INTERNATIONALE POLITIEK

Obama’s voorstel gezondheidszorg: een maat voor niets

De Amerikaanse Senaat gaat op zijn beurt het wetsvoorstel van Obama voor de hervorming van de gezondheidszorg bespreken nadat het Congres dit voorstel met véél wijzigingen heeft goedgekeurd. Het resultaat is even voorspelbaar. Zijn voorstel blijft een maat voor niets.

In de tijd dat hij nog een ruige hardrocker was en nog niet voor het grote geld had gekozen bij de softrockband The Eagles schreef Joe Walsh een nummer dat als volgt begint: “I tried to tell you long ago, some people never learn, I hate to say ‘I told you so’ but I told you so”. Dit lied geeft goed het gevoel weer dat ik heb bij het schrijven van dit artikel.

Toen Obama nog maar één van de Democratische kandidaten was voor het presidentschap – zelfs nog voor hij en Clinton de enige overblijvende kandidaten waren – schreef ik al in deze Uitpers dat kandidaat Obama er het best in slaagde een progressief imago te cultiveren dat totaal niet met de werkelijkheid van zijn politieke reactionaire ideologie overeenstemt. Hij stapte daarmee in de voetsporen van Kennedy, Carter en Bill Clinton. De enige presidentskandidaat die een echte hervorming van de gezondheidszorg voorstelde naar West-Europees model, Dennis Kucinich, was vanaf de eerste dag kansloos, hij vond geen financiers voor zijn campagne.

Wie iets verder zocht dan de populistische toespraken die Obama met veel verve hield, kon echter al weten dat zijn plannen voor gezondheidszorg minder vér gingen dan die van concurrent Hillary Clinton. Die plannen van Clinton waren zelf ook niet bepaald verregaand te noemen, ze waren tenminste iets socialer of beter gezegd, iets minder asociaal.

Wat in de media met veel fanfare de ‘public option’ werd genoemd is nooit meer geweest dan een manier om met openbare subsidies over de brug te komen om de vele miljoenen Amerikanen zonder ziekteverzekering te helpen om zich aan te sluiten bij privé-verzekeringsmaatschappijen. Er is voor Obama nooit sprake van geweest om via de overheid een openbaar alternatief aan te bieden. De privé-bedrijven mogen de Amerikaanse bevolking een peperduur, inefficiënt systeem blijven aanbieden met een loodzware geldverslindende administratie, een Roemeense Ceausescu-dictatuur waardig. Verzekeringsagenten mogen zich blijven specialiseren in het uitpluizen van de kleine lettertjes van polissen om patiënten levensreddende operaties of geneesmiddelen te ontzeggen. Voorgaande zin moet je letterlijk interpreteren.

Mijn voorspelling dat Obama nooit een degelijke hervorming zou invoeren is – jammer genoeg voor de slachtoffers – volledig uitgekomen. De privé-verzekeringsbedrijven krijgen er zo een 50 miljoen klanten bij, allemaal met belastingsgeld gesubsidieerd. Gezondheidszorg blijft in de VS een individuele verantwoordelijkheid, gezondheid blijft er een product dat je op de ‘vrije’ markt koopt en is er dus geen ‘recht’. Deze hervorming is een gigantisch cadeau aan de privé-sector.

Ik bespaar de lezers van Uitpers de opsomming van de argumenten die Republikeinse én Democratische kandidaten hebben gegeven om een openbare gezondheidszorg de grond in te boren. Wie naar ‘Obama – healthcare – public option’ googlet vind genoeg informatie. Tekenend voor het intellectueel niveau van zowel de Amerikaanse politiek als de Amerikaanse massamedia is hoe schrijnend en doorzichtig zwak en meestal gewoon foutief en gelogen die argumenten zijn. Op alternatieve websites zoals ZNet, Black Commentator en AlterNet kan men echter vaststellen dat veel Amerikanen wel degelijk weten wat ‘public healthcare’ betekent en er grote voorstanders van zijn.

Significant voor de mate waarin de Amerikaanse burger reeds zestig jaar lang ideologisch gevormd is door de propaganda van hun commerciële media is dat ‘social healthcare’ er steeds negatieve reacties oproept, maar wanneer daarentegen respondenten bij opiniepeilingen een vraag krijgen met toelichting over het ideologisch neutraal klinkend ‘single payer Canadian style healthcare’ zij voor meer dan 75 % hun voorkeur voor dit systeem laten blijken. Het Canadese gezondheidssysteem is ergens halfweg tussen dat van de VS en van West-Europa. Een aantal provincies hebben wel verregaandere regels voor openbare gezondheidszorg. Het is het enige andere systeem waar de gemiddelde Amerikaan iets over weet – en meestal dan nog gekleurd door voortdurend negatieve commentaren in de Amerikaanse media. Dat men door op de eerste vraag ‘neen’ te zeggen en op de tweede vraag ‘ja’ zichzelf tegenspreekt, daar zijn de meeste Amerikanen zich niet van bewust. Hun media zullen hen daar zeker niet op wijzen, integendeel.

