Voor de familieleden en vrienden van de slachtoffers met de ramp van de MH17 boven het oosten van Oekraïne is het wachten op duidelijkheid zeer zwaar. Zal er in deze zaak ooit wel klaarheid komen, want die wordt verduisterd door een propagandaoorlog. Westerse leiders en media zijn druk in de weer om met georkestreerde lekken de schuld in de schoenen van de vijand – Moskou en zijn bondgenoten – te schuiven. Intussen is er in een zeer gelijkaardige affaire, die van Ustica – 27 juni 1980 – nog altijd geen enkele duidelijkheid: na 35 jaar moordende doofpotoperaties stellen westerse leiders nog altijd alles in het werk om de waarheid te begraven. Tot woede en wanhoop van de nog levende nabestaanden.
Quasi zeker
Westerse leiders en media melden met quasi zekerheid dat de MH17 is neergehaald door Oekraïense opstandelingen, met medeverantwoordelijkheid van Moskou dat hen wapens levert. Wat een (quasi) zekerheid na één jaar, daar waar de nabestaanden van de 81 slachtoffers van Ustica na 35 jaar alleen maar quasi zekerheid hebben dat die het slachtoffer werden van een “vergissing” van een Navo-operatie. Ze dachten dat het om een toestel ging met de Libische leider Kadhafi aan boord. Mensen die daarover meer wisten, werden bij bosjes uit de weg geruimd.
Ustica 1980, 27 juni. Een DC-9 van de maatschappij Itavia stijgt in Bologna op met bestemming Palermo. Aan boord 77 passagiers en 4 bemanningsleden. Boven het eilandje Ustica, bij Sicilië, verdwijnt het toestel om 21 u van de radar. In volle vlucht ontploft.
Fransen
Rechter Rosario Priore heeft zich jarenlang in de zaak vastgebeten, maar hij stuitte op internationale tegenwerking. Het kwam tot veroordelingen wegens tegenwerking van het onderzoek, maar in laatste instantie kwam niemand in de gevangenis. Er kwam weer even schot in de zaak na ophefmakende uitspraken van wijlen de Italiaanse president Francesco Cossiga die in 2007 zei dat Franse militairen bij de zaak betrokken waren. Er kwamen nieuwe onderzoeksrechters die decennia na de feiten trachtten klaarder te zien in de deskundig geschapen mist. Parijs weigert alvast tot vandaag zijn archieven vrij te geven.
Wat is er te verbergen? De DC-9 werd neergehaald terwijl een ander toestel, met Kadhafi aan boord, over Italië vloog. Kadhafi was op dat ogenblik een zware stoorfactor, vooral in Afrikaanse staten die vroeger tot Frankrijks koloniale rijk behoorden. Na 35 jaar komt het meer en meer vast te staan dat Franse militairen in het kader van een Navo-operatie tegen Kadhafi de fatale raket op de DC-9 hebben afgevuurd, in de overtuiging dat dit het toestel van de Libische leider was. Maar die zou, althans volgens de Libische archieven, op voorhand verwittigd zijn geweest van het complot: de Italiaanse geheime militaire inlichtingendienst Sismi, een bastion van de geheime loge P2, had hem gewaarschuwd.
Tegenwerking
Na negen jaar onderzoek kwam men in Rome to de conclusie dat het toestel door een raket was neergehaald. Vanwaar kwam die raket? Waarom? Daar is 35 jaar later dus nog geen officieel antwoord op, want de tegenwerking blijft bestaan, zeker vanuit de Navo.
Het is geen gewone tegenwerking. Ongeveer 20 personen die door hun positie – werkzaam aan de radar die avond, gevechtspiloten…- iets meer konden weten, verdwenen in verdachte omstandigheden. Generaal Roberto Boemio die op de avond van de crash verantwoordelijk was voor de betrokken sector, werd twaalf jaar later in Brussel door een huurdoder vermoord net vóór hij in Rome bij rechter Priore zou getuigen. In Brussel werd die moord afgedaan als een ordinaire roofmoord en werd die nauwelijks onderzocht.
België zweeg ook over de vermoedelijke aanwezigheid van Belgische militairen op de Franse basis Solenzara op Corsica. Parijs hield vol dat die basis op die 27 juni 1980 om 17 u al gesloten was, maar diverse militaire rapporten spraken dat tegen. Pas jaren later gaf Parijs toe dat de basis toch open was gebleven.
Verdwenen
Rome wou aanvankelijk beletten dat het wrak uit zee werd gehaald voor het onderzoek. Er werd uiteindelijk slechts een deel uit het water gehaald en toe zei de regering dat er geen geld was voor de rest. Het duurde dan weer jaren eer andere brokstukken toch aan een onderzoek konden onderworpen worden. De radargegevens van die avond zijn verdwenen, getuigenverslagen zijn spoorloos, evenals de getuigen zelf.
Een van de getuigen in deze zaak was Francesco Pazienza, een figuur die een grote rol speelde in de loge P2 en een vertrouwensman van generaal Santovito, chef van de Sismi. Merkwaardig is dat diezelfde Pazienza ook een sleutelfiguur was in de zogenaamde “Bulgaarse connectie” na de aanslag op de Paus in mei 1981. Het kwam er toen op aan te doen geloven dat die aanslag het werk was van de Bulgaarse geheime dienst met de zegen van Moskou, wat één grote propagandaleugen was.
Tribunaal?
2015. Het onderzoek is dus nog altijd niet afgesloten, precies door die deskundige doofpot- en moordoperaties rond. Vermoedelijk wordt dat onderzoek gewoon nooit afgesloten en komt het nooit tot een officiële conclusie.
Diezelfde kringen die nu een propagandaoorlog voeren rond de MH17, hebben er dus geen moeite een oorlogsmisdaad in vredestijd toe te dekken. Beetje bij beetje groeit de zekerheid over de schuldigen, maar over een internationaal tribunaal is alvast geen sprake. Nochtans was er onder de slachtoffers de echtgenoot van een Nederlandse, maar de Nederlandse regering heeft nooit de belangen van de echtgenote verdedigd, nooit een herdenking georganiseerd en zeker geen internationaal tribunaal geëist.