Bij het einde van Obama’s achtjarige ambtstijd als president van de VS zal het in de gevestigde media aan lofzangen over zijn beleid niet ontbreken. Uiteraard zijn er positieve zaken gerealiseerd in die tijd. Maar de acht jaar die Obama in het Witte Huis verbleef als president is vooral ook een periode van meer conflicten, spanningen en militaire interventies in de wereld. Hij heeft de lijn die was uitgetekend door zijn voorganger niet fundamenteel gewijzigd.
Maar niet alleen op buitenlands vlak is de kritiek gegrond. De acht jaren van Obama hebben ook geleid tot een verlaging van de lonen. 95 procent van de gecreëerde jobs zijn tijdelijk of halftime. Sinds 2009 werden ongeveer 10.000 burgers door de politie gedood en werden ongeveer 3 miljoen immigranten het land uitgezet. Tijdens de financiële crisissen werden mensen uit hun huizen gezet.
Nobelprijs?
We werden misschien helemaal op een verkeerd been gezet wanneer hem de Nobelprijs voor de Vrede werd verleend. Vele burgers stonden toen perplex. Hoe kon het Noorse vredesprijscomité aan Obama de prijs verlenen en beweren dat hij zich inzet voor vrede als hij nog maar pas verkozen was? Of was de prijsverlening een aanmoediging voor zijn toekomstige daden? Heeft het comité misschien in een kristallen bol gekeken? Dan moet het comité eens dringend grondig het testament van Alfred Nobel lezen. Hun helderziendheid heeft in elk geval niet veropenbaard dat hij iedere dinsdag persoonlijk zou beslissen welke persoon geliquideerd moet worden in zijn drones-oorlogen. De meerderheid van de slachtoffers van zijn drone aanvallen zijn immers burgers, vrouwen en kinderen, randschade zal het wel genoemd worden.
Volgens het onlangs gepubliceerde rapport van het Congressional Research Service (CRS) was de Obama administratie ook de zeer actieve wapenverkoper in de globale wapenhandel. De VS-wapenhandel kreeg een groeiend belang in het Amerikaanse buitenlands beleid. De Obama administratie heeft gedurende de acht voorbije jaren wapencontracten voor een bedrag 278 miljard dollar afgesloten, dat is het dubbel van de Bush administratie die goed was voor 128,6 miljard dollar. Tijdens zijn achtjarige presidentiele ambtstijd zat het militaire en het militair-industriële wapencomplex stevig in het zadel.
Het Amerikaanse wapencliënteel betreft vooral landen die het niet zo nauw nemen met de eerbiediging van de mensenrechten. De top van de VS-wapenkopers waren in 2015 Qatar 17,5 miljard, Egypte 12 miljard, Saoedi-Arabië 8 miljard. Sinds 2009 verkocht Washington voor 100 miljard dollar tanks aan het Saoedische regime.
Wanneer men het Obama beleid zorgvuldig analyseert, dan dringt zich de vraag op welke bijdrage hij geleverd heeft om de diplomatie en de samenwerking onder de volkeren te bevorderen. Is het niet Obama die in zijn fameuze toespraak in Cairo verklaarde dat hij gekomen is om een “nieuw begin met de moslimwereld op te starten opdat de volkeren van onze planeet vreedzaam zouden kunnen samenleven”? De acht Obama jaren onder de slogan ‘yes we can’ tonen ons echter een Arabische wereld in het bloed gedrenkt en in puin. Wat we ten onrechte als Arabische lente catalogeerden leidde tot een enorm menselijk drama van interne oorlogen, een stroom van externe en interne vluchtelingen. De hoop op een betere samenleving in de Arabische wereld werd voor lang de grond ingeboord. Het verhoogde de religieuze spanningen tussen sjiieten, soennieten en christenen met als resultaat dat het Westen de gevolgen draagt voor haar strategische belangen en inmengingspolitiek.
Oekraïne
Weliswaar heeft Obama bijgedragen tot de ontspanning in de wereld met de dossiers Iran en Cuba, die echter nog niet heel concreet ingevuld zijn. Hij heeft hier in elk geval gekozen voor de onderhandelde aanpak. Anderzijds heeft hij fel bijgedragen om een nieuw klimaat van koude oorlog met Rusland aan te wakkeren, met zijn actieve en financiële steun voor de Maidan rellen in Kiev en het plegen van een staatsgreep in Oekraïne. Deze flagrante VS-staatsinmenging in Oekraïne, dat met buurland Rusland nauwe historische, culturele, religieuze en economische betrekkingen deelde, had tot doel om ernstig de geopolitieke stabiliteit van de regio te verstoren en spanningen tussen EU en Rusland op te drijven. Het is de Brzezinsky-lijn op zijn best in is in feite de remake van de kleurenrevoltes van die andere “vredesapostel” George W. Bush.
