(Oude) zomersprokkels (8): Een warm pleidooi voor gettovorming

“Sociale huisvesting. Pleidooi voor segregatie van migranten. De getto’s van de goede woning”

Voorzitter van De Goede Woning: “Bij ons zien we er op toe wie er binnen komt. En we houden het op 10 % migranten. Die mensen mogen best hun eigen gerechten bereiden, maar ze moeten een beetje fatsoenlijk zijn… Kijk, we hebben al herhaaldelijk geprobeerd om migrantengezinnen te huisvesten te Berendrecht. Daar bezitten we huizen met vijf slaapkamers. Maar die Marokkanen aarden daar niet tussen de Belgen. Ze zijn allemaal teruggekeerd naar de koncentratiewijken in de kernstad.”

(De Morgen, 25 januari 1990)

“De bocht van Bob Cools. Een warm pleidooi voor ‘spontane’ gettovorming. Het woord moet zijn wanklank kwijt”

“Spreiding betekent olievlek, betekent de spreiding van xenofobe gevoelens over de hele bevolking. Als ik in een appartementsgebouw met sociale woningen één Marokkaans gezin stop, dan stemt het hele appartementsblok voor het Vlaams Blok.”

(De Morgen, 11 juni 1990)

“In [sommige] wijken wakkert het Vlaams Blok gettofobie aan en geeft het voedsel aan de vrees voor het zogenaamde ‘olievlekverschijnsel’, aldus Cools. Volgens de burgemeester wordt elke poging van het stadsbestuur om dat tegen te gaan gedwarsboomd door extreem-linkse partijen en door de niet-extreem-rechtse partijen van de oppositie, die de bestuurders met allerlei verwijten overladen. Hun verwijten zitten evenwel boordevol kontradikties, zegt Cools. ‘Zo is men in principe tegen zogenaamde getto’s of koncentratiegebieden. Maar zodra men een spreidingsmodel naar voren schuift, spreekt men z’n afschuw uit en klinkt het van ‘ja, maar niet bij ons hoor’. Dus, de mensen die tegen het getto zijn, zijn degenen die meteen ook tegen spreiding zijn en zo blijft elke oplossing uit. Het Vlaams Blok stuurt daar juist op aan, zodat zij  haar oplossing als de enig goede naar voren kan schuiven: de gedwongen terugkeer.”

“Gentse burgemeester Gilbert Temmerman: Tweede en derde generatie wil weg uit koncentratiewijken… we moeten oog hebben voor de ontwikkeling van frustraties bij de latere generaties migranten, als het integratieproces, waarvoor ze zelf soms ongemerkt hebben gekozen, obstakels ondervindt. In Gent wordt vastgesteld dat de Turkse ouders hun kinderen zo mogelijk wegtrekken uit het vijftal bestaande koncentratiescholen.”

(De Morgen, 12 juni 1990)