Sinds de Irakoorlog van 1991 wordt door VS en NAVO op grote schaal munitie ingezet die verhard is met verarmd uranium, met dodelijke gevolgen voor de burgerbevolking en de (eigen) soldaten.
Wanneer men de begraafplaats van het Bosnische stadje Bratuna bezoekt, valt het naar verluidt op dat vele graven relatief recent zijn. Bij nader toekijken blijkt dat velen gestorven zijn in de periode van 1997 en 1998. Let wel, de oorlog in Bosnië was toen al enige tijd ten einde. Wat ook opmerkenswaardig is dat de overleden burgers bijna allen woonachtig waren in Hadzici, een stadje 15 km ten zuidwesten van Sarajevo. Inderdaad, Hadzici werd van augustus tot begin september 1995 op het einde van de Bosnische oorlog door de NAVO luchtmacht hevig gebombardeerd omdat het Servische leger er een munitie-opslagplaats had.
Toen na de luchtaanvallen van de NAVO de Servische overheid er een verhoogde radioactiviteit vaststelde was het duidelijk dat de NAVO munitie met verarmd uranium had ingezet, met als gevolg dat de burgers door uraniumstraling aangetast waren en het gebied moesten verlaten. Maar de meeste mensen uit Hadzici waren al door de straling van het verarmd uranium gecontamineerd en stierven in de daarop volgende periode aan leukemie en kanker. De Britse journalist Robert Fisk schreef in januari 2001 in de Britse krant “Independent” over 300 doden als gevolg van de beschieting door de NAVO met munitie met verarmd uranium. Men had op hun grafsteen kunnen vermelden: “Gestorven door uraniummunitie”.
Voordelen
De munitie met verarmd uranium ( depleted uranium) wordt vervaardigd met een afvalproduct van de atoomindustrie. Wanneer men uit het natuurlijk uranium 1000 ton uranium brandstaven produceert, ontstaat 8 ton verarmd uranium. Men noemt het verarmd uranium maar het blijft weliswaar met zijn alfastraling zwak radioactief. Het moet bijgevolg veilig opgeborgen worden, wat zeer kostelijk is. Het zware metaal is net zoals bijvoorbeeld lood, zeer giftig en heeft met 4,5 miljard jaar een zeer lange halveringstijd. Wereldwijd zit men opgescheept met ongeveer 1,2 miljoen ton en het wordt alsmaar meer. De atoomindustrie stelt zich bijgevolg de vraag hoe ze van dit kernafval kan afgeraken. De verkoop aan de wapenindustrie is een winstgevend alternatief voor afvalverwijdering.
Voor militair gebruik beschikt het verarmd uranium over uitstekende eigenschappen. De bommen en projectielen gemaakt met verarmd uranium bieden de mogelijkheid, door hun snelheid en gewicht, om zonder moeite stalen bepantseringen en meters beton te doorboren. Bij de impact van de verarmd-uraniummunitie ontstaat er een hoge temperatuur van 3000 tot 5000 graden Celsius en komen er grote hoeveelheden geladen uraniumstofdeeltjes vrij. Wanneer een dergelijk projectiel met verarmd uranium zich in het pantser boort ontstaat er een enorme hitte waarbij de tankbemanning al gloeiend verbrandt.
De efficiëntie van deze munitie past bijzonder goed in de strategie van snelle interventie om de tegenstrever zoveel mogelijk uit te schakelen in de eerste confrontatie. Hierdoor zijn de projectielen en bommen van verarmd uranium bij de militaire leiders zeer geliefd. Dat is dan ook de reden waarom ze met veel ijver door VS en NAVO in 1995 ingezet werden in Bosnië, in 1999 in Kosovo, in 2001 in Afghanistan en ook in de Irakese oorlogen en in Libië.
In zover tot heden bekend zijn ondertussen 21 landen in het bezit van munitie met verarmd uranium: de VS, Rusland, Groot-Brittannië, China, Zweden, Nederland, Griekenland, Frankrijk, Kroatië, Bosnïë-Herzegovina, Turkije, Egypte, VAR, Koeweit, Israël, Irak, Pakistan, Thailand, Zuid-Korea en Japan.
