Het kabinet Trump is een verzameling van superrijken en gewezen generaals. De gezamenlijke rijkdom van Trump-ploeg is groter dan alle VS-regeringskabinetten samen sinds 2001. Verschillende bronnen geven verschillende cijfers maar een zaak is wel overduidelijk: het gaat om een ploeg van miljardairs en miljonairs, en nog nooit was de opgetelde rijkdom van een kabinet zo immens. De versmelting van politiek en zakenleven is zorgwekkender dan ooit.
Het eigen vermogen van Trump draait rond de 3,7 miljard dollar. Zijn handelsminister Wilbur Ross wordt geraamd op een vermogen van 2,5 miljard dollar. Betsy De Vos, de onderwijsminister kan zich ook miljardair noemen met 1,25 miljard dollar. Rex Tillerson de staatssecretaris BZ, jarenalng chef van Exon Mobil het grote Amerikaanse olieconcern, heeft op zijn bankconto een bedrag 325 miljoen dollar. Hij bezit ook 600.000 Exon Mobil aandelen; 2 miljoen aandelen zijn in een onafhankelijk Treuhandfonds ondergebracht. De minister voor financiën Steven Mmuchin zou 300 miljoen dollar bezitten. Hij is een hedgefonds manager en bankier van Goldman Sachs. Hij geraakte onlangs onder druk omdat hij een vermogen van offshore aandelen in de Britse Caymann eilanden verzwegen heeft. In de lijst van vermogenden in het Donald Trump kabinet bevindt zich ook Andy Puzder 45 miljoen dollar, Ben Carson staatssecretaris woningbouw en stadsontwikkeling 29 miljoen dollar, Eliane Chao verkeer 24 miljoen dollar.
In het kabinet van Obama zaten er ook miljardairs. Obama’s staatssecretaris voor handel, Penny Pritzker, een van de rijkste vrouwen, heeft een vermogen 2,5 miljard dollar. John Kerry de staatssecretaris BZ in de Obama regering is goed voor 150 miljoen dollar en is door z’n huwelijk verbonden met de Heinz ondernemersfamilie. Maar zoals hierboven reeds gezegd, de Trump-administratie breekt op dit vlak alle records.
De Amerikaanse regeringen zijn altijd regeringen van de rijke 1 procent geweest. Ze hebben steeds de kiesgerechtigde Amerikaanse burgers met populistische slogans en beloften misleid.
regeren per decreet
De Trump-Banon regering is dus samengesteld uit miljardairs die willen regeren zoals ze hun zaken beheren: de baas beslist. Zo willen ze een beleid voeren dat niet gehinderd wordt door wetgeving en justitie maar hen vlotweg een totale controle over het land verzekert. Daarom hebben ze het regeren per decreet in de praktijk gebracht. Hun zakenimperia kunnen er maar wel bij varen. Om de woede van het volk tegen de Amerikaanse elite onder controle te houden hebben ze een politieke zondebok nodig, China, Mexico of eender welk ander land, en vooral ook de migrant, de moslim.
Het is merkwaardig dat de woordvoerder van Trump om het decreet van inreisverbod te justifiëren de Obama administratie citeert, die dezelfde zeven landen, Iran, Irak, Libië, Somalië, Soedan, Syrië en Yemen als een groot gevaar voor terroristische aanvallen tegen de VS brandmerkte. Was Obama dan toch niet de politiek-correcte fatsoenrakker wiens beleid absoluut moest worden omgebogen? Hij volgt eveneens Bush en Obama door Saoedi-Arabië niet in de lijst van te sanctioneren landen op te nemen, nochtans kwamen de zeven terroristen van de 9/11 aanslagen uit Saoedi-Arabië. Ook Qatar ontbreekt op de lijst, nochtans zijn deze landen de grote financiers en leveranciers van wapens voor terroristische Jihad strijders. Maar deze landen zijn ook voor de VS en het Westen belangrijke olie en gasleveranciers voor de olieconcerns. Bovendien zijn het belangrijke Amerikaanse wapenkopers. En geen enkele Amerikaanse president botst graag met het militair-industrieel complex.
