De 71ste algemene vergadering van de VN stond in de schaduw van een wereld in crisis die het gevaar inhoudt van een nieuw wereldconflict. Tegen dergelijke achtergrond hield Obama zijn afscheidstoespraak. Obama’s diffuse rede was in alle opzichten tegenstrijdig en zat vol van onwaarheden. Zijn beschrijving van de actuele geopolitieke wereldsituatie zet werkelijk alles op zijn kop.
Hij verklaarde zonder blozen: “met betrekking tot het succes van de zegevierende internationale orde, zien we redelijkerwijs dat de grootmachten geen oorlog willen”. “Het einde van de koude oorlog heeft de dreiging van een nucleaire vernietiging beëindigd en de Europese slagvelden zijn vervangen door een vreedzame Europese Unie.” Straffe taal. Wat hij niet zei is dat deze Europese Unie in crisis is, verscheurd door nationale tegenstrijdige belangen. Er is de Brexit, er zijn de Midden-Europese landen die gemaakte afspraken eenvoudigweg naast zich neerleggen, er is de schopstoel waar Griekenland op zit. Hoe lang houdt de eurozone nog stand?
Volgens Shakespeare worden sommige personen als leugenaar geboren, anderen worden door hun machtsstreven leugenaars, nog anderen worden de leugens opgedrongen. Deze drie speltypes zijn treffend voor de afscheidnemende president.
De verkondiging van Obama dat de dreiging van een mogelijke nucleaire vernietiging nu niet meer bestaat, is in tegenspraak met zijn eigen nucleair wapenprogramma voor de modernisering en ontwikkeling van nieuwe en meer efficiënte kernwapens, waarvoor het Pentagon een bedrag van meer dan honderd miljard dollar wil uitgeven de komende vijf jaar. De Union of Concerned Scientists waarschuwt dat door een eventuele valse en verkeerde beslissing de spanningen tussen China en de VS tot een oorlog kunnen leiden die snel kan uitbreiden tot een heus wereldconflict.
Obama vergat ook te vernoemen dat de ‘vredelievende Unie die de slagvelden van het verleden vervangt’, zich in een diepe crisis bevindt en door nationale tegenstrijdigheden verscheurd is. Bovendien worden door de Brexit ook in andere EU-lidstaten de stemmen voor een opzeggen van het lidmaatschap steeds maar luider, waardoor meteen ook het handhaven van de eurozone in vraag gesteld wordt. Wat het Europese slagveld van het verleden betreft drijft de NAVO de ontplooiing van 4.000 militairen aan de grens van Rusland door. Deze NAVO en Amerikaanse troepen aan de huisdeur van Rusland vormen een ware militaire provocatie. Het is de lont in het kruitvat die vrij vlug de situatie kan doen ontaarden in een oorlogsconflict. Hogere officieren gaven al te kennen dat de opbouw naar grotere NAVO-troepensterkte in Oost-Europa in mei volgend jaar zal voltooid zijn. In de coulissen en de documentatie van de militaire denktanks worden deze troepen als westerse militaire valstrikken aangeduid, die het voorwendsel zijn voor een verdere militaire escalatie van de NAVO bij een gebeurlijk conflict tussen de Baltische staten en Rusland. Hierdoor verhoogt duidelijk het gevaar voor een echte oorlog tussen beide grootmachten. De heersende oorlogszuchtige Amerikaanse elite voert, met de zegen van de president, een ononderbroken oorlog om de Amerikaanse economische afgang te compenseren.
President Obama wilde met zijn afscheidstoespraak een overzicht geven van zijn ambtsperiode van 8 jaar en van de 25 jaar sinds het verdwijnen van de Sovjet-Unie. Een kwarteeuw na het ’einde’ van de koude oorlog is de wereld volgens Obama minder gewelddadig en veel welstellender. Volgens de VS-president heeft Amerika aangetoond dat ze een kracht van het goede is. Maar in deze voorbije kwarteeuw is geen enkele van de triomfantelijke beloften vervuld, die toen met de overwinning van het neoliberale kapitalisme, met luid trompetgeschal verkondigd werden.
