INTERNATIONALE POLITIEK

Naïevelingen en fundamentalisme

Het is de jongste tijd modieus om te keer te gaan tegen zogenaamde ‘politieke correctheid’ die zou opgedrongen zijn door naïeve progressieven. Die moeten dan maar opdraaien voor het feit dat extreem-rechts zou profiteren van het alom tegenwoordige onveiligheidsgevoel. En ze krijgen ook het verwijt blind te zijn voor de negatieve invloeden van de islam, ze zouden zelfs proberen het islam-fundamentalisme te vergoelijken waarmee ze toch maar lekker medeplichtig worden aan massamoordend terrorisme.

Met haar ‘La Rage et l’Orgueil’ overdrijft schrijfster Oriana Fallaci in die optiek misschien wel wat met haar striemende aanklacht tegen de moslimwereld (aldus o.a. Mia Doornaert in De Standaard). Fallaci maakt namelijk nauwelijks onderscheid tussen moslims, immigranten en terroristen. Maar in de campagne tegen die "naïeve progressieven" zijn haar hysterische tirades best bruikbaar.

Waar zitten echter die naïevelingen die de islam, ook in haar fundamentalistische vormen, goedpraten? We vermoeden niet dat het hier om de oliemaatschappijen uit Texas gaat die zo nauw samenwerken met fundamentalistische machthebbers op het Arabisch schiereiland.

Het gaat vermoedelijk ook niet om de Amerikaanse inlichtingendiensten die hand in hand werkten met de islamitische extremisten van de Pakistaanse militaire inlichtingendienst ISI in de jarenlange strijd tegen een regime in Kabul dat het aandurfde de Afghaanse vrouwen rechten te geven. De Amerikaanse oliefirma Unocal, die zoete broodjes bakte met de fundamentalistische Taliban, staat evenmin bekend als erg progressief – in tegenstelling tot de progressieve Amerikaanse vrouwenbeweging die in de VS actief campagne voerde tegen de Amerikaanse steun aan de Taliban.

En wie bewapende in de jaren 1980 Saddam Hoessein toen die Iraanse (en ook Iraakse) steden en dorpen massaal bestookte? De Franse en Amerikaanse regeringen bestonden ook toen niet uit "naïeve progressieven". Het zijn evenmin naïeve progressieven die in de moslimwereld regimes van uitbuiting en corruptie steunen en daarmee de fundamentalisten in de kaart spelen. De door het IMF opgelegde economisch liberaliseringbeleid zorgt vooral voor koren op de molen van die islamisten.

Nog meer koren op de molen komt er van andere fundamentalisten, zowel in Israël als de VS, die het bijbelverhaal van het Beloofde Land wel erg letterlijk nemen en op een fundamentalistische manier onverdraagzaam zijn tegen al wie dat niet doet. De massale Amerikaanse steun aan de Israëlische oorlogsmachine en de Europese passiviteit tegenover de Israëlische bezettingspolitiek, scheppen enorme rekruteringsmogelijkheden voor de moslimfundamentalisten.

Wat intussen te denken van de staat Israël waar soldaten die sneuvelen voor Israël niet op de militaire begraafplaatsen mogen omdat ze geen joden zijn; dat is onder meer het geval voor talrijke immigranten uit Rusland die atheïst zijn. Ze hebben het ook moeilijk om te trouwen, want de staat Israël kent geen burgerlijk huwelijk maar alleen joodse, islamitische of christelijke – drie religieuze families die de vrouw niet bepaald geven waar ze recht op heeft.

Wat te denken van de uitspraken van paus Joannes Paulus II tijdens zijn recent bezoek aan Polen. Polen moet tot de EU toetreden maar mag daarbij zijn ziel niet verliezen, wel te verstaan zijn katholieke ziel. Polen moet een dam opwerpen tegen de secularisering die de christelijke waarden bedreigen. Een maand eerder had het Vaticaan zwaar geprotesteerd tegen een stemming in het Europees Parlement om elke vrouw het recht op abortus toe te kennen. Dat Vaticaan heeft het er nog altijd erg moeilijk mee dat het zijn normen niet kan opleggen aan de wetgever van een lekenstaat. Inzake abortus, euthanasie en zoveel andere kwesties aanvaardt het Vaticaan de scheiding tussen kerk en staat niet.

