INTERNATIONALE POLITIEK

Oost-Timor/Kosovo

De massamoorden waren in Oost-Timor volop bezig toen de ?? internationale gemeenschap ?? volhield dat er
slechts een ?? vredesmacht ?? kon gestuurd worden indien de Indonesische regering daarmee instemde. Nochtans
werd de annexatie van 1976 door Indonesi?? internationaal nooit erkend. Indonesi?? heeft volgens het
internationaal recht geen enkele zeggenschap over Oost-Timor. Dat geldt des te meer na de bekendmaking
van het referendum dat onder toezicht van de Verenigde Naties werd gehouden en waarbij elk Indonesisch
gezag door de bevolking van Oost-Timor overduidelijk, bijna 80 procent, werd afgewezen.
Wat een verschil met Kosovo dat volkenrechterlijk tot Joegoslavi?? behoort, maar waar enkele landen die
zich de internationale gemeenschap wanen (de groten van de NAVO) w??l tussenbeide kwamen, waarna de grote
moordpartijen goed begonnen.

Wat in Oost-Timor niet gebeurt, is het zoveelste fundamenteel falen van de Verenigde Naties. We moeten
natuurlijk het hoofd koel houden bij beelden die emoties opwekken. Maar toch, aan de ene kant de
getuigenissen over de massaslachtingen aan het hekken van een VN-gebouw, aan de andere kant een VN-delegatie
die vrolijk aan het keuvelen is met president B.J. Habibie in Jakarta. Dan is de evidente vraag toch:
waarom? In Oost-Timor gelden duidelijk andere criteria dan bij voorbeeld op de Balkan.
Vooral Washington remt nu af. Het was Washington dat in december 1975 bij monde van Henry Kissinger het
licht op groen zette voor de Indonesische invasie die in de jaren daarop aan 200.000 mensen het leven kostte.
Washington stond volledig achter het anticommunisme van de Indonesische generaals. Die spelen dat nu
weer uit. Die generaals zijn de architecten van de huidige genocide. Oost-Timor is een waarschuwing,
mogelijk een repetitie, voor wat ze in eigen land willen ondernemen om hun positie en belangen te
verdedigen. En dan gaat het zeker om een “interne aangelegenheid”.

Elders worden “humanitaire” motieven ingeroepen om van een “rechtvaardige oorlog” te spreken waar men
“waarden verdedigt” (Tony Blair). Waar het kan wordt de “democratie” ingeroepen. Maar op Oost-Timor was
de democratische uitspraak van de bevolking zeer duidelijk, geteld door de VN zelf die perfect wist
waartoe de Indonesische generaals en de ‘milities’ in staat waren. Sommigen denken dat er “een na??ef
geloof was in de Indonesische belofte om orde op zaken te houden (Opinie in De Standaard, 8 september,
van Christine Savat, Bert Van Mulders en Jef Van Hecke). Hadden die gelovigen in de na??eviteit dan nog
nooit gehoord over de bloedbaden die de Indonesische generaals in 1965 hadden aangericht en over de
slachtingen van de jaren ’70, ’80 en ’90 op Oost-Timor zelf?
We moeten er dus van uitgaan dat het interventierecht, zoals de tenoren van de zelfgeproclameerde
“internationale gemeenschap” dat voor zich opeisen, slechts geldt tegen tegenstanders van Washington.
Dat geldt niet voor bondgenoten als de Indonesische generaals die stuk voor stuk persoonlijk gekend zijn
bij het Pentagon dat hen opleiding gaf en hen bewapende. Maar dat valt volkomen in de lijn van Clintons
uitspraak dat Boris Jeltsin met zijn oorlog in Tsjetsjeni?? hetzelfde deed als Abraham Lincoln tegen de
zuidelijken.
Terwijl de slachtingen volop bezig waren, kwamen in Nieuw-Zeeland de ministers van buitenlandse zaken
van de Apec (oeverstaten van de Stille Oceaan) bijeen. De deelnemers zijn allen erg beleefd geweest
tegenover Indonesi??, ook o.m. China, Japan en de Verenigde Staten. Allemaal na??ef. Nee,
gewoon medeplichtig.

De overlevende Oost-Timorezen hebben het recht om op het einde van deze eeuw de globale balans van,
bijna 55 jaar VN op te maken: een instantie met tientallen maten en gewichten waarin de slechtste
betalers, de Verenigde Staten, het grootste gewicht verwierven. Want zij gebruiken die VN om desgevallend
“internationale gemeenschap” te spelen. En als dat bij een of andere gelegenheid niet uitkomt, laten ze de
NATO internationale gemeenschap zijn. Of desnoods, zoals met hun eenzijdig vliegverbod boven het noorden
en zuiden van Irak, geven ze zichzelf uit als internationale gemeenschap.

Relevant

Genocide in Gaza heeft weinig impact op wapenleveringen naar Israël

Hoewel Israël beschuldigd wordt van genocide en er vanuit de VN geregeld wordt opgeroepen om geen wapens te leveren aan het land, lijkt dat weinig indruk te maken op…

Geruisloos naar een nucleair Armageddon?

Terwijl het nucleair ontwapeningsregime op apegapen ligt, werken kernwapenmachten in sneltempo aan de modernisering en sinds kort ook aan de uitbreiding van hun nucleaire arsenalen. In een context van…

NAVO viert 75e verjaardag in Koude Oorlogssfeer

Van 9 tot 11 juli komen de staatshoofden en regeringsleiders in Washington samen om de 75ste verjaardag van de NAVO te vieren. Nog niet zo lang geleden verkeerde de…

Laatste bijdrages

Wat wil BRICS?

Sinds de 16de vergadering van de BRICS-landen (Brazilië, Rusland, Indië, China en Zuid-Afrika) in het Russische Kazan heeft deze groep een ietwat aparte plaats ingenomen als multilaterale organisatie. Het…

Argentinië. In gesprek met Atilio Boron

FM: Verkozenen van uiterst rechts zijn al lang geen uitzondering meer. Toch blijft het voor veel buitenstaanders moeilijk te begrijpen dat iemand als Javier Milei kon verkozen worden als…

Barnier op de schopstoel. Macron ook.

Veel ministers van de Franse regering Barnier zullen een zeer korte carrière hebben gekend nu Marine Le Pen meedeelde dat ze een motie van wantrouwen indient, zoals links dat…

Van Moddergat tot Wondermond

You May Also Like

×