Het verval van de Sovjet-Unie bracht geen tijdperk van vrede en democratie. De VS was in de voorbije decennia geen kracht van het goede, maar vooral de grote oorzaak van destabilisering, geweld en wanorde. Sedert de eerste Golfoorlog 1991 heeft de VS ononderbroken oorlogen gevoerd: Irak, Somalië, Bosnië, Joegoslavië, Afghanistan, Libië, Jemen en Syrië. De VS heeft deze landen gebombardeerd en andere landen gedestabiliseerd. Al deze conflicten zijn een voorbereiding voor een gebeurlijk direct conflict met Rusland en China, die concurrenten zijn voor het globale machtsstreven van de VS en C°. Gelijktijdig voeren de westerse vazalstaten van de VS hun bewapening op. De westerse heersende klassen bereiden zich voor op een wereldwijd conflict.
De VN-vergadering greep plaats na de luchtaanval op een Syrisch legersteunpunt door de VS-luchtmacht. Dit was een grote schending van het wapenstilstandsakkoord onderhandeld door Moskou en Washington. Deze luchtaanval was een provocatie tegen de regering in Damascus en Rusland om de spanningen nog op te drijven. Deze luchtaanval werd met Britse, Duitse en Australische luchtsteun uitgevoerd. Men kan zich hierbij de vraag stellen of het niet precies de bedoeling was om een conflict met Rusland uit te lokken? Het is duidelijk dat men hiermee op z’n minst het regime Assad wilde provoceren om een nieuwe bombardementenspiraal op gang te brengen, en Damascus daarbij de schuld te geven van de nieuwe escalatie. Wat uiteraard ook gebeurde.
De Turkse president Erdogan, die met de VS nauw betrokken is in de Syrische oorlog, verklaarde onlangs dat Turkije grote Syrische gebieden onder haar directe controle wil hebben (5.000km²). Amerikaanse grondtroepen strijden aan de zijde van bevriende rebellen die ook nauwe contacten hebben met Ankara. Dat alles leidt tot een groter gevaar voor een rechtstreeks conflict met de Russische strijdkrachten in Syrië.
De oorlog in Syrië is maar één van de globale conflicthaarden in Europa en Azië. Onlangs maakte Japan bekend dat ze samen met de VS-marine zullen patrouilleren in de omstreden wateren van de Chinese-Zuid zee. Dat stuitte op hevig Chinees protest. Vergeten we toch even de geschiedenis niet: Japan had China voor de tweede oorlog voor een groot deel bezet; de Japanse bezetting van Mantsjoerije ging gepaard met grote moordpartijen onder de burgers.
In Kasjmir is er in de voorbije weken een aanslag geweest waarbij Indische soldaten om het leven kwamen. Dit was een ernstig incident in deze Indische deelstaat. Als dergelijke incidenten door de VS-strategie “Pivot to Asia” aangewakkerd worden dan is een oorlog tussen Pakistan en India niet ondenkbaar. Dat zou de eerste oorlog zijn van twee kernwapenmachten. Het gaat hier om een complex conflict, waarbij vele landen een strijd-met-volmacht voeren om hun belangen in de regio te benadrukken. Een mogelijk oncontroleerbare escalatie van dodelijk geweld kan er het gevolg van zijn.
Deze VS politiek met haar strategie voor wereldheerschappij heeft in de voorbije decennia landen verwoest, burgers gedood en miljoenen mensen op de vlucht gedreven. Bijgevolg kunnen we stellen dat ze de grootste vluchtelingenstroom sinds de tweede wereldoorlog opgang heeft gebracht.
Besluit
Obama wilde met zijn toespraak zichzelf bewieroken en aantonen wat een vooruitgang in zijn acht jaren als president tot stand werd gebracht. Maar uiteindelijk is het duidelijk dat hij in feite een wolf is in schapenvel. De wereld is er tijdens zijn verblijf in het Witte Huis niet veiliger op geworden. Het gevaar voor een kernoorlog is zelfs groter geworden.Het Amerikaanse optreden wordt ons door de grote media met nadruk verkocht en aangeprezen als de kracht van het goede. Het Amerikaans militair optreden wordt door de elite beschouwd als een goddelijke opdracht in de strijd tegen het kwade dat onze “democratie” bedreigt. Maar de werkelijkheid is dat de VS en de NAVO de wereldvrede bedreigen.