De VS heeft een deel van zijn gevechtsvliegtuigen A-10 Thunderbolt met uraniumprojectielen uitgerust. Het toestel kan met zijn 30 millimeter kanon 3.900 projectielen per minuut afvuren. Lasser gestuurde bommen van het type GBU-28 werden in 1991 in Irak uitgetest. Ook de in Duitsland gestationeerde US Abrams tanks kunnen met 120 millimeter urariumgranaten bewapend worden. Deze munitie ligt opgeslagen in de Amerikaanse militaire basis van Baumholder in Rheinland Pfalz.
gekend probleem
Dat de uraniummunitie zeer schadelijk is voor mensen en tot kanker, leukemie en andere boosaardige aandoeningen leidt, is door de militaire leiding en regeringen geweten, maar ze hebben zichzelf een zwijgplicht opgelegd.
In augustus 1983 heeft de Duitse Bundeswehr onder strenge geheimhouding testen van 50 tot 60 uraniumgranaten op militaire oefenterreinen van Munster uitgevoerd, terwijl de burgers massaal de straat opgingen om te protesteren tegen het plaatsen van Pershing raketten in het land. Om reden van strikte geheimhouding werden dan ook geen beschermingsmaatregelen voor de soldaten getroffen door de militaire overheid.
Een soldaat van de tankbemanning, Eric S., voordien kerngezond, stierf twee jaar later aan kanker. Verschillende soldaten die aan de testoefening deelnamen hebben granaatobussen naar huis meegenomen, ook Eric S. Drie van deze obussen werden onderzocht en er werd een urine- en haaranalyse gedaan bij de betrokkenen. Zowel op de obus als in het lichaam van de tankbemanning werden sporen van uranium 238, plutonium en uranium 236 vastgesteld. Uranium 236 komt in de natuur niet voor, het ontstaat als bijproduct door de nucleaire verrijking voor de productie van kernstaven.
Ondanks het voorgelegde bewijsmateriaal besliste de Duitse rechtbank dat de aanklacht ongegrond was en vroeg om de aanklacht in te trekken. Het Duitse defensieministerie blijft beweren dat bij nader onderzoek het wetenschappelijk niet bewezen is dat er een verband bestaat tussen het gebruik van verarmd- uraniummunitie en de in de aanklacht opgesomde ziekteverschijnselen.
Dit is in tegenspraak met de vaststellingen van vermaarde wetenschappers die stellen dat er wel degelijk een verband bestaat tussen het inzetten van munitie met verarmd uranium en de grote ziekteverschijnselen.
Peter Nowell van het kankeronderzoekcentrum van de Pennsylvania Universiteit kwam in 1976 tot de bevinding dat er geen twijfel bestaat over het feit dat radioactiviteit kanker veroorzaakt. Ook John W. Gofman, onderzoeker over plutonium, waarschuwde zeer drastisch dat bij zijn onderzoek wetenschappelijk is gebleken dat er geen ongevaarlijke door het lichaam opgenomen alfastraling bestaat. Zelf het radiologisch onderzoekcentrum van het Amerikaanse leger heeft na onderzoek door Dr. Alexendra C. en collega’s toegegeven dat verarmd uranium kanker en leukemie veroorzaakt. Ook hebben ze vast gesteld dat zelfs een geringe hoeveelheid, schade aan het immuunsysteem berokkent.
Een recent rapport van de British Royal Society komt tot de bevinding dat gif en radioactiviteit van het verarmd uranium elkaar wederzijds versterken, waardoor er nog een grotere schade ontstaat in het menselijk immuunsysteem. Ondanks de wetenschappelijke bewijzen over de schade voor de gezondheid van de burgers en soldaten, blijft het probleem tot vandaag in regeringskringen onderschat en tevens met de mantel van stilzwijgen toegedekt. De Duitse arts en wetenschapper, Horst Gunther Segwart, die als de ontdekker van de gevolgen van uraniummunitie gekend is, heeft in 1992 fragmenten en brokstukken van projectielen met verarmd uranium uit Irak meegebracht om ze in Berlijn door vakmensen te laten onderzoeken. Toen beweerden de VS en haar NAVO bondgenoten dat de door hen afgevuurde en afgeworpen projectielen en bommen geen verarmd uranium bevatten. Het gerecht besloot tot in beslagneming van het meegebrachte onderzoeksmateriaal en tot vervolging van Prof. Segwart voor het invoeren van gevaarlijk materiaal. Hij werd veroordeeld tot een geldboete van 3000 DM. Het resultaat was, dat het in beslag genomen materiaal wel degelijk verarmd uranium bevatte. Het is een zwaar metaal, het is radioactief, en bij opname in het menselijk lichaam is het in ieder geval schadelijk.
