INTERNATIONALE POLITIEK

Niet zo'n slim akkoord tussen Washington en Riad

Image

De ware doelstelling van Kerry’s nieuwe, geheime afspraak van september ll. met de monarch van Saoedi-Arabië voor de bestrijding van Islamic State, betreft in feite hun gemeenschappelijk streven voor controle over olie en gas van de ganse regio. Het verzwakken van Rusland en Iran op de wereldmarkt is dan een tweede betrachting door het overspoelen van de globale oliemarkt met goedkope olie. De consequentie van dat akkoord is dat Rusland zich sneller naar het oosten zal richten, naar China en Eurazië. China en Rusland zijn al langer op zoek naar nieuwe  voordelige ‘zijderoutes’, maritiem en over land, en willen sterkere economische banden ontwikkelen in Eurazië via de SCO, de Shanghai samenwerkingsorganisatie.

discount

Saoedi-Arabië, het land dat het islamterrorisme in de hand werkt, is dus bezig om verschillende landen te destabiliseren vanuit haar grote olierijkdom en reserves. Het is een vorm van oorlog met andere middelen door olie aan discountprijs aan te bieden en andere producenten hiermee in moeilijkheden te brengen.

Sinds juni – toen ISIS jihadstrijders plotseling het olierijke gebied rond Mosoel en Kirkoek veroverden – daalde de prijs voor ruwe olie met 25% van 112$ naar 88$ per barrel. Het is de laagste prijs sinds 2010. Dat is het omgekeerde van wat men normaal zou kunnen verwachten. Dat was het gevolg van de overspoeling van de markt met afgeprijsde Soedische olie met het gevaar dat er tussen de OPEC lidstaten een prijzenoorlog kan ontbranden. Waardoor het niet denkbeeldig is dat Iran op zijn beurt in paniek verplicht wordt zijn olie aan discountprijs op de markt te brengen.

Verschillende landen zullen onder deze prijzenoorlog ernstig te lijden krijgen, omdat ze minder inkomsten verwerven voor hun energiegrondstof. Ook de OPEC is verlamd door de Golfstaten die meer dan de helft (15 miljoen barrel) van de olieproductie in handen hebben. Er is geen nieuwe vergadering van de Opec gepland. Iran, Rusland en Venezuela worden door de prijsdumping hard getroffen. De staatsbegroting van de drie landen wordt berekend op basis van een oliebarrelprijs van 100 dollar.

Rusland en Iran

Saoedi-Arabië wil dus haar olie en gas op de Aziatische markt aan discountprijs aanbieden. Aan China wil ze zelfs, volgens sommige berichten, de olie aan 50 of 60 dollar verkopen. Deze lageprijspolitiek is klaarblijkelijk afgesproken met Washington in het kader van de Amerikaanse oorlogsstrategie. Het gevolg is dat er marktpaniek begint te ontstaan. China is tevreden met deze goedkope olie om haar energiebehoeften te dekken. Maar Rusland en Iran hebben er zeer onder te lijden.

Het artikel van Thomas Friedman in de New York Times spreekt over een oorlog met andere middelen tegen Moskou en Teheran. Met deze prijsmanipulatie willen ze de economieën van de belangrijkste olie- en gasproducerende landen schaden. De olie-inkomsten voor Iran vertegenwoordigen 60 % van het staatsinkomen, voor Rusland gaat het om de helft. Rusland lijdt dubbel verlies: naast de daling in de marktprijs, zijn er minder inkomsten omwille van de troebelen met Oekraïne, en een negatief perspectief dat de gasdoorvoer naar de EU-Markt zou stoppen. Moskou wordt zwaar getroffen, immers, meer dan 50% van het Russische staatsinkomen wordt door verkoop van gas en olie gerealiseerd.

Rashid Abanmy, voorzitter van de strategische oliepolitiek van Saoedi-Arabië, legt uit dat deze prijsvermindering door zijn land bewust werd gekozen. Saoedi-Arabië is op zoek naar nieuwe afzetmarkten in een wereld van verminderde vraag. De concurrentie met o.a. Iran moet tijdens deze aanhoudende economische crisis Teheran ook onder druk zetten over zijn nucleair programma.  Anderzijds wil men dat Rusland zijn steun opzegt voor het Bashar al-Assad regime.

