit van deze tirannie van de markten. Om die reden is er na 2008 zo weinig veranderd. Op de top van de G20 werden hoogdravende beloften gedaan, maar er is niets veranderd. De fiscale paradijzen bloeien als nooit tevoren. Ook dankzij fondsen van politici als de Amerikaanse presidentskandidaat Mitt Romney die 8 miljoen dollar op de Kaaimaneilanden heeft.

Slaafs

Desondanks hechten de meeste politieke leiders en de media meer aandacht aan die gediscrediteerde ratingbureaus dan aan de mening van economisten die de uiteenspatting van de zeepbellen zagen aankomen. Alle pleidooien voor een ander beleid dat de neergang moet stoppen, worden opzij gelegd. Als Magnette zijn kritiek uit, krijgt hij de ganse politieke meute, liberalen voorop, over zich en distantieert Di Rupo zich van zijn partijgenoot.

Vanwaar die slaafse volgzaamheid van de politieke wereld die gewoon de touwtjes uit handen heeft gegeven? Is dat alleen een gevolg van de jarenlange hersenspoelingen? Of ook het onvermogen van links om tegen het neoliberalisme in te gaan in die vele Europese landen waar linkse partijen aan de macht waren. Nu zijn er meer regeringen met mensen van Goldman Sachs dan met linkse politici. Toch blijven de sociaaldemocratische partijen op dezelfde weg voortgaan, zowel in Duitsland als in Frankrijk verlinksen ze een beetje het discours om electorale redenen. Maar intussen ziet men in steeds meer landen dat uiterst-rechts, in diverse vormen, in opmars is.

(Uitpers nr. 139, 13de jg., februari 2012)

Relevant

De nieuwe EU-lijst van belastingparadijzen: een maat voor niets

Recent hebben de Europese ministers van Financiën de Europese lijst van belastingparadijzen herzien. Ze voegen Antigua, Barbuda, Belize en de Seychellen aan de zwarte lijst toe en schrapten de…

Gaza: de ondergang van het internationaal rechtssysteem?

Zijn we getuige van een trieste primeur in de geschiedenis en de definitieve teloorgang van het internationaal rechtssysteem? Voor de ogen van de camera’s rollen de beelden van oorlogsmisdaden…

De dwaalsporen van de Europese Unie

Dat de oorlog in Oekraïne ook een geopolitiek mijnenveld is geworden, wie kan het nog ontkennen? Naar wat voor wereld zijn we nu op weg? Hoe kunnen de risico’s…

Laatste bijdrages

Israël en de Grote Ontmanteling.  

Pas heeft Israël in zijn parlement de UNRWA verboden, een eerste stap misschien om de hele Verenigde Naties te verbieden.    UNRWA is de United Nations Relief and Works Agency…

De miljardairs en hun keuze van een president

UBS, de gigantische Zwitserse private bank, houdt al tien jaar lang bij welke nieuwkomers de klasse van miljardairs vervoegen. De laatste jaarlijkse UBS-telling van ’s werelds nieuwe miljardairs, die…

Europa’s moeilijke keuze

In 2005 verscheen een merkwaardig maar zeer lezenswaardig boek met een jarenlange emailconversatie tussen enerzijds Ernesto Tenenbaum, Argentijns econoom en journalist en anderzijds Claudio Loser, verantwoordelijke bij het IMF…

Scheepsherstellers waren ook verzetslieden

You May Also Like

×