Het Intercept platform publiceerde gelekte documenten van Obama’s drone-oorlog (https://theintercept.com/drone-papers). Drones zijn onbemande vliegtuigen. Intercept is de website die onder meer door journalist Glen Greenwald werd opgezet om de wereld te laten delen in de Snowden-informatie.
De drone-oorlog, die als preciesiewerk wordt omschreven door de VS maar waarbij vele burgerslachtoffers van het leven beroofd worden, krijgt meer en meer kritiek te verduren. De insider documenten, die door het Interceptplatform gepubliceerd werden, bieden een zeer gedetailleerd inzicht over deze Amerikaanse moordmachine. Het verschaft de nodige argumenten om deze moordpraktijken als illegale doding van burgers te veroordelen. Enkele voorbeelden. In december 2013 was een bruidsstoet in de Jemenitische provincie Bedha het slachtoffer van een Amerikaanse drone-aanval, 15 mensen werden van het leven beroofd. In juli 2012 was de 21 jarige Sadiq Rahim in zijn winkel in het 0ost-Afghaanse dorp Gardda Zarrai het slachtoffer van een drone-aanval. Juni 2015 werd de rouwstoet bij de begrafenis van een prominent Talibanstrijder in de Afghaanse provincie Khost door een drone-aanval onder vuur genomen, 34 burgers vonden de dood. Dat allemaal met een eenvoudige druk op de knop,
Willekeurig doden.
In het officiële taalgebruik gaat het om ‘chirurgische’ aanvallen met drones. Maar die zijn absoluut niet zo precies. De bewering dat de drone-oorlog het leven van mensen spaart omdat hij heel doelgericht is en enkel diegenen uitschakelt die een bedreiging zijn voor rust en orde, is niets anders dan een grote leugen.
Al geruime tijd worden de gevolgen van dat weerloos doden van burgers goed gedocumenteerd. Het bureau van Investigate Jounalism publiceerde een studie over de drone-oorlog in Jemen, Pakistan, Somalië en Afghanistan, waarbij de zogenaamde ‘collateral damage’ van drone-aanvallen aan de kaak wordt gesteld. Jenifer Gibson verklaarde in de Guardian dat ze helemaal niet zo precies zijn als de VS geheime diensten ze willen doen uitschijnen. Hun informatie is niet correct, hun drone-aanvallen leiden tot de dood van niet betrokken burgers, inclusief vrouwen en kinderen, bij hun jacht op de Bad Guy.
De gelekte VS documenten tonen de orde van grootte aan van de leugens over de zogenaamde precisie van hun drone-aanvallen. De Intercept-journalist Ryan Devereaux beschrijft het concrete voorbeeld van de Haymarker campagne van 2011 tot 2013. De VS militaire elite, met de steun van de CIA en andere geheime Amerikaanse diensten, wilde hiermee de Taliban en Al-Qaida strijders in de Hindukusch aan de noordgrens van Pakistan uitschakelen. Ondanks het massief inzetten van technische middelen slaagden de VS en zijn bondgenoten niet in hun opzet om de vijand te vernietigen. Een als ‘classsified’ gemerkt rapport, dat tot de gelekte documenten behoort, toont dat in negen van de tien gevallen de vooraf aangeduide doelwitten niet vernietigd werden maar toch met de stempel “EKTA” (enemy killed in action) werden voorzien.
Dat betekent echter ook dat in de complexe wereld van het op afstand gestuurd doden het de gangbare praktijk is geworden dat de doden automatisch bestempeld worden als ‘bad guy’ tot het tegendeel bewezen wordt, aldus Intercept.
De menselijke prijs voor het uitschakelen van de geviseerde doelwitten werd al geruime tijd door de Britse Guardian gepubliceerd. Hiervoor beroept het blad zich op het naar buiten gebrachte materiaal van de mensenrechtenorganisatie Repriever over zeer concrete gevallen: Qari Hussein, een commandeur van de Pakistaanse Taliban, werd op 15 oktober 2010 gedood door een drone-aanval na verschillende mislukte pogingen. Het bilan van deze operatie: voor de uitschakeling van 1 man werden 128 burgers waaronder 13 kinderen van het leven beroofd.
Oorlogsmisdaad
De blijkbare onbekwaamheid van het Amerikaans leger en de onverschilligheid bij het doden van niet geïdentificeerde burgers is reden genoeg om over de legitimiteit van deze manier van oorlogvoering na te denken. Hierbij komt nog dat dergelijke oorlogvoering in hoge mate legaal omstreden is. Naar geldende normen van het oorlogsrecht zijn de militaire drone-aanvallen illegaal en niet te rechtvaardigen omdat hierbij onschuldige burgers aangevallen worden buiten een concreet oorlogsgebied, dus buiten een gewapend conflict. In een gesprek met een Duitse zender stelde Christiam Tomuschat dat de betrokken regeringen überhaupt niet geïnformeerd worden of in de mogelijkheid zijn om de drone-aanvallen te weigeren of te verhinderen.