Poetin verzwakken

Deze strategie vertoont gelijkenis met wat de VS en Saoedi-Arabië hebben gedaan in 1986 toen ze de wereld met Saoedische olie overspoelden, waardoor de prijs voor ruwe olie toen onder de 10 dollar viel. De economie van de toenmalige Sovjet-Unie belandde daardoor in een zware crisis die bijdroeg tot de implosie van de Sovjet staat maar ook het Irak van Saddam Hoessein ondervond toen de nadelige gevolgen. Hun huidige strategie van lage prijzen gekoppeld aan economische en financiële sancties moet de positie van Poetin intern verzwakken, het land destabiliseren en uiteindelijk de president ten val brengen. De slaagkansen hiervoor zijn eerder gering omdat Rusland samen met China de nodige stappen heeft uitgewerkt om zich minder afhankelijk te maken van het Westen en van het dollarsysteem. Als de dollar ophoudt de munt te zijn voor de wereldhandel, vooral de olie- en gashandel, dan is dat voor de Amerikaanse schatkist een financiële catastrofe. De FED heeft geen reserves meer om hieraan het hoofd te bieden. Zo vormt de door Kerry-Abdullah ontketende olie-oorlog zich om tot een stompzinnige taktiek.

Daarenboven heeft de Monarch van Ryad de gelegenheid om Washington onder druk te zetten met de afgeprijsde olie, omdat de (Amerikaanse) oliewinning uit teerzand (en schaliegas)  bij een prijs onder de 90 dollar, volgens diverse experts, onrendabel is. Het risico is dan groot dat de institutionele beleggers zich in paniek ontdoen van hun aandelen in de teerzandolie en gasexploitatie, en dat het gevaar toeneemt voor  een nieuwe beurskrach. Deze strategie biedt de Golf-monarchieën niet alleen de mogelijkheid om hun marktaandeel in stand te houden, maar ook om de druk op Washington te verhogen om een mogelijke VS – Iran toenadering te stoppen.

De Kerry-Abdullah deal

Bij hun geheime bespreking – waar het gewezen hoofd van de inlichtingendienst van Saoedi-Arabië, prins Bandar uitgenodigd was – werd een deal gesloten voor Saoedische steun voor de luchtaanvallen boven Syrië, op voorwaarde dat Washington Riyad steunt voor de val van Bashar al-Assad, een bondgenoot van Rusland en Iran, die een belangrijk obstakel vormt voor de Saoedische en VAR  plannen  om de EU-markt voor gas te controleren en de Russische lucratieve EU handel te ondermijnen. De Wall Street Journal meent dat de VS sinds maanden druk onderhandelde met de Arabische Monarchen voor samenwerking tegen de Islamitische Staat. Het gaf aan Riyad  de opportuniteit om bij Washington aan te dringen op een grotere Amerikaanse bijdrage voor de opleiding van rebellen die  Assad bestrijden. Dat is voor Saoedi-Arabië een topprioriteit, om zo haar suprematie in de soennitische islamwereld te verstevigen. De Golf emiraten, Koeweit en Qatar hebben zich aangesloten bij het soennitisch wahhabisme van Saoedi-Arabië. Iran is overwegend sjiitisch, in Irak is 61 procent van de bevolking sjiitisch.
Bashar al-Assad  is een alawiet, in Turkije leven 23 %  alawieten. Om het beeld te vervolledigen kunnen we stellen dat het olierijke deel van Saoedi-Arabië overwegend sjiitisch is.

Pijplijnen

Deze historische en religieuze puzzel van de islamwereld werd nog ingewikkelder met de openlijke steun die het VS staatsdepartement en de CIA verstrekken aan bepaalde actoren. De CIA heeft sinds de jaren vijftig van vorige eeuw banden met radicale jihadgroepen gecultiveerd.

