INTERNATIONALE POLITIEK

N-VA: De partij van de sociale afbraak

Image
Volgens de opiniepeilingen zal een kleine dertig procent van de Vlaamse kiezers op 25 mei 2014 zijn stem uitbrengen op de lijsten van de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA). Hoog tijd voor die N-VA-kiezers en vanzelfsprekend ook voor de andere om het boek ‘Het Vlaanderen van De Wever’ van Koen Hostyn te lezen. Het leert ons wat de N-VA met Vlaanderen en dus  met België van plan is en wie partijvoorzitter Bart De Wever is. Op grond van feiten, officiële cijfers en citaten doet Koen Hostyn ons de N-VA kennen als de partij die in naam van een beangstigend nationalisme de sociale afbraak beoogt in dienst van het grootkapitaal.
Wie Bart De Wever is en waar de N-VA voor staat, interesseert de gemiddelde Vlaming geenszins. De meeste N-VA-kiezers laten zich leiden door een misleidende nationalistische propaganda (de Walen en de vreemdelingen zijn de schuld van alles) en door de mythe die de media rond Bart De Wever scheppen. ‘Ik stem voor Bart De Wever omdat die toch zo’n sympathieke gast is’, is zowat de meest gehoorde ‘motivering’ voor het uitbrengen van een stem voor de N-VA.  Voor die sympathie mag De Wever de media en vooral de VRT bedanken. Zonder De Wevers deelname aan het toenmalige VRT-programma ‘De Slimste Mens’ zou zijn populariteit lang niet zo groot zijn.
Daar blijft het niet bij. De Vlaamse media, met aan kop de VRT, varen sinds jaren een uitgesproken Vlaams-nationalistische koers. Woorden als België en Belgen zijn bij de openbare omroep taboe. Men heeft het uitsluitend over  Vlaanderen en Vlamingen. Dat neemt soms hilarische vormen aan. Zo meldde de VRT-nieuwsdienst  onlangs dat het niet geweten was wanneer landgenoten, die in Oostenrijk waren ingesneeuwd, naar Vlaanderen (!) zouden kunnen terugkeren. Dat de media niets bijleren bewezen ze bij de uitreiking van de tv-prijzen, toen Bart De Wever als panda mocht verschijnen en de kans kreeg de nodige politieke uitspraken te doen. Het was opvallend dat het RTBF-journaal die misplaatste politieke commentaren van De Wever toonde, de VRT deed dat niet. Zelfcensuur in dienst van de Grote Leider.