Gesloten wereld

Het recent VN-rapport over de geslotenheid van de Arabische wereld, wordt natuurlijk aangegrepen om de achterlijkheid van de moslimwereld te demonstreren. Inderdaad, het getuigt van een zeer gesloten mentaliteit om zo bitter weinig anderstalige werken te vertalen, zoals in het rapport wordt aangestipt. Maar de progressieve bewegingen die vooral vanaf de jaren 1950 trachtten die wereld open te breken, kregen alleszins vanuit het Westen de grootste tegenstand. Bovendien, klein detail, leeft in de Arabische wereld één vierde van alle moslims in de wereld, dus drie vierden daarbuiten – waaronder in lekenstaat Turkije, kandidaat-lid van de EU.

De westerse leiders verkozen – en verkiezen – echter obscurantistische vrouwenhatende maar kapitalistisch gezinde bewindvoerders boven gevaarlijke progressieven. Ook nu nog krijgt de Pakistaanse militaire dictator, generaal Pervez Musharraf, gulle westerse steun, al heeft die man jarenlang het meest obscurantistische islamitisch fundamentalisme militair gesteund. Musharraf deelde op 21 augustus mee dat hij hoe dan ook nog minstens vijf jaar staatshoofd blijft en dat hij zich meteen de macht toeëigent het nog te verkiezen parlement naar goeddunken te ontbinden. Hij kondigde ook de oprichting aan van een "Nationale veiligheidsraad" bestaande uit de hoogste legerchefs die zal beslissen over alle belangrijke binnen- en buitenlandse kwesties. Het is hoogstens een detail dat noch Musharraf noch die veiligheidsraad verkozen worden.

Kut-commentaar

Maar toch krijgen progressieven de jongste tijd vaak het verwijt naïef te zijn tegenover de islamitische wereld in het algemeen. Men durft meestal niet zover te gaan als de racistische uitvallen van Fallaci. Maar de emotionele aanpak verdringt elke ernstige analyse. «Le temps n’est plus à la réflexion, mais aux coups de pied dans les couilles», zoals professor Gilles Klepel in Le Monde schreef bij de bespreking van Fallaci’s boek. (30-05-2002). Het lijkt ons wel erg van toepassing op commentator Yves De Smet, promotor van de term ‘kut-Marokkaantjes’.

Zelfs Bernard-Henri Lévy, die pleit voor een ongenadige strijd tegen het islamitisch integrisme, vindt dat dergelijk racistisch amalgaam, waarin de islam van Cordoba en Sarajevo in dezelfde zak wordt gestoken als die van de Taliban, niet kan. Het werkt trouwens averechts, men speelt volkomen in de kaart van Osama bin Laden en konsoorten die natuurlijk niet liever vragen dan dat de Fallaci’s alle moslims in één kamp steken, het hunne. De Osama’s willen de wederzijdse haat aanwakkeren. De Fallaci’s steken die lui in al hun naïviteit aardig een handje toe.

(Uitpers, nr. 33, 4de jg., september 2002)

Relevant

Overbevolking, het grote taboe

Bijna acht miljard mensen leven er op deze aardbol. Dat is twee keer zoveel als in 1970, vijftig jaar geleden. Dat was ná mei ’68, vóór de eerste V.N.…

Vijandbeelden na 75 jaar bevrijding

8 mei 1945 betekent de capitulatie van nazi-Duitsland. Voor velen blijft de bevrijding van het fascisme een mijlpaal in de Europese geschiedenis van de vorige eeuw. In België is…

Coronavirus en basisinkomen: hoe schaamteloos kan je zijn?

Nu iedereen tijd heeft om wat na te denken, komen de gekste ideeën uit de kast. De een wil een miljonairstaks, de ander belastingvrije overuren, nog één een vliegtuigtaks…

Laatste bijdrages

Israël en de Grote Ontmanteling.  

Pas heeft Israël in zijn parlement de UNRWA verboden, een eerste stap misschien om de hele Verenigde Naties te verbieden.    UNRWA is de United Nations Relief and Works Agency…

De miljardairs en hun keuze van een president

UBS, de gigantische Zwitserse private bank, houdt al tien jaar lang bij welke nieuwkomers de klasse van miljardairs vervoegen. De laatste jaarlijkse UBS-telling van ’s werelds nieuwe miljardairs, die…

Europa’s moeilijke keuze

In 2005 verscheen een merkwaardig maar zeer lezenswaardig boek met een jarenlange emailconversatie tussen enerzijds Ernesto Tenenbaum, Argentijns econoom en journalist en anderzijds Claudio Loser, verantwoordelijke bij het IMF…

Scheepsherstellers waren ook verzetslieden

You May Also Like

×