De Britse regering moest in navolging van een Britse rechtbank al in 2004 erkennen dat de Britse soldaat Duncan Kenny t
ijdens de Golfoorlog van 1992 schade heeft opgelopen door het inademen van verarmd-uraniumstof. Deze gerechtelijke uitspraak was mogelijk, omdat de Berlijnse chemicus, Albrecht Schot, op eigen kosten de genen van zieke Britse Golfveteranen liet onderzoeken. Zijn team heeft in het bloed en de urine van Duncan Kenny een opvallende genetische wijziging vastgesteld die typisch is voor de werking van radioactiviteit. Door de grote chromosomenbeschadiging werd de ganse familie Duncan, vrouw en kinderen genetisch beschadigd. Voor professor Schott is uraniummunitie een uitroeiingswapen.
Bij een zeer hoge temperatuur van 5000 graden die bij de explosie van uraanmunitie ontstaat verbrandt het projectiel tot minuscule nanopartikels. Er ontstaat praktisch een radioactief, zeer giftig gas. Als het door de mens ingeademd wordt verzwakt het zijn immuunsysteem, dat het zelfs kan vernietigen. Het leidt tot leukemie en kankertumoren. Bovendien is het ook de oorzaak van genetische veranderingen bij mens en dier, zoals misvorming van baby’s.
ziektes
Dit verklaart waarom in de landen waar deze munitie werd ingezet zoveel misvormde kinderen geboren worden, baby’s zonder armen, benen, ogen enz. De arts Jenan Hassan, verbonden aan de kraamafdeling van het ziekenhuis in Basra (Irak), vertelt dat de vrouwen niet meer vragen of het een jongen of een meisje is, maar of het kind gezond en niet misvormd is. Uit angst weigeren vele vrouwen om een kind ter wereld te brengen.
De artsen van het ziekenhuis Kosoviska Mitrovoca in het noorden van Kosovo voerden een klinisch onderzoek uit bij 3000 patiënten in de periode van 1997 tot 2000. In de vooroorlogse jaren werd het aantal patiënten met een kwaadaardige ziekte becijferd op 1,98 procent, dit aantal steeg in de eerste jaren na de Kosovo oorlog tot 5,45 procent. Nog meer opvallend is de verhoging van het aantal patiënten met longkanker: voor de oorlog lag het aantal op 2,6 procent in 1997 en in 2000 bedroeg het aantal patiënten met longkanker 22 procent. De sterkst getroffen bevolking behoorde tot de leeftijdsgroep van 30 tot 40 jaar, die als soldaten in de regio van Pec ingezet werden. Daar zijn door de NAVO tonnen verarmd-uraniumprojectielen en bommen afgeworpen. De studie bewijst duidelijk dat de stijging van het aantal patiënten met een kwaadaardige aandoening te wijten is aan de oorlog en de uraniummunitie.
Van de 700.000 soldaten, die in de Golfoorlog ingezet werden en schijnbaar gezond huiswaarts keerden, zijn er inmiddels ongeveer 30.000 aan agressieve leukemie,hart- en longziekten gestorven; meer dan 325.000 veteranen van de Golfoorlogen en Afghanistan zijn blijvend invalide en werkonbekwaam. Over de slachtoffers onder de burgers in Irak en Afghanistan zijn geen officiële cijfers voorhanden.
De gevaren van de verarmd-uraniummunitie zijn sinds de Golfoorlog van 1991 en de oorlog in Kosovo gekend. Wie dan ook in 2003 voor de derde Golfoorlog was, stemde niet alleen voor een illegitieme oorlog in strijd met het volkenrecht, maar ook voor het plegen van een oorlogsmisdaad door het inzetten uraniummunitie.
De VS, Groot-Brittannië en de NAVO, verzwijgen en versluieren in alle toonaarden de gevaren van de uraniummunitie voor burgers en soldaten . Onder druk van de bovenvermelde landen was het voor de VN-veiligheidsraad in 2001 onmogelijk om het rapport van de Wereld Gezondheidsorganisatie over de oorzaken van kanker bij kinderen in de conflictgebieden, te laten onderzoeken.
Er is maar een mogelijkheid: de VN moet de regeringen een strikt verbod opleggen voor het gebruikt van munitie die verhard is met verarmd uranium.
Bronnen:
www. Bideogold.de/deadly dust
Frieder Wagner: Tod bei 5000 grad
Ambtsgericht Berlin-Tiergarten : Aktenzechen 331Cs440/92 Umw. 1993
Angelika Clausen: Einsatz Uran Waffen
www. Iraktribunaal.de/he