Hardwerkende Vlaming

Koen Hostyn vraagt zich in het eerste deel van zijn boek af of de N-VA wel ‘de partij van de hardwerkende Vlaming’ is, zoals ze zelf beweert. Tussen haakjes, ook de liberale VLD beweerde bij monde van de toenmalige voorzitter Bart Somers dat zij de partij van de hardwerkende Vlaming was. Beide partijen staan echter (zoals de andere tradtionele partijen) een beleid voor dat de hardwerkende Vlaming er al decennialang op doet achteruitgaan door loonbevriezingen, onzekere arbeidsstatuten, toenemende werkdruk, afbraak van de sociale zekerheid, achteruitgang van de openbare dienstverlening enz.
Als de doorsnee loontrekkende sinds het einde van de negentiende eeuw en tot 1973 (toen de nog steeds voortdurende crisis van het kapitalisme uitbrak) er enigszins op vooruitging, was dat ongetwijfeld in grote mate te danken aan de werking van de vakbonden. Voor de N-VA zijn de vakbonden echter de grote vijand. Zij moeten, samen met de ziekenfondsen, uit de beheersorganen van de sociale zekerheid verdwijnen, zogezegd om ‘het algemeen Vlaams belang’ te dienen. Ook het sociaal overleg tussen vakbonden en  werkgeversorganisaties moet voor de N-VA verdwijnen omdat het een rem zou zijn op de vooruitgang, lees: op het anti-sociaal beleid dat de partij verdedigt.
Door de slogan van ‘het algemeen Vlaams belang’ te lanceren wekt de N-VA de indruk dat alle Vlamingen dezelfde belangen hebben en dat er geen klassentegenstellingen bestaan. Dat niets minder waar is bewijst de N-VA door het beleid dat zij voorstaat en voert. Dat staat volledig in dienst van de belangen van de kapitaalbezitters. Toen Bart De Wever zei dat de Vlaamse werkgeversorganisatie Voka zijn baas is, maakte hij helemaal geen grapje. Daarvoor zijn de banden tussen de N-VA en de werkgeversorganisaties te sterk. De Vlaamse minister voor Werk, Philippe Muyters, was voor zijn overstap naar de politiek gedelegeerd bestuurder van Voka. Johan Van Overtveldt, die op 25 mei de Europese lijst van de N-VA trekt, oefende dezelfde functie uit bij het VKW (Verbond van Katholieke Werkgevers). N-VA en de reactionaire topman van de middenstandsorganisatie Unizo, Karel Van Eetvelt, zijn eveneens twee handen op een buik.
De N-VA en al die organisaties hebben maar een doel: ons sociaal-economisch stelsel ontwrichten. Van solidariteit, sociale bescherming en collectieve akkoorden mag geen sprake meer zijn. Iedereen moet zelf maar zijn verantwoordelijkheid opnemen en voor diegenen die toch uit de boot vallen is er nog altijd de liefdadigheid. Dat ‘ieder voor zich’ en het afwijzen van iedere solidariteit liggen ook aan de basis van het streven van de N-VA naar de splitsing van België. De bedrijven daarentegen moeten alle ruimte krijgen om hun winsten en dividenden steeds op te krikken. De werkende bevolking moet daar de prijs voor betalen door een steeds grotere flexibiliteit  (deeltijdse arbeid, interimarbeid, nachtwerk, weekendwerk enz.)