De Australische journalist John Pilger schrijft dat de Obama administratie meer gemoderniseerde kernwapens produceert, meer kernwapendragersystemen. De budgetten voor deze wapenproductie gingen onder Obama fel de hoogte in, tot grote vreugde van de Amerikaanse wapenproducenten. Tijdens de voorbije 18 maand werd de grootse militaire VS en NAVO-concentratie sinds de tweede oorlog aan de Russische grens opgesteld. Men moet teruggaan naar Hitler en Wehrmacht in 1941 om een dergelijke militaire bedreiging te zien voor Rusland door buitenlandse troepen.
De VS voert nu al sedert de implosie van de Sovjet-Unie een oorlog zonder einde. Volgens een recente studie van 2016 is de VS militair aanwezig in 138 landen, dat is 70 procent van onze planeet. De Obama regering heeft niets ondernomen tegen verantwoordelijken uit de tijd van G.W.Bush die de folterpraktijken hebben geïnstitutionaliseerd. Sommige onder hen kregen hoge posten in de Obama regering, zoals de huidige directeur van de CIA John Brennan.
Palestina
In het Palestijns conflict kregen we veel beloften, in het begin waren er grote verwachtingen, maar er kwamen geen daden. In Cairo 2009 verklaarde hij dat de decennialange impasse moest doorbroken worden en dat de tijd was aangebroken voor de tweestatenoplossing. “Wil men dat vrede tot stand komt dan wordt het hoog tijd dat iedereen zijn verantwoordelijkheid opneemt.” Hier tooide de afro-Amerikaanse president zich met een charismatisch aureool waarvoor de Palestijnen niet onverschillig konden zijn, beroofd van hun land en elementaire mensenrechten. Maar als tussenpersoon heeft Obama de Palestijnen aan hun lot overgelaten, hij heeft geen enkel initiatief getoond om het brutale Israëlische optreden te stoppen. Obama heeft zo zijn verantwoordelijkheid als VS-president niet genomen en geen merkbare moeite gedaan om het probleem op te lossen.
Tijdens de acht jaar van zijn mandaat kon Israël zijn landroof blijven bedrijven, twee slachtpartijen aanrichten in Gaza met talloze slachtoffers en vernielingen zonder dat men in het Witte Huis de wenkbrauwen fronste. Washington heeft de facto de Palestijnen laten vallen, en heeft Israël geen strobreed in de weg gelegd.
Op het einde van zijn presidentieel mandaat heeft hij Israël een gul cadeau gedaan van 38 miljard dollar militaire steun; een beloning voor het uitstekend werk van Tel Aviv van etnische zuivering en kolonisatie van Palestijns gebied. Wat alleen maar kan leiden tot nog meer doden en meer landroof. Het door Obama beoogde solide partnerschap met de zionistische staat moet het land in zijn ‘zelfverdediging’ versterken. Daarom is hij een grote promotor om het steunbudget voor Israël te verhogen en de militaire capaciteit te versterken o.a. met de nodige kruisraketten.
Libië
In het Libische dossier, wanneer een pacifistische oplossing nog mogelijk was, koos Obama in samenspraak met zijn staatssecretaris Hillary Clinton en de ‘barricade-politici’ van Londen en Parijs om Kadafi te elimineren met de hulp van NAVO en de totale vernietiging van Libië te organiseren. “We came, we saw, he died” zo heeft Hillary Clinton de lynchmoord op het Libische staatshoofd wereldkundig gemaakt. In samenwerking met NAVO en de Golf-monarchieën heeft de VS-administratie de dood van de Libische staatsleider geprovoceerd, het rijke Afrikaanse land tot een puinhoop en chaos herleid. De geschapen instabiliteit heeft vele repercussies in de regio en in talrijke Afrikaanse landen.
De export van de Afrikaanse lente naar Syrië is het summum van de ‘pacifistische’ Obama politiek: het land werd gedestabiliseerd en in een oorlog gestort met de hulp van interne en externe proxy Jihadstrijders om er de Amerikaanse democratie te exporteren. De cijfers tonen een land in puin: ongeveer een half miljoen doden, meer dan 50 procent van de bevolking intern en extern op de vlucht, waarvan 5 miljoen naar het buitenland. Volgens EU-cijfers vormen de Syrische vluchtelingen het grootste aantal in de wereld.
Volgens de Washington Post heeft de CIA niet minder dan een miljard dollar per jaar besteed om de Syrische rebellen te bewapenen en op te leiden. Talrijke getuigen en onderzoeken tonen aan dat de Obama administratie de koppensnellers heeft geholpen met als doelstelling de Assad regering van de macht te verdrijven.
