(Oude) zomersprokkels (5): Het Europese sociale model

“Heel Europa – en zeker België – zit in een gevaarlijke ekonomische situatie. Er dreigt een vicieuze deflatie-spiraal die men enkel vanuit historisch perspektief op haar juiste waarde kan schatten… In deze derde ernstige terugval sedert de tweede wereldoorlog komt de budgettair-financiële broosheid van ons systeem in alle hevigheid aan de oppervlakte … De welfare state zoals we die nu kennen is absoluut onhoudbaar geworden. De gevolgen van dit gegeven zullen een kultuurschok teweegbrengen die in belangrijke mate vergelijkbaar is met wat de Oosteuropese landen de voorbije jaren doormaakten”

(Peter Praet, hoofdekonoom Generale Bank en hoogleraar ULB in Trends, juni 1993)

 “Delors vertelde over de laatste vergadering van de ministers van financiën van de EEG. Hij zei niet te begrijpen of men er over economie dan wel over ideologie praatte. Hij vroeg aan één van de ministers: kunnen investeringen met leningen betaald worden? Volgens de klassieke economie kan dat, was het antwoord. Komen er dan schulden voor de overheidsbegroting? Nee, was het antwoord, want die investeringen brengen op. “Met die neoliberalen zouden er nooit geen treinen zijn gebouwd of zou de tunnel onder het Kanaal er nooit gekomen zijn.” Volgens Delors hebben we nu te maken met een harde neoliberale ideologie die niets weet over het gemeenschappelijke goed.”

(La Repubblica, 22 juni 1994)

 “Ik stel dat ons nieuwe sociaal model grondig moet verschillen van het huidige. Het zal onvermijdelijk meer lijken op het VS-model dan vandaag… de verandering van het Europese sociale model is van vitaal belang als de EU haar zelf gestelde doel wil halen, met name om tegen 2010 de meest competitieve economie ter wereld te worden… We zullen gewoon langer moeten werken. Er zijn soepeler arbeidsmarkten nodig en lagere belastingen.”

(Laurens Jan Brinkhorst, Minister van economie, Nederland, oktober 2004)