Een kijk op de kaart van de grote gas- en olievindplaatsen in de Perzische Golf maakt ons snel de motieven duidelijk waarom Saoedi-Arabië, Qatar en de VAR  met miljoenen dollars de oppositie tegen Assad inclusief IS financieren. Aardgas is de propere en lucratieve energie van de 21ste eeuw, de Europese Unie is een grote markt voor gas. Dat is dan ook een hoofdreden van Washington om de relatie  Gazprom – EU te breken en zo Rusland te verzwakken en de controle te houden over haar EU vazallen en de Perzische-Golf-monarchieën.

De grootste gasreserve in de Perzische Golf bevindt zich in de territoriale wateren van Qatar en Iran. Het Iraanse deel is gekend onder de naam North Pars. In 2006 tekende het Chinese oliebedrijf CNOOC een akkoord met Iran over de gaswinning en het bouwen van een LNG infrastructuur om het  gas naar Chi
na te exporteren. Het Qatar deel in de Perzische Golf, gekend onder de naam North Field, bevat de derde grootste gasreserve ter wereld na Rusland en Iran.

Op 11 juli 2011, tekende de Syrische regering het Iran-Irak akkoord voor het aanleggen van een gaspijplijn. Dat was  in volle destabiliseringsperiode van Syrië door het trio  NAVO, Saoedi-Arabië en Qatar om Assad ten val te brengen. De kostprijs voor het aanleggen van deze energielijn van de Iraanse havenstad in de omgeving van het South Pars gasveld naar Damascus via Irak wordt op 10 miljard geschat en zal drie jaar in beslag nemen. Door dat akkoord zou Syrië een belangrijk verdeelcentrum voor gas in het Midden-Oosten worden. Volgens de correspondent van Asia Times, Pepe Escobar, zou de bouw van de Iran-Irak-Syrië gas aanvoerlijn met vertakking naar Libanon, leiden tot een versterking van de sjiitische posities in het Midden-Oosten.

Kort na de ondertekening van het bovenvermeld akkoord, verkondigde de Syrische olieminister de vondst van een gasveld in de centrale regio in de omgeving van de Syrische stad Homs. Met Assad blijvend aan het bewind, zou het Russische Gazprom dan de belangrijkste investeerder en operator kunnen worden voor de ontginning van het Syrische gas. Iran wil bij de aanleg van de pijplijn een vertakking van Damascus naar Libanese havens om zo de EU markt te bevoorraden. Syrië koopt het Iraanse gas van het South Pars gasveld om het nadien volgens het afgesloten akkoord tot LNG te maken en verder te verkopen op de Europese markt.

Qatar is vandaag de grootste exporteur van LNG, vooral naar Azië, dat echter vervoerd moet worden via de straat van Hormuz. Mocht Iran deze maritieme poort afsluiten zit Qatar op een enorme gasbel die ze niet kan exporteren. Qatar wenst ook zoals Iran en Syrië een groter marktaandeel op de EU markt te verwerven, maar hiervoor moet ze ook pijplijnen bouwen naar de kust van de Middellandse Zee. En moet ze de Iraanse, Iraakse en Syrische plannen ten allen prijze verhinderen.

In 2009 benaderde Qatar Bashar al-Assad met het voorstel voor een gaspijplijn van het Qatarese North Field over Syrië naar Turkije en de EU. Assad weigerde op het voorstel in te gaan want hij wilde zijn goede relaties met Rusland en Gazprom niet in het gedrang brengen. Deze weigering gecombineerd met het projectakkoord Iran– rak-Syrië van 2011, wekte de woede op van Saoedi-Arabië en Qatar. De financiering van de al-Qaeda-terroristen en de rekrutering van Jihad-fanatici voor 100 dollar per maand en een Kalasjnikov kwamen op kruissnelheid. De neoconservatieve Amerikaanse haviken in en rond het Witte Huis waren verheugd om vanaf de tribune de ontwikkeling te zien dat Syrië in vuur en vlam staat tijdens de zogenoemde Arabische lente.

