Herinnert u zich nog die hartekreet van een oude Gentse socialist die zich (nota bene in De Standaard) ergerde aan het feit dat zelfs meedogenloze besparingsmaatregelen ten gevolge van de financiële crisis de mensen niet opnieuw militant links maakten ? “Ontwaakt, verdomme !” Of herinnert u zich nog dat “Indignez-vous !” waarmee een stokoude Stéphane Hessel plots de ‘goeroe’ werd van indignados overal in Europa ?
Wel, ik heb net – in één adem, zoals het cliché dat wil – een boekje gelezen dat de oude strijders alle eer aandoet. Het is van de hand van een jonge vijftiger: Bart Staes, europarlementslid voor Groen. In de Standaard Boekhandel zal u het boekje niet vinden, want die mastodont weigerde het te distribueren. U zal dus moeite moeten doen om het te vinden, maar wis en waarachtig: het lóónt die moeite !
Europa wordt wakker ! “Dat is niet alleen een vaststelling, zei Bart Staes bij de voorstelling van het boek, want je ziet dat mensen zich eindelijk beginnen te roeren in allerlei initiatieven die het niet eens zijn met de uitgesproken neo-liberale gang van zaken in de Europese Unie. Maar het is tegelijk ook een oproep, een imperatief: wordt toch ’s wakker, Europa, en laat je niet langer koloniseren door de lobby van transnationale ondernemingen en grootkapitaal waarvoor regeringen (van welke samenstelling ook) telkens opnieuw door de knieën gaan”.
Dat dit boekje er in de laatste weken van de verkiezingscampagne (en ondanks eerdere voornemens) toch nog is gekomen, schreef Staes vooral toe aan zijn ergernis over de stortvloed aan leugens en hypocrisie die de ‘europese’ campagne helaas kenmerkt. Want met name liberalen en christendemocraten verkondigen – in het beste geval – loffelijke intenties, maar laten daarvan door hun concreet stemgedrag in het europarlement keer op keer geen spaander heel. En wellicht nog erger – want misleidender – dan leugens is het doodzwijgen van allerlei bedreigingen en sluipende besluitvorming waaraan de traditionele politieke families zich op Europees vlak schuldig maken.
Die families, aldus Staes en zijn Ecolo-medestrijder Philippe Lamberts, ondergaan al decennia lang de kolonisatie door de brutale vrije markt, alsof daar niets tegen te doen valt … terwijl ze toch in tal van lidstaten (mee-)regeren. En terwijl de Europese Groenen bewijzen dat het wel anders zou kunnen, maar ook voor ’tergend haalbare’ voorstellen slechts zelden voldoende bondgenoten vinden. Een simpele analyse van het stemgedrag van de diverse euro-parlementsleden en -fracties zou bijzonder ontluisterend werken, en de kiezer veel méér leren dan stoere slogans of kleffe praatjes.
Zo staat dit boekje vol leerrijke voorbeelden van concrete problemen, voorstellen én de wijze waarop – bijna – alles wordt gesaboteerd wat de transnationale ondernemingen en kapitaalgroepen niet zint. Vele duizenden lobbyisten slagen er blijkbaar in de traditionele fracties naar hun hand te zetten, zodat – schijfje na schijfje, en schijnbaar zonder veel poeha – elementaire rechten van miljoenen Europese burgers op de helling worden gezet of ronduit getorpedeerd.
Of het nu gaat om eisen aangaande voedselveiligheid, milieunormen, landbouw- of consumentenbeleid, arbeidsmarkt en -omstandigheden … als je leest hoe het er aan toegaat op dat EU-niveau dat toch steeds doorslaggevender wordt, dan word je gewoon ziek. En dan hebben we het nog niet gehad over de volgende en allicht nog katastrofaler financiële ‘crisis’, of het volstrekt onderuit halen van zowat alle Europese maatstaven in het op stapel staande ‘handelsakkoord’ met de VSA, waarover kennelijk zelfs de EU-administratie zo beschaamd is dat ze de informatie daarover zoveel mogelijk achterhoudt of vervalst.
Zoveel is duidelijk: hoe nuchter en concreet ook, dit boekje is vanuit verontwaardiging geschreven. Welnu, wie ook nog maar een greintje rechtvaardigheidsgevoel over heeft en dit boekje leest, kàn niet anders dan die verontwaardiging delen. In die zin vind ik het aangrijpender dan Hessel, en hoopgevender dan Luc Huyse’s recente boek, dat welhaast een ‘in memoriam’ is voor de democratie. Het is aangrijpender omdat het concreter is, beter onderbouwd en meer samenhangend dan Hessel. Het is hoopgevender omdat het (overtuigender dan Huyse) aantoont hoe het niet-aflatende gevecht tegen de bierkaai soms wél waardevolle resultaten oplevert.
Dat Staes en zijn geestesgenoten verontwaardiging omzetten in moeizaam maar gestaag en efficiënt politiek werk, en daardoor een geduchte luis in de pels van het euro-establishment zijn geworden, dwingt respect af. Dit – te bescheiden ! – boekje illustreert dat uitstekend.