Leugens over loonlasten

Er kan tegenwoordig geen bedrijfsleider, politicus of journalist zijn mond opendoen of het eerste woord dat er uitkomt is: loonlasten. Dat is het grote probleem van deze tijd. Want lonen zijn een last. Als werkgeverspartij sluit de N-VA zich vanzelfsprekend aan bij de roep om een drastische verlaging van de zogenaamde loonlasten. Zogenaamd, want met die loonlasten wordt het deel van het brutoloon bedoeld dat doorgestort wordt naar de Sociale Zekerheid. De N-VA-propaganda legt op de koop toe alle officiële gegevens naast zich neer en blijft beweren dat de loonkloof met de ons omringende landen tussen 16 en 25 procent schommelt, terwijl experten in een verslag voor de regering berekenden dat die kloof slechts 4,6 procent beloopt en als men de subsidies en andere steunmaatregelen ten gunste van de bedrijven aftrekt, komt men uit op een ‘kloof’ van nauwelijks 0,5 procent.
Als spreekbuis van de werkgevers kant de N-VA zich eveneens tegen de automatische indexering van de lonen, ook al wordt alles voortdurend duurder en geeft de gemanipuleerde index sinds jaren niet langer de echte stijging van de levensduurte weer. Andere zaken waar de N-VA niet van wil weten zijn minimumlonen, anciënnniteit en collectieve arbeidsovereenkomsten. Niemand zal er zich over verbazen dat de N-VA voor een lagere vennootschapsbelasting pleit, zich tegen iedere vermogensbelasting kant en ook de personenbelasting wil verminderen. Want waarom zouden wij geld aan ‘de staat’ geven, aldus de N-VA-demagogie, daarbij vergetend dat de staat wel voor een leefbare samenleving moet zorgen. Over fiscale fraude rept de N-VA met geen woord. De partij pleit integendeel voor het ‘recht op belastingontwijking’.
In de sociale zekerheid wil Bart De Wever voor 15 miljard euro besparen: in de gezondheidszorg, de pensioenen en de werkloosheidsuitkeringen. Dat kan alleen maar tot meer armoede leiden. Terwijl hij voor een verlaging van de patronale bijdragen pleit, stelt hij een BTW-verhoging voor als alternatieve financiering. De BTW moet door iedereen worden betaald en treft vooral de minst begoeden. Die besparingen acht De Wever noodzakelijk om de begroting in evenwicht te krijgen. Maar over de miljarden die de belastingbetaler moet ophoesten voor de banken en over de fiscale cadeaus aan de bedrijven en de grote vermogens zwijgt de N-VA-voorzitter als vermoord.
Voor de N-VA heeft men pas recht op een pensioen als men tot zijn 65ste werkt en als men tenminste 45 jaar heeft gewerkt. Dat betekent dat vele mensen ook na hun 65ste zullen moeten blijven werken. De wettelijke pensioenen wil de N-VA omlaag. Ter compensatie pleit de partij ervoor dat gepensioneerden onbeperkt moeten kunnen bijverdienen, terwijl iedereen maar aan privé-sparen moet doen voor zijn pensioen. Opnieuw: ieder voor zich. Als het van de N-VA afhangt zullen werklozen nog maar gedurende twee jaar werklozensteun ontvangen. N-VA-politicus Danny Pieters pleit er zelfs voor iedereen die een uitkering krijgt wekelijks 38 uur onbezoldigde gemeenschapstaken te laten uitvoeren. Liesbeth Homans, Antwerpese N-VA-schepen voor Sociale Zaken en OCMW-voorzitter is het daar volmondig mee eens. De N-VA zou geen rechtse partij zijn als ze niet voor het ‘Duitse model’ zou pleiten: mini-jobs, uurlonen van 3 tot 5 euro, geen minimumlonen, waardoor Duitsland een lageloonland is geworden en vele mensen tot werkende armen (working poor) gedegradeerd werden.

Heimwee naar het VNV

Koen Hostyn kan natuurlijk niet naast de klinkende overwinning van de N-VA bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 kijken. Hij citeert de kreet die Bart De Wever op de verkiezingsdag slaakte: ‘De N-VA boekt de grootste verkiezingsoverwinning sinds de Tweede Wereldoorlog’. Sinds de Tweede Wereldoorlog? Bestond de N-VA toen al? Natuurlijk niet, maar wel het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV) dat openlijk met het nazi-regime collaboreerde. Waarmee De Wever toegeeft dat de N-VA de opvolger van het VNV is. De N-VA steekt haar heimwee naar het VNV trouwens niet onder stoelen of banken. Een gezelligheidsclubje waar tal van N-VA-kopstukken deel van uitmaken heet VNV. Dat staat dan wel voor ‘Vlaams Nationale Vrienden’. Toch vormen de traditionele partijen geen cordon sanitaire rond de N-VA. Integendeel, in tal van gemeenten werden ze coalitiepartners van de N-VA, wat voordien al het geval was in de Vlaamse regering. Een cordon sanitaire werd wel rond het Vlaams Blok/Vlaams Belang gelegd. Het VB en de N-VA delen evenwel dezelfde nationalistische extreemrechtse ideologie. Daardoor konden tal van kopstukken van het Vlaams Belang zonder problemen overstappen naar de N-VA. Bart De Wever was trouwens aanwezig op de uitvaart van Karel Dillen, stichter en eerste voorzitter van het Vlaams Blok. De Wever hield ook een toespraak op de uitvaart van Marie-Rose Morel, kaderlid van het Vlaams Belang.
In Antwerpen, waar Bart De Wever sinds 14 oktober 2012 burgemeester is, zet de N-VA onverminderd haar rechtse stempel op het beleid. Projecten voor de opwaardering van bestaande stadswijken worden ‘opgekuist’, terwijl het geld naar prestigieuze projecten gaat. De stadsonwikkeling wordt aan de privé-sector overgelaten, terwijl nog nauwelijks wordt geïnvesteerd in sociale en betaalbare woningen en huren in Antwerpen voor de meeste Sinjoren onbetaalbaar wordt. Bij de stadsloketten kan men alleen nog maar op afspraak terecht; de werkingsmiddelen voor het stedelijk onderwijs werden drastisch verlaagd; allerhande belastingen gaan omhoog, terwijl sommige bedrijven voor miljoenen cadeaus krijgen zonder enige verbintenis inzake tewerkstelling; sociale organisaties worden gekortwiekt; in de begroting voor sociaal beleid wordt voor 2014 zeven miljoen euro bezuinigd. En mensen die met tegenslagen af te rekenen krijgen? Die dragen daar volgens burgemeester De Wever ‘een zekere mate van verantwoordelijkheid voor’. Het Antwerpse OCMW spitst zich dan ook steeds meer toe op controle om na te gaan of iedereen wel zijn ‘verantwoordelijkheid’ opneemt.