Dat toont in alle duidelijkheid dat Trump en zijn ploeg van miljardairs op dezelfde antidemocratische basis steunen als hun presidentiële voorgangers Bush en Obama, maar deze naar een intenser niveau drijven, dat bijzonder gevaarlijk is voor de samenleving. Bij Trump komt het erop aan mensen tegen mekaar op te zetten zodat de weg open ligt om via deregulering de winstvoet van de Amerikaanse kapitalisten op te drijven. Elementen als racisme en islamofobie komen centraal te staan, die dan gebruikt worden als valse oplossing voor ware problemen van de Amerikaanse maatschappij. En dan zwijgen we nog over z’n houding tegenover de klimaatverandering.
De eerste lijnen van de Trump politiek vormen een brutale expressie van het karakter van de Amerikaanse oligarchen maatschappij. Het is een doorslag van de Amerikaanse politiek voor regime change. Het beleid van Trump zal vooral inzetten op deregulering in functie van zijn persoonlijk imperium en dat van collega’s uit de 1%-elite.
VN
Enkele dagen na zijn investituur hebben leden van het Congres een voorstel ingediend, onder de benaming “American Souvereignty Restoration Act” om het lidmaatschap in de VN op te zeggen, met onder meer het verbieden van financiële bijdragen voor VN “vredeshandhavende operaties”. De Amerikaanse strijdkrachten moeten uitsluitend onder VS-commando staan. De immuniteit van de VS-diplomaten en militairen n dienst van de VN moet verzekerd zijn. Voor hun houding refereren ze naar de verspilde miljarden dollars, terwijl “de VN systematisch de Amerikaanse belangen en projecten tegenwerkt”.
Door de gewijzigde krachtsverhouding kan Washington de VN en de Veiligheidsraad niet langer als haar exclusieve speeltuin gebruiken. Of het zover zal komen dat Washington de VN verlaat blijft nog de vraag, misschien is het veel meer een chantage tegenover de rest van de wereld.
De Trump focus tegen China is in feite de voortzetting van Obama’s “pivot to Asia”. Obama koos de weg van de handelsconcurrentie en poogde nieuwe, ook militaire, bondgenootschappen in Zuid-Oost-Azië te verwezenlijken tegen Peking. Wat de boude benadering en brutale stijl van Trump precies zal inhouden, valt nog af te wachten, maar het risico voor een openlijke (militaire) confrontatie wordt er niet kleiner door.
NAVO
Trump heeft nooit gezegd dat hij de NAVO-alliantie wil opdoeken. Wel heeft hij de financiering kritisch bekeken, tot op heden is de VS de grootste betaler in het NAVO-budget, dat volgens hem moet herbekeken worden. Hij is van oordeel dat de Europese NAVO-lidstaten een grotere bijdrage moeten betalen om het NAVO-apparaat in stand te houden, om aldus de financiële last voor de VS te verlichten. Dat is niet nieuw ook Obama’s minister Gates vroeg de Europese NAVO-partners uitdrukkelijk om hun defensiebudget op te trekken naar 2 procent van hun staatsbegroting. Maar Trump wil dat het militair commando van de alliantie in Amerikaanse handen blijft om zo de VS-dominantie over de Europese vazallen in stand te houden.
jobcreatie
Tijdens zijn verkiezingscampagne en zijn inaugurale rede verkondigde hij dat zijn beleid zich tot doel stelt om Amerikaanse ondernemingen uit het buitenland terug te halen, zo meer jobs voor de eigen burgers te verschaffen. Hiervoor wil hij de flattax voor VS-ondernemingen drastisch verminderen, met als resultaat dat de Amerikaanse staatskas minder geld binnenrijft en ergens moet besparen, vooral in de sociale sectoren en dienstverlening.
Deze politiek biedt de ondernemingen een gunstig perspectief om hun wisten te verhogen. De eventuele gecreëerde jobs, zullen door de band halftijdse en precaire of zonder werkcontracten zijn, het biedt hen de mogelijkheid om de arbeidskosten te verminderen en de concurrentie onder de arbeiders te vergroten.
Om de Amerikaanse bedrijven in Europa en haar bedrijfswereld concurrentieel te houden zullen de EU en de Europese regeringen een variante van het Trump economisch beleid als tegenzet willen bewerkstelligen en het offensief tegen de sociale verworvenheden opvoeren.
