INTERNATIONALE POLITIEK

Mens blijven aan het front

Image

Dit boek is het resultaat van de samenwerking tussen een Oekraïner (°1997) en een Amsterdammer (°1973). Kobaliia was historicus en journalist, maar sinds de oorlog is hij soldaat. Van der Loo is schrijver. Ze bellen mekaar elke dag. Het boek is de literaire weergave van die gesprekken.

Het begint op 24 februari 2022. Toen waren er meer vrijwilligers om te vechten en bruggen te bewaken dan beschikbare wapens. Cherson werd snel ingenomen, Marioepol en Charkiv werden omsingeld, de Russen naderden Kyiv langs drie kanten.

De grote uitdaging bestond erin om menselijk te blijven onder onmenselijke omstandigheden, iets wat vele Russen niet lukte. Eind maart 2022 bleek dat zij Kyiv niet konden innemen. De Oekraïners kregen toen meer vertrouwen. Tegelijk had Kobaliia het gevoel dat de oorlog nog jaren kon duren. Maar zijn inzet gaf zin aan zijn leven (p. 51). Toch vroeg hij zich na een aantal weken af wat hij deed aan het front. Hij miste zijn geliefde stad Kyiv. Tussendoor geeft Van der Loo zijn bedenkingen vanuit Amsterdam.

Na elke verlofperiode waren er soldaten die niet meer terugkeerden naar het front. Sommige compagnies van 150 telden dan nog maar 40 man. De één na de ander werd dan nog eens ziek. Paniek en wanhoop maakten zich meester van de soldaten. Ze waren doodmoe en dronken illegaal gekochte alcohol. Vaak heersten er temperaturen van -20°. Gebouwen veranderden in puin.

In februari 2023 verliet Kobaliia tijdelijk het front en ging in Kyiv aan het werk. Maar dat papierwerk en zijn seksuele avontuurtjes vond hij dan toch niet zingevend (p. 114-119). In mei 2023 belandde hij bij een drone-compagnie in Zuid-Oekraïne. Daar werd hij gedegradeerd, eerst tot commandant van automecaniciens, dan tot bewaker van een betekenisloze brug. In juli 2023 trok hij naar de Donbas, waar hij met drones vocht tegen de pro-Russische separatisten en de Russen. Daar vond hij opnieuw zijn rol als aanvoerder van een drone-eskadron. Hij constateerde dat er ook corrupte soldaten en officieren zijn die aan de oorlog verdienen. Het verhaal eindigt in december 2023.

In september 2024, toen dit boek voltooid werd in Amsterdam, zat Kobaliia in New York, een plekje in de provincie Donetsk. Hij geloofde niet langer in een Oekraïense overwinning en hoopte dat Rusland tot onderhandelingen gedwongen zal worden. Oekraïne zal dan land moeten afstaan in ruil voor vrede (p. 157).

Beoordeling

Dit boek geeft impressies van de Russisch-Oekraïense oorlog voor de periode tot december 2023 en ook even voor september 2024. Kobaliia is meestal aan het woord, zijn contactpersoon Gilles van der Loo vult aan en zorgt in Amsterdam voor de afwerking. We krijgen meer een beschrijving van gevoelens dan pure informatie over de oorlog.

Opmerkelijk is wel dat Kobaliia bijna niets vertelt over de moorden, folteringen, verkrachtingen in Boetsja, Irpin, Marioepol en vele andere plaatsen waar de Russen aan de macht waren en oorlogsmisdaden begingen. Hij beperkt zich tot één zinnetje: “In Izum, in Boetsja heeft de oorlog de bevolking keihard getroffen.” (p. 89). Zijn landgenoot Oleksandr Myched toont zijn verontwaardiging permanent in zijn boek ‘Taal van oorlog’.

Een kaart met de vele plaatsnamen ontbreekt. Iedereen weet Kyiv liggen, maar niet Krasnopillia (p. 86-88), Borova (p. 91), Dvoritsjna (p. 96,105,108,112), New York (138) etc.

Sommige begrippen zijn niet voor iedereen duidelijk, b.v. ‘Extraction Point’ (p. 69), Zero Position (p. 70 en 105), romcom (p. 113). Daarentegen legt de auteur wel goed uit hoe fosforbommen een mens kapot maken (p. 73).

De transcriptie van de Oekraïense eigennamen is niet altijd correct. De auteurs maken het zich gemakkelijk door de Engelse weergave over te nemen in plaats van te vertrekken van de Oekraïense versie. Een paar voorbeelden: Izum / Изюм (p. 89) moet Izjoem zijn, Dvorichna / Дворична (p. 96-112) moet Dvoritsjna zijn, Chevchenko/Шевченко (p. 103) is Sjevtsjenko, Bachmut/Бахмут (p. 113) is Bachmoet.

Maximilian Volosjin (p. 129) noemen zij een Russische dichter, maar hij werd geboren in Kiev (1877) en stierf in Koktebel op de Krim (1932). Hij was dus eerder een Oekraïense dichter en schilder.

Bij een volgende druk mag er dus wat aangepast worden.

Referentie:

Andrii Kobaliia & Gilles van der Loo,

Mens blijven aan het front.

Uitgeverij Hollands Diep, Amsterdam/Overamstel, Antwerpen,  november 2024

Paperback, 159 pagina’s, 13,5 x 21 cm.

ISBN 978-90-488-7248-0; € 19,99.

Jef Abbeel,         januari 2025        www.jefabbeel.be

Relevant

Poetins Koerskse kater

Hoe het mogelijk is dat Oekraïense militairen nu al sinds 6 augustus op Russisch grondgebied vertoeven, en niet als krijgsgevangenen, is nog verre van helder. Dat dit een onmiskenbare…

De oorlog die al lang beëindigd had kunnen worden

Terwijl alle actoren in de