Witte Helmen
Om hun strategie voor de redding van hun bevriende rebellen in Oost-Aleppo sympathiek bij de publieke opinie te maken werden we overspoeld met beelden van de heldhaftige redders die hun leven op het spel zetten om hun medeburgers in Oost-Aleppo te redden van de Syrische bombardementen. Ze waren herkenbaar door het dragen van witte helmen (White Helmets), werden de vedetten voor filmreporters van het NEFIX en werden zelf voorgedragen voor de Nobelvredesprijs.
In twee opmerkelijke artikels van Max Blumenthal wordt aangetoond wat zich achter deze propagandamachine voor de “White Helmets” verbergt. Deze roekeloze ‘redders’ zijn in werkelijkheid Jihad strijders met een witte helm, gefinancierd door het VS-Agency for International Development (USAID). Het belangrijkste Amerikaanse organisme voor de export van de VS-democratie. Een document van het VS-staatsdepartement van 27 april 2016 reveleert dat USAID de witte helmen met 23 miljoen dollar heeft gefinancierd. Dat is een klein bedrag van de 340 miljoen dollar die USAID voorziet om de activiteiten voor de regime change in Syrië te steunen en te bewerkstelligen. De foto van het kind in de ambulance werd door onze media en het Witte Huis gethematiseerd. De fotograaf van de beelden een zekere Mahmoud Rasham werkt voor Aleppo media center (AMC). Volgens sommige waarnemers wordt het AMC gefinancierd door VS, Frankrijk en Groot-Brittannië. De onthoofding van een twaalfjarige Palestijnse jongen door de IS, bijvoorbeeld, kreeg in onze media niet dezelfde aandacht. Er zijn geen brieven naar Obama geschreven om deze barbaarse daad aan te klagen? Achter het Northem Operation Command bloeit de industrie van de dood.
Het is moeilijk om zijn acht jaar als VS-president anders te zien dan jaren van crisissen en van de dood van duizenden burgers, een nog nooit geziene stroom van vluchtelingen zonder enige steun voor de slachtoffers van Israëlische, Saoedische, Amerikaanse lucht-en drone-aanvallen die in de Westerse media geen grote verontwaardiging hebben opgeroepen. De Jemenitische kinderen lijden dagelijks en direct onder de bommen en raketten geleverd door het Westen aan Saoedi-Arabië. In een editoriaal van de New York Times werd dan toch uiteindelijk gesteld dat de VS medeplichtig is voor het bloedbad in Jemen. De Amerikaanse bronnen komen tot de conclusie dat het moorddadig optreden van de Saoedische coalitie onmogelijk is zonder de VS-steun.
Men zou best aan de Syrische, Jemenitische en Irakese kinderen de uitspraak van Madeleine Albright moeten herinneren, toen ze verklaarde dat de dood van 500 duizend Iraakse baby’s en kinderen de prijs waard was. Als beloning voor haar ‘heldendaad’ kreeg ze van Obama de hoogste onderscheiding, de Liberty medaille.
Mooie woorden – slechte daden
Obama’s afscheidsrede staat vol hole frasen en tegenstrijdigheden die dienen om zijn politiek optreden te bewieroken.
De Washington Post schrijft dat de ambtstijd van Obama gekenmerkt wordt door veel belangrijke toespraken. Van zijn toespraak in Cairo in juni 2009 tot deze voor de VN in september 2016 gaat het in feite om het verkopen van veel wind, het aanwakkeren van een koude oorlog. Het is waarschijnlijk een van de redenen waarom de gewezen directeur van het Noorse Nobelcomité verklaarde: “Obama heeft zich onwaardig gedragen sinds hij de Nobel vredesprijs heeft gekregen”. Het is evident dat zijn protegé Hillary Clinton haar nederlaag om het VS-presidentschap te wijten heeft aan een flagrante desavouering vanwege de kiezer van de destructieve politiek van Obama. De enige prijs die men hem zou moeten verlenen is deze voor professionele hypocrisie.
bronnen
- Nicolas Kristof: Obama and the Nobel Price
- Ahmed Benzaada: Enquête sur le rôle des Etats Unis dans les revolte Arabes – Le prix Nobel de l’hypocrisie
- Alain Franchon: Barack Obama et la geurre des drones
- The New York Times – Obama speach in Cairo
- Alain Franchon – Obama et le désastre Israélo & Palestiien
- Max Blumenthal – How the White Helmets the internatonal Heroes
- John Pilger – Why Hillary Clinton is more dangeroes than Trump
- Edouardo de Mareschal – Syrie après cinq ans de geurre, un pays en plein chaos.
- Nick Barrichmann – US weapon dealers top the market in gobal armssales
- Pepe Escobar – Du prix Nobel aux basses oeuvres de la CIA
- Oscar Fortin- Obama la grande désdillusion
- Joseph Kishore -L’hérirtage inégalité
