Dit is gewoon misselijk. Een uiterst-rechtse journalist zamelt geld in ten bate van de politieman die Nahel, jongen van 17, koelbloedig doodschoot. In een mum van tijd was la cagnotte gevuld met meer dan één miljoen. En op de zogenaamde sociale media werd dat uitbundig toegejuicht. De boodschap is, schiet ze maar dood.
De man, Jean Messiha, krijgt overal tribunes waar hij zijn haatboodschap zonder tegenspraak kwijtraakt. Ik zag hem pas op Euronews. Nahel had maar naar de politie moeten luisteren en de motor stilleggen, dan zou hij nog leven, aldus deze ex-adviseur van Marine Le Pen en van Eric Zemmour. Wie niet luistert naar een politiebevel, verdient dus te worden doodgeschoten? Ik heb de vraag niet gehoord.
Deze Messiha, journalist bij CNews waar uiterst-rechts dagelijks tribunes krijgt, richtte een (intussen afgesloten) fonds op ten bate van de agent van het haatschot. In een mum van tijd had hij meer dan één miljoen euro. Hij wordt op “sociale” media bejubeld als een held, iemand die het opneemt “tegen die bandieten, het gespuis, crapuul”, allemaal misdadigers. Dat ex-president en goede vriend van president Macron, ex-president Nicolas Sarkozy, een veroordeelde crimineel is, wordt nergens aangeraakt. Dat zijn “onze” criminelen, blank en rijk.
Haat, haat
Alle sluizen gaan nu open voor de haat. De balans van de vernielingen is inderdaad zeer zwaar, er is zeer groot onbegrip voor de brandstichtingen en plunderingen alom.
Maar aan de moord die daartoe leidde, wordt nog nauwelijks aandacht besteed. Aan het feit dat men hier te maken heeft met een overheid, politie incluis, die steeds meer misprijzen toont voor “de mislukkelingen”, wordt voorbijgegaan. Yassine Bouzrou, de advocaat van Nahels familie en specialist inzake politiegeweld, klaagt aan dat justitie dat politiegeweld de hand boven het hoofd houdt en daarmee bijdraagt tot de enorme frustraties. De orde herstellen, maar wat nadien?
Want intussen neemt de uiterst-rechtse zakenman Vincent Bolloré stuk per stuk het mediarijk van Lagardère over, en overal plaatst hij fascistische chefs aan de top. Bij Le Journal du Dimanche, verre van een progressief blad, staakt de redactie tegen de benoeming van Geoffrey Lejeune aan het hoofd van deze zondagskrant. Ook Lejeune komt van Bolloré’s CNews.
Inmiddels gedraagt Marine Le Pen zich als een staatspersoon, beetje gematigd in haar terminologie. Zij hoeft weinig te doen. In dit klimaat zit ze op rozen.
