De Nederlandse regering stuurt dan toch een delegatie naar het wereldkampioenschap voetbal in Qatar.
Twee regeringspartijen zijn tegen, D66 en ChristenUnie. De reden ligt voor de hand. Qatar staat bekend om schendingen van mensenrechten. Volgens The Guardian zijn al 6500 migranten in Qatar om het leven gekomen sinds Qatar in 2010 het WK binnenhaalde. Sta daar even bij stil: 6500 mensen die ver van huis het leven laten om steenrijke sjeiks zo goedkoop mogelijk op de voetbalkaart te zetten.
Maar de christendemocratische minister van Buitenlandse Zaken Wopke Hoekstra ziet andere belangen: Qatar moet Nederland vloeibaar gas leveren.
We zullen zien hoe hard D66 en ChristenUnie het spelen. D66 wordt geleid door de oud-diplomaat Sigrid Kaag, en gezinspartij ChristenUnie accepteerde in het asieldebat dat een rem gezet wordt op gezinshereniging van asielzoekers. Hoekstra zal zijn slag dus wel thuishalen.
Mijn boycot
Zelf heb ik me aangesloten bij de boycot van het WK: ik ga niet kijken. Ik had altijd al een dubbel gevoel bij voetbal: een leuk spel om naar te kijken, maar steeds meer vooral een confrontatie tussen zakelijke belangen. Het is als kijken naar een Van Gogh: je kijkt naar een kunstwerk, maar ook naar een financieel beleggingsobject, en je weet niet zeker wat je blik stuurt.
Wat voetbal betreft was de druppel voor mij de video waarop Mbappé de slappe lach kreeg toen hem gevraagd werd of PSG zich voor binnenlandse wedstrijden niet kon verplaatsen met de trein in plaats van met het vliegtuig.
Amnesty Nederland deed in het debat over Qatar een bizar voorstel: een fonds voor de slachtoffers, gevuld door de wereldvoetbalbond en Qatar, even groot als het prijzengeld voor het WK. “Als het kabinet zich maar uitspreekt”. Is dan met geld alles te koop, zelfs een goed geweten?
