Hoe staat het daar nu mee? Slecht, zo blijkt. Israël, dat al sinds 1967 een bezettende macht is, beschikt al jaren over een uitzonderingsstatuut als het gaat over het respecteren van de mensenrechten of meer algemeen het internationaal recht.
In de Veiligheidsraad van de VN houden de VS al enkele decennia elk resolutie tegen die te zwaar op de Israëlische maag dreigt te vallen. Jaarlijks stort Washington tegen de 3 miljard dollar aan militaire steun op de rekeningen van het Israëlische ministerie van Defensie.
4 nov. 2009: Obama verzet zich tegen elke steun aan het VN-rapport dat spreekt over oorlogsmisdaden tegen de menselijkheid tijdens het Israëlisch offensief in Gaza vorige winter
De VS onderhouden daarnaast uitstekende militaire relaties met het land, ook onder het huidige presidentschap. Hoewel president Obama zich vastberaden lijkt te tonen in zijn verzet tegen de uitbreiding van joodse nederzettingen in de Westelijke Jordaanoever, is daar op vlak van beleidsdaden weinig van te merken. Integendeel.
Volgens de Washington Times (2/10) heeft Obama tijdens het bezoek van de Israëlische premier Netanyahu aan het Witte Huis in mei van dit jaar, zijn goedkeuring uitgesproken over een al vier decennia oude geheime overeenkomst waarbij Israël zijn nucleair arsenaal mag behouden zonder dat het land de internationale inspecties moet ondergaan. Dat staat in schril contrast met de manier waarop Iran over zijn vermeend nucleair wapenprogramma wordt aangepakt en met initiatieven vanuit de Verenigde Naties om van het Midden-Oosten een kernwapenvrije zone te maken. Israël is een van de vier landen wereldwijd die geen partij is bij het Non-proliferatieverdrag.
Dat heeft ook Duitsland niet gehinderd om het Israëlische nucleaire arsenaal zelfs een duw in de rug te geven. Enkele weken terug leverde Berlijn twee hypermoderne onderzeeërs van waarop nucleaire wapens kunnen worden afgevuurd. Israël bezit er inmiddels 5 exemplaren van. De jongste levering ging gepaard met een Duits subsidiebedrag van meer dan 300 miljoen Euro, goed voor een derde van de totale kostprijs.
Er valt dus uiteraard heel wat te zeggen over het feit dat deze president een prijs krijgt terwijl hij een illegale oorlog in Irak voert en die in Afghanistan zelfs uitbreidt, terwijl hij het grootste budget voor defensie ter wereld verder zet en geen enkele militaire basis van zijn land waar ook ter wereld sluit (hij zou heel wat meer kunnen besparen dan pakweg de Belgische regering op dat gebied!). Natuurlijk is het hypocriet om een dergelijk man een vredesprijs toe te kennen, laat staan de meest prestigieuze vredesprijs die er bestaat: de Nobelprijs.
Obama is geen socialist maar probeert net om het kapitalistisch systeem te redden van een vernietigende Grote Depressie zoals deze waarmee Roosevelt destijds werd geconfronteerd. Het is geen toeval dat de centrale economische adviseurs van Obama banden hebben met Goldman Sachs en andere grote bedrijven van Wall Street. In de plaats van de gewone Amerikanen centraal te stellen, zijn het de belangen van de banken en het winstsysteem die centraal staan.
De hoop op verandering was slechts een illusie voor de zwarte bevolking’. Barack Obama vertegenwoordigd de blanke macht met een zwart gezicht.
(Uitpers nr. 115, 11de jg., december 2009)
