Verkiezingskoorts is een gevaarlijke ziekte. In Mexico zijn er op 2 juni 2024 Presidents- , Parlements- en regionale verkiezingen. Alles wijst erop dat de kandidaat van de huidige regeringspartij, Morena, de Presidentsstoel met vlag en wimpel zal binnenhalen. De huidige President, Andrès Manuel Lopez Obrador, haalt nog hoge populariteitscijfers en op zes maanden vóór de verkiezingen zegt nagenoeg 80 % van de kiezers voor Claudia Sheinbaum te zullen stemmen. De oppositie staat zwak, de oude monopoliepartij PRI kwijnt weg door de vele interne conflicten, en de Presidentskandidaat van PRI-PAN-PRD slaagt er voorlopig niet in de afstand wat kleiner te maken.
Alle wapens worden dus uit de kast gehaald om aan te tonen dat het Mexico onder AMLO echt, maar dan echt niet goed gaat.
Het laatste voorbeeld van die hopeloze strijd is een debat over het aantal vermiste personen. Er wordt/werd aangenomen dat het rond de 120.000 ligt en dat er zo’n 50.000 niet-geïdentificeerde lichamen in koelkamers liggen te wachten.
De voorzitster van de Nationale Commissie voor het zoeken naar vermiste personen nam ontslag omdat ze meende dat haar cijfers voortdurend werden geloochend. Er kwam een nieuwe voorzitster en de regering besloot de registers eens goed schoon te maken.
Midden december kwam AMLO met een nieuw cijfer op de proppen: er zijn 12.000 vermiste personen in dit land!
Nu is het een feit dat het cijfer van 120.000 op een decennialange periode slaat, verdwijningen sinds de jaren ’70! Veel lichamen zijn sindsdien ook gevonden, maar een daling tot 12.000? In alle deelstaten brak protest uit. Mexico is een gewelddadig land, wekelijks vallen tientallen doden en bij femicides en conflicten in het narcomilieu is het niet ongewoon dat lichamen verdwijnen. Weg is weg en zonder lichaam is er geen moord. Elk week-end trekken vooral vrouwen er trouwens op uit met schop en houweel om naar hun verdwenen geliefde, een vader, man, dochter of zoon, te gaan zoeken. Het nieuwe cijfer van AMLO zagen ze als een bewijs voor het grote misprijzen voor hun leed, voor het miskennen van hun verlies.
Dus ging het Ministerie van Binnenlandse Zaken opnieuw aan het rekenen. Wat men vond waren vooral methodologische problemen, versplintering van de bevoegdheden voor het inzamelen van de gegevens bijvoorbeeld, gebrek aan controle en vooral aan opvolging.
Net voor het jaar afloopt komt er nu een nieuw cijfer: 93 duizend. Het gaat echter om vier categorieën: 18 duizend personen zijn gelocaliseerd, maar er is nog geen bevestiging van de familie, sommigen zijn nog in leven, anderen niet. In een tweede categorie van 36 duizend zitten personen waarover geen gegevens bekend zijn en er dus ook niet kan gezocht worden; in een derde categorie zitten mensen – 26 duizend – waarover té weinig gegevens beschikbaar zijn, ook voor de identificatie. De vierde categorie tenslotte, zo’n 12 duizend mensen, zijn inderdaad vermist. Over de tweede en derde categorie, meer dan 60 duizend mensen, is er geen enkele zekerheid.
Het is dus moeilijk om met enige duidelijkheid te communiceren over het aantal vermiste personen in Mexico. Het staat vast dat er erg veel fout loopt met de registratie ven de verdwijningen, men spreekt nu over een ‘mobiel register’. En het staat ook vast dat de oppositie probeert van elk hout pijlen te maken.
De verkiezingscampagne is nog niet begonnen. Of dit pijnlijke punt enig verschil kan maken, valt af te wachten. Hoe dan ook, niet enkel mensen verdwijnen, maar zelfs verdwenen personen verdwijnen!