Twee fronten

De VS steunen de burgeroorlogen in Oekraïne en Syrië, ze gedragen zich als pyromaan. Het zijn twee oorlogsfronten van dezelfde strategie gericht tegen Rusland en China en om te verhinderen dat een politieke en economische tegenpool in Eurazië tot stand komt tegen de door de VS en C° gecontroleerde wereldorde. Met haar lucht- en drone aanvallen boven Syrisch grondgebied, onder de vlag van de strijd tegen IS, vernietigen ze de Syrische graansilo’s en olieraffinaderijen om de economie van het land in puin te leggen in de aanloop naar een Libië-scenario. Het grootste probleem om de de vernietiging van de Syrische pijpleidingen te rechtvaardigen is dat ISIS niet beschikt over de mogelijkheid om ze te gebruiken voor de gestolen olie, die met vrachtwagens moet vervoerd en op de Turkse zwarte markt verkocht wordt – waarvoor Ankara welwillend de ogen sluit. Als de VS echt de bedoeling had om de oliewinstkraan van ISIS te stoppen zou het deze zwarte markt kunnen aanpakken, of om in hun denken mee te gaan deze konvooien uitschakelen. Met de vernietiging van de Syrische olie-infrastructuur, zou het in de post-Assad periode de deur openen voor lucratieve contracten voor Amerikaanse en Britse oliemaatschappijen voor de wederopbouw.

Voor de neoconservatieven in Washington is het belangrijk om Syrië te controleren; wie Syrië in zijn greep heeft controleert het Midden-Oosten en opent het de toegangspoort naar Azië. Deze ontwikkeling in het Midden-Oosten is het in praktijk brengen van het grote schaakspel van Brzezinki. Het Westen blijft zich het recht toe-eigenen om met onwettig machtsvertoon en het nodige wapengekletter zijn wereldorde overal op te dringen.

Bronnen: 
F. William Engdahl – The Secret Stupid Saui-Deal on Syria
M. Rochan – crude Oil Drops Amid Global Demand Concerns
Nihan Cabbaroglu – Daudi Arabia  to pressure  Russia Iran with price of oil
Imad Fawzi  Shuebi – War over Gas-Struggle in th Middle East
Pepe Escobar – Why Qtar wabts to Invade Syria
F . Willim Engdahl – Syria,Turkey, Israel and the Greater Middle East Energy war
Chems Eddine Chitour- Les manoeuvres maléfiques des rentiers du Golfe

Relevant

Overbevolking, het grote taboe

Bijna acht miljard mensen leven er op deze aardbol. Dat is twee keer zoveel als in 1970, vijftig jaar geleden. Dat was ná mei ’68, vóór de eerste V.N.…

Vijandbeelden na 75 jaar bevrijding

8 mei 1945 betekent de capitulatie van nazi-Duitsland. Voor velen blijft de bevrijding van het fascisme een mijlpaal in de Europese geschiedenis van de vorige eeuw. In België is…

Coronavirus en basisinkomen: hoe schaamteloos kan je zijn?

Nu iedereen tijd heeft om wat na te denken, komen de gekste ideeën uit de kast. De een wil een miljonairstaks, de ander belastingvrije overuren, nog één een vliegtuigtaks…

Laatste bijdrages

De dynastie Alijev

De gastheer van COP 29, Ilham Alijev, is een belangrijk figuur in de overzichten van Amnesty International en Human Rights Watch. Azerbeidzjan mag dan formeel een “democratie” zijn, dan…

Genocide in Gaza heeft weinig impact op wapenleveringen naar Israël

Hoewel Israël beschuldigd wordt van genocide en er vanuit de VN geregeld wordt opgeroepen om geen wapens te leveren aan het land, lijkt dat weinig indruk te maken op…

Waarom Turkije (geen) lid wordt van BRICS

Kort voor de BRICS-top in het Russische Kazan (22-24 oktober 2024) diende Turkije zijn kandidatuur tot lidmaatschap in. Voor we dieper ingaan op de Turkse motieven, bekijken we eerst…

Tijd van illusies en toch een beetje hoop

You May Also Like

×