Vlaamse identiteit

En hoe zit het met het democratische gehalte van de N-VA? Niet bijster goed. Met 28 procent van de stemmen doet Bart De Wever alsof hij in naam van alle Vlamingen kan spreken. Dat de N-VA evenwel geen rekening houdt met de mening van de Vlamingen bewees de partij in Antwerpen en Sint-Niklaas door de uitslag van referenda over respectievelijk de Lange Wapper en de privatisering van de vuilnisophaling naast zich neer te leggen. De N-VA is ook de kampioen van de GAS-boetes. Burgemeester De Wever laat geen gelegenheid voorbijgaan om zijn misprijzen voor de Antwerpse gemeenteraad te tonen. Dat de N-VA geen moeite heeft met racisme bewees Liesbeth Homans meer dan een keer. Haar uitspraken zijn alom bekend: ‘Racisme is een relatief begrip’ en ‘Racisme wordt vandaag vooral als een excuus voor persoonlijke mislukking gebruikt’.
Koen Hostyn besteedt tenslotte aandacht aan het ziekelijk pleidooi van de N-VA voor een ‘Vlaamse identiteit’. Dat pleidooi beoogt uitsluitend de onderwerping van de Vlaamse werkende bevolking aan de belangen van het Vlaamse patronaat. Want in het Vlaanderen van de N-VA heeft iedereen dezelfde belangen (die van de kapitaalbezitters) en is er geen plaats voor klassentegenstellingen, laat staan voor klassenstrijd. ”t Stad is niet van iedereen’ riep Bart De Wever op 14 oktober 2012 uit. In zijn stad en in zijn Vlaanderen is inderdaad alleen maar plaats voor wie de belangen van zijn vrienden in de raden van bestuur van de grote bedrijven dient.

Relevant

Over een verlichte antiverlichtingspoliticus en zijn partij

Politiek zeer belangrijke boeken verschijnen niet zo vaak in het Nederlandstalig landsgedeelte van België. Hoe durven ze van Peter Mertens was er zo een die hoog boven het maaiveld…

Laatste bijdrages

Ontwikkelingssamenwerking?

Minder dan een maand na de machtsovername door Donald Trump in de VS, is de twijfel weg over hoe hij te werk gaat. Met de grove borstel, zonder rekening…

Modi en Trump, zoveel gemeen

Washington heeft de rode loper uitgerold voor Narendra Modi, de Indiase premier die zowat overal eregast is. Nog niet lang geleden in Moskou, eerder deze week in Parijs waar…

GOEDGELOVIGHEID IS HET OORKUSSEN VAN DE DUIVEL

Duitsland op een gevaarlijke tweesprong In Wittenberg staan twee grote standbeelden op het marktplein voor het stadhuis. Links staat Luther. Hij wordt er ten onrechte van verdacht dat hij,…

Alles anders en beter?

You May Also Like

×