Om deze praktijk, die in tegenspraak is met het geldend volkenrecht, te rechtvaardigen beklemtoont de VS dat met haar optreden vooral doelwitten die een gevaar vormen voor de veiligheid van het land geviseerd worden. Zo wil men de Amerikaanse burgers overtuigen dat het om hun veiligheid gaat.
In een toespraak over zijn drone-oorlog beklemtoonde de Amerikaanse president dat deze handelingen legaal zijn, omdat de VS zich in een oorlogstoestand bevindt en een wereldwijde veldtocht voert tegen organisaties die zoveel mogelijk VS burgers willen doden als het VS-leger ze niet stopt. Voor Obama is het doelgericht doden met een simpele druk op de knop als een vorm van zelfverdediging te rechtvaardigen. Ook deze bewering blijkt bij nader toezien onhoudbaar. De gelekte documenten tonen aan dat niet alleen Taliban en Al-Qaida op de dodenlijst staan. Het gaat volgens Ryan Deverreax ook om lokale (politieke) krachten zonder ambitie voor het internationaal terrorisme. Groepen die pas de wapens hebben opgenomen nadat Amerikaanse luchtaanvallen hen tot de grens van het aanvaardbare hebben gedreven.
Een ander voorval beschreven in de gelekte documenten is de zaak van Belal-el- Berjawj, een Libanese Brit die in 2012 in de omgeving van Mogadishu door een drone geëlimineerd werd. De documenten op Intercept tonen aan dat bij het omgaan met vermeende of reële terroristische groepen of verdachten, zoals met el-Berjawj Washington bewust de eventuele aanhoudings- en gerechtelijke procedure niet eens in aanmerking neemt. Alhoewel de verdachte sinds 2006 op de lijst stond van de geheime opererende eenheid TF 48-4 van het Joint Special Operating Command (JSOC) en aldus al heel lang in het vizier lag. Hij werd gedood nadat men hem het Brits staatsburgerschap had afgenomen. De gedetailleerde lekken onthullen ook de gegevens van de bevelketen in de drone-oorlogstrategie de over leven en dood beslist. Het JSOC Task Force 48-4 geeft de geheime informatie door aan andere diensten. De gegevens over de aangeduide doelwitten worden zo doorgegeven tot ze uiteindelijk bij de defensieminister en de president belanden. Deze doorgeefoperatie wordt Baseball-kaart genoemd. Het is uiteindelijk de president en het Pentagon die het tijdstip bepalen voor het uitschakelen van verdachten en doelwitten.
De medeplichtigheid van Duitsland
In de commandoketen zijn bepaalde regio’s van groot belang zoals voor Somalië is dat Stuttgart in Duitsland waar Africom z’n voorlopige standplaats heeft. Een centrale rol voor het opstarten van drone-aanvallen ligt bij de VS luchtmachtbasis in Ramstein in Duitsland. De Amerikaanse whistleblower Brandon Bryant, die zelf drone-piloot was beschrijft in een interview met het ARD magazine Panorama, de Duitse bijdrage in de drone oorlog als zeer belangrijk en centraal: alle informatie en data gaan via Ramstein. Dat dit geldt voor iedere operatie wereldwijd, ook deze van de CIA, kon Bryant uit eigen ervaring bevestigen. “Alvorens vanuit ons centraal systeem in de Verenigde Staten een verbinding met een drone tot stand wordt gebracht moeten we Ramstein oproepen en vragen dat de operator daar ons een verbinding met een bepaald satellietkanaal maakt. We drukken op een knop en worden onmiddellijk met Ramstein verbonden”.
De VS militaire basissen in Ramstein en Stuttgart zijn de technische knooppunt
en voor de drone-kruistocht van Washington, commentarieert Constanze Kurz in de Frankfurter Allgemeine Zeitung, maar van de Bondsregering in Berlijn moet men in de richting voor een verbod niets verwachten. Het toont duidelijk dat de drone-oorlog ook vanuit Duitsland gevoerd wordt. Nochtans weigert de Bondsregering in Berlijn iets te ondernemen om het moorden te verhinderen en beweren ze dat ze niet eens betrokken partij zijn.
dit artikel is grotenddeels geïnspireerd op ‘Morden auf Knopfdruck’ van Thomas Eipeldauer
www.hintergrund.de