Deze hervorming zal toelaten dat 50 miljoen Amerikanen een zeer slechte en peperdure ziekteverzekering verkrijgen, dat is inderdaad beter dan helemaal geen. Een aantal mensen zal inderdaad iets langer gezond leven. Maar die verbetering is nog steeds mijlenver verwijderd van wat wij in West-Europa onder een billijke sociale gezondheidszorg verstaan. Waar dit systeem in Europa onmiskenbaar een herverdelingseffect heeft gehad – wat hier ondertussen expliciet of impliciet door liberale, conservatieve en Vlaams-nationalistische politieke partijen ter discussie wordt gesteld – is dit nooit het geval geweest in de VS. Integendeel, de huidige hervorming van Obama zal de opwaartse herverdeling van de welvaart naar het rijkere deel van de bevolking nog versterken. Deze hervorming herbevestigt en verstevigt de sociale ongelijkheid in de VS.

Om het nog erger te maken heeft de Democratische Voorzitter van het Congres Nancy Pelosi zich ingespannen om een amendement van partijgenoot Dennis Kucinich (zie hierboven) te blokkeren. De hervorming van Obama verbiedt daardoor aan de individuele staten om zelf een enige betalersysteem in te voeren. Een aantal staten was dat immers van plan. Onder meer het parlement van Californië heeft reeds twee maal een dergelijk voorstel met een grote meerderheid van Democraten en heel wat Republikeinen gestemd. Republikeins gouverneur Schwarzenegger heeft hiertegen steeds zijn veto gesteld. (Dit kan inderdaad in het Amerikaanse politieke systeem!). Dit zal na de stemming in de Senaat van het voorstel van Obama zelfs niet meer nodig zijn, de Staten zullen het idee van een openbare gezondheidszorg gewoon niet meer mogen bespreken. Bovendien hebben Democraten en Republikeinen samen wetten gestemd die het de Amerikaanse overheid verbieden (!) om via openbare offertes geneesmiddelen aan goedkoper tarief aan te kopen.

Ik was voor mijn werk recent in Cotonou, hoofdstad van Benin, waar het strand nu Obama-Beach heet en in Kinshasa waar straten en pleinen naar hem worden genoemd. Obama wordt hier op de handen gedragen. Hij is voor miljoenen zwarten een voorbeeld om zich aan op te trekken. Het hoort niet om daar minachtend over te doen, integendeel, die bewondering is zeer menselijk te begrijpen.. De verkiezing van een African-American tot president is en blijft immers een historische gebeurtenis van formaat.

Dit enthousiasme heeft verwachtingen geschapen die zwaar op de proef zullen worden gesteld. Het politieke systeem van de VS heeft met deze keuze echter een stap gezet waarop onmogelijk is terug te komen. De verwachtingen die nu door Obama genegeerd worden zullen de druk op het Amerikaanse politieke en economische systeem verder doen toenemen. De CIA zelf voorspelt in haar analyses dat de macht van de VS thuis en in de wereld onherstelbaar en onomkeerbaar aan het afnemen is. Een stervende beer kan echter nog levensgevaarlijk uithalen.

Op korte termijn mag men zich dus geen illusies maken. Met deze man wordt het niét anders. Obama is het product van een elite die zich zolang mogelijk zal blijven verzetten tegen betekenisvolle emancipatie en reële democratie, laat staan dat het zijn bevolking een gezondheidszorg zal aanbieden die vertrekt vanuit het principe dat gezondheid een ‘recht’ is en geen product. De dijk die dit systeem heeft gebouwd om zich tegen de maatschappelijke evolutie te verzetten is enorm. Maar, het begint met een klein lekje …

De hervormingen van Obama zijn vooral als bliksemafleider bedoeld om de gemoederen te sussen en het verlangen van het publiek naar verandering te ondermijnen. Laat ons hopen dat hij daar niet in slaagt. De strijd voor sociale rechtvaardigheid (waaronder de strijd voor een sociale gezondheidszorg) gaat onverminderd door.

(Uitpers nr. 115, 11de jg., december 2009)   

Lode Vanoost

26 november 2009

Relevant

Waarom laait het geweld terug op in Syrië?

Een fors offensief van de Syrische gewapende oppositie doet de burgeroorlog die het land al 13 jaar in zijn greep heeft, terug oplaaien en brengt het conflict opnieuw onder…

Genocide in Gaza heeft weinig impact op wapenleveringen naar Israël

Hoewel Israël beschuldigd wordt van genocide en er vanuit de VN geregeld wordt opgeroepen om geen wapens te leveren aan het land, lijkt dat weinig indruk te maken op…

Geruisloos naar een nucleair Armageddon?

Terwijl het nucleair ontwapeningsregime op apegapen ligt, werken kernwapenmachten in sneltempo aan de modernisering en sinds kort ook aan de uitbreiding van hun nucleaire arsenalen. In een context van…

Laatste bijdrages

Fascisme of anarcho-kapitalisme?

Is de aankomst van President Trump en zijn bondgenoten in de VS het begin van een nieuw fascistisch tijdperk? Er is al heel wat inkt over gevloeid want de…

VS. Vakbonden in oog van de storm

De Amerikaanse vakbonden boekten de laatste tijd aardige successen: gewonnen stakingen en goede cao’s. Sinds 2021 verdubbelde het aantal stemmingen over lidmaatschap van een vakbond. De vakbonden zijn ook…

Mennonieten koloniseren

Koloniseren behoort beslist niet uitsluitend tot het verleden. Wat vandaag gebeurt is wellicht op kleinere schaal dan vroeger, maar het blijft koloniseren. Een voorbeeld dat tot de verbeelding spreekt:…

Joden en moslims aan zet

You May Also Like

×