Het boek ligt vanaf deze week in de betere boekhandel of stuur bart.staes@europarl.europa.eu een mail met vermelding van uw adres en “Europa wordt wakker!” en schrijf 7,50 € over op de rekening van Bart Staes (KBC Antwerpen).
IBAN BE90 7340 0942 1032
BIC KREDBEBB
Bart Staes, Europees parlementslid Groen
Europa wordt wakker ! “Dat is niet alleen een vaststelling, zei Bart Staes bij de voorstelling van het boek, want je ziet dat mensen zich eindelijk beginnen te roeren in allerlei initiatieven die het niet eens zijn met de uitgesproken neo-liberale gang van zaken in de Europese Unie. Maar het is tegelijk ook een oproep, een imperatief: wordt toch ’s wakker, Europa, en laat je niet langer koloniseren door de lobby van transnationale ondernemingen en grootkapitaal waarvoor regeringen (van welke samenstelling ook) telkens opnieuw door de knieën gaan”.
Dat dit boekje er in de laatste weken van de verkiezingscampagne (en ondanks eerdere voornemens) toch nog is gekomen, schreef Staes vooral toe aan zijn ergernis over de stortvloed aan leugens en hypocrisie die de ‘europese’ campagne helaas kenmerkt. Want met name liberalen en christendemocraten verkondigen – in het beste geval – loffelijke intenties, maar laten daarvan door hun concreet stemgedrag in het europarlement keer op keer geen spaander heel. En wellicht nog erger – want misleidender – dan leugens is het doodzwijgen van allerlei bedreigingen en sluipende besluitvorming waaraan de traditionele politieke families zich op Europees vlak schuldig maken.
Die families, aldus Staes en zijn Ecolo-medestrijder Philippe Lamberts, ondergaan al decennia lang de kolonisatie door de brutale vrije markt, alsof daar niets tegen te doen valt … terwijl ze toch in tal van lidstaten (mee-)regeren. En terwijl de Europese Groenen bewijzen dat het wel anders zou kunnen, maar ook voor ’tergend haalbare’ voorstellen slechts zelden voldoende bondgenoten vinden. Een simpele analyse van het stemgedrag van de diverse euro-parlementsleden en -fracties zou bijzonder ontluisterend werken, en de kiezer veel méér leren dan stoere slogans of kleffe praatjes.
Zo staat dit boekje vol leerrijke voorbeelden van concrete problemen, voorstellen én de wijze waarop – bijna – alles wordt gesaboteerd wat de transnationale ondernemingen en kapitaalgroepen niet zint. Vele duizenden lobbyisten slagen er blijkbaar in de traditionele fracties naar hun hand te zetten, zodat – schijfje na schijfje, en schijnbaar zonder veel poeha – elementaire rechten van miljoenen Europese burgers op de helling worden gezet of ronduit getorpedeerd.
Of het nu gaat om eisen aangaande voedselveiligheid, milieunormen, landbouw- of consumentenbeleid, arbeidsmarkt en -omstandigheden … als je leest hoe het er aan toegaat op dat EU-niveau dat toch steeds doorslaggevender wordt, dan word je gewoon ziek. En dan hebben we het nog niet gehad over de volgende en allicht nog katastrofaler financiële ‘crisis’, of het volstrekt onderuit halen van zowat alle Europese maatstaven in het op stapel staande ‘handelsakkoord’ met de VSA, waarover kennelijk zelfs de EU-administratie zo beschaamd is dat ze de informatie daarover zoveel mogelijk achterhoudt of vervalst.
Zoveel is duidelijk: hoe nuchter en concreet ook, dit boekje is vanuit verontwaardiging geschreven. Welnu, wie ook nog maar een greintje rechtvaardigheidsgevoel over heeft en dit boekje leest, kàn niet anders dan die verontwaardiging delen. In die zin vind ik het aangrijpender dan Hessel, en hoopgevender dan Luc Huyse’s recente boek, dat welhaast een ‘in memoriam’ is voor de democratie. Het is aangrijpender omdat het concreter is, beter onderbouwd en meer samenhangend dan Hessel. Het is hoopgevender omdat het (overtuigender dan Huyse) aantoont hoe het niet-aflatende gevecht tegen de bierkaai soms wél waardevolle resultaten oplevert.
Dat Staes en zijn geestesgenoten verontwaardiging omzetten in moeizaam maar gestaag en efficiënt politiek werk, en daardoor een geduchte luis in de pels van het euro-establishment zijn geworden, dwingt respect af. Dit – te bescheiden ! – boekje illustreert dat uitstekend.
Het boek ligt vanaf deze week in de betere boekhandel of stuur bart.staes@europarl.europa.eu een mail met vermelding van uw adres en “Europa wordt wakker!” en schrijf 7,50 € over op de rekening van Bart Staes (KBC Antwerpen).
IBAN BE90 7340 0942 1032
BIC KREDBEBB
Bart Staes, Europees parlementslid Groen
