Amerikaanse schrijvers, muzikanten, acteurs en andere artiesten hebben hun buik vol van het misbruik dat de conservatieven maken van de "strijd tegen het terrorisme". Talrijke terroristische leiders, vaak gewezen bondgenoten van Washington in de strijd tegen het communisme, lopen ondanks de enorme budgetten van de terreurbestrijding nog vrij rond.
Maar in de Verenigde Staten zelf worden de burgers alvast in hun vrijheden beknot krachtens de beruchte "Patriotic Act" die de deur openzette voor een beknotting van diverse democratische vrijheden. Krachtens die Patriotic Act mag Tariq Ramadan de VS niet binnen om zijn leerstoel "Religie, conflict en bevordering van de vrede" aan de universiteit van Notre-Dame op te nemen.
Een van die aantastingen van de vrijheden is ‘sectie 215’ van de Patriotic Act. Die geeft de FBI het recht om bij bibliotheken na te gaan welke boeken de klanten ontlenen. Het artikel is nog nooit toegepast, verweert minister van Justitie John Ashcroft zich. "Een reden te meer om dat artikel in te trekken", repliceert Salman Rushdie, voorzitter van de Amerikaanse afdeling van de PEN Club.
Die PEN Club neemt actief deel aan een brede campagne tegen alle vrijheidsberovende bepalingen. Zo organiseerde de club op 4 augustus in New York een ‘openbare lezing’ van schrijvers die de aantastingen van de democratische vrijheden aanklagen. De deelnemers wezen op diverse onderdelen van de Patriotic Act die censuur invoeren en die de vrije meningsuiting aan banden leggen. "We zijn ons land aan het verliezen", aldus Paul Auster, een van de deelnemende schrijvers. "Want wat wil dat vandaag nog zeggen, Amerikaan zijn. Iets van de geest van dit land is door een deel van uiterst-rechts geconfisqueerd". Een groep van 150 auteurs heeft ook "The Future Dictionnary of America" opgesteld om de draak te steken met het ‘bushisme’ en aanverwanten.
Er zijn redenen genoeg om de draak mee te steken. Foto’s nemen in of rond de metro van New York wordt eerlang verboden, tenzij door personen met een perskaart en een speciale toelating van de Newyorkse politie. Maar wat met de meer dan tienduizend archieffoto’s op de website van de metro? Daar kunnen potentiële terroristen toch ook gebruik van maken?
De Patriotic Act is echter veel meer dan belachelijk, die wet is gewoon erg gevaarlijk. Dat vooral spoort zo veel Amerikanen die nadenken ertoe aan in verzet te komen, voor de eerste keer op die schaal in dertig jaar.
Het gaat niet alleen om die Patriotic Act, maar ook om de manier waarop de overheid in de media ingrijpt. Magnaat Murdoch kan voor zijn Fox News, zijn satelliet-tv en andere creaties op speciale wetten en afspraken rekenen om zijn imperium uit te breiden, want de Murdoch media doen hun uiterste best het slechte nieuws uit Irak en Afghanistan te weren of te vervalsen. De overheid speelt ook met winstgevende overheidscontracten als drukkingmiddel op andere media (zoals NBC, eigendom van General Electric dat veel aan de strijdkrachten levert). Op die manier komen er weinig of geen lijkkisten van in Irak gedode VS-soldaten in beeld – en geen beeld, geen nieuws.
Ramadan
De welbekende intellectueel Tariq Ramadan, waar veel jongeren uit moslimculturen in Europa naar opkijken, kreeg begin augustus te horen dat hij de VS niet binnenmag. Ramadan zou aan de prestigieuze universiteit Notre-Dame, in de buurt van Chicago, vanaf 24 augustus doceren over religie, conflict en bevordering van vrede. Hij had op 5 mei een visum bekomen voor hem en zijn gezin en had zijn kinderen al in Amerikaanse scholen ingeschreven. Maar op 2 augustus liet de VS-ambassade in Bern hem weten dat het werk- en verblijfsvisum was ingetrokken door het Homeland Security Department.
Volgens de Chicago Tribune is dat visum ingetrokken krachtens de Patriotic Act. Diezelfde krant citeert islamdeskundige John Esposito, docent aan de Georgetown University, die zionistische kringen ervan verdenkt achter die beslissing te zitten. Op de zionistische website Campus Watch wordt dag in dag uit fel te keer gegaan tegen academici die Israël durven bekritiseren. De informanten van Campus Watch signaleren ook maar de minste kritiek op Israël, wat voldoende is om een hetze te ontketenen. De initiatiefnemer, Daniel Pipes, beschuldigde Ramadan ervan zich voor te doen als een gematigde, maar banden te hebben met Al Qaeda.
En in Europa?
Ook in Europa zijn er ontsporingen van die aard. In frankrijk wordt bij voorbeeld een eigenaardig gebruik gemaakt van het "STIC", ‘système de traitement des infractions constatées’ – systeem voor behandeling van vastgestelde inbreuken.
De vakbond CGT stelde deze zomer verbaasd vast dat vier personeelsleden van een bewakingsdienst werkzaam aan een kerncentrale van de prefectuur geen vergunning kregen om er te werken. Hun namen kwamen immers voor in het STIC. Nu houdt dat STIC gewoon alle namen bij, jarenlang, van al wie ooit bij een delict was betrokken – daders, verdachten, slachtoffers, getuigen. De nieuwe Franse veiligheidswet heeft ertoe geleid dat veel meer delicten en dus personen in de STIC belanden. Zo ook die vier personeelsleden die echter geen enkel misdrijf hadden gepleegd – evenmin als het gros van de vier miljoen personen met een fichier bij het STIC. Toch zijn ze alle vier hun werk kwijt.
Het is een "alledaagse" gebeurtenis die wel aan het "Syndicat de la magistrature" doet zeggen dat de elementaire rechtsbeginselen met de voeten worden getreden. Het illustreert vooral hoe de nieuwe veiligheidsbepalingen die talrijke landen na 11 september 2001 doorvoerden, leiden tot een klimaat van angst en willekeur en tot een aantasting van de rechtsstaat die ze zogenaamd zouden moeten verdedigen. Zo alleen al halen de terroristen een deel van hun slag thuis.
(Uitpers, nr. 56, 6de jg., september 2004)
