Open jacht op Koerden

In Parijs vallen bij het kantoor van het Koerdisch Democratisch Centrum, drie doden en drie gewonden. Het werk van een 69-jarige racist, van iemand die lukraak vreemdelingen aanvalt, aldus de politie. Racisme is dodelijk, dat wisten we al langer.

De Koerdische militanten zijn ervan overtuigd dat het niet zomaar om racisme gaat. De man heeft immers zeer bewust het Koerdisch centrum uitgekozen, hij is zeer bewust ook een Koerdisch restaurant en een Koerdische kapperszaak binnengevallen. En het is in Frankrijk (en in de wereld) niet de eerste keer dat Koerdische militanten het doelwit zijn van gerichte moorden. In 2013 werden drie militanten van de Koerdische vrouwenbeweging koelbloedig vermoord. De dader bleek nauwe banden te hebben met de Turkse geheime dienst MIT. De Koerden klagen dat politie en justitie nog gene klaarheid hebben geschapen.

Onder de drie doden van nu is er ook weer een militante van de Koerdische vrouwenbeweging, Emine Kara. Een ander slachtoffer is de zanger Mir Perwer. Kara had volgens het Koerdisch Centrum politiek asiel gevraagd in Frankrijk, wat geweigerd was. Ze was daarop in beroep gegaan.  Kara had in Syrië onder meer meegevochten tegen IS.

Medeplichtige laksheid

De Koerdische organisaties verwijten de meeste Europese regeringen volslagen laksheid in de bescherming van Koerdische gemeenschappen. Ze vrezen het ergste voor de Koerden in Zweden. De Turkse president Erdogan blijft immers dwars liggen bij de aansluiting van Zweden tot de Navo. Hij eist de uitlevering van tientallen Koerden als losprijs. Wat hen in Turkije zou te wachten staan, is erg duidelijk.

Zweden heeft zoals tal van Europese landen de Koerdische Arbeiderspartij, de PKK, op de lijst van terreurbewegingen geplaatst. Daarmee geven ze de Turkse ultra’s een wapen in handen. De Koerdische betogers in Parijs hebben massaal vlaggen van de PKK meegedragen om hun vertrouwen in de PKK duidelijk te maken.

Verdrukking

Tegelijk hebben de Koerden het bijzonder zwaar te verduren in Irans Koerdistan waar het verzet tegen de militaire theocrratie sinds half september het felst is. In die regio is de repressie nog wreder dan in de rest van het land. Ook artsen en verplegend personeel die gewonde actievoerders durven verplegen worden opgepakt voor “vijandschap tegen God”, strafbaar met openbare executie. Vanuit Iran worden nog altijd Koerdische vluchtelingenkampen in Irak bestookt. Koerdische vluchtelingen zijn nergens veilig.

In het noorden van Syrië voeren door Turkije gesteunde jihadisten raids uit op de Koerdische gebieden, terwijl de Turkse strijdkrachten in het noorden van Irak zelf jacht maken op Koerden.
Zie: https://www.uitpers.be/dreiging-nieuw-turks-grondoffensief-in-noord-syrie-nog-altijd-niet-van-de-baan/

In Turkije heeft Erdogan de aanslag van half november in Istanbul tegen alle aanwijzingen in, in de schoenen geschoven van de PKK. Het zoveelste voorwendsel om de repressie tegen de Koerden op te drijven.

Op veel internationale solidariteit moeten de Koerdische bewegingen niet rekenen. De Syrische Koerden worden er zelfs in complotsites van beschuldigd “huurlingen” te zijn van Washington, want ze hebben toch steun van de VS om Daesh (IS) in toom te houden? En in Europa is het etiket “terreurbeweging” op de PKK voor veel regeerders voldoende om de Koerden aan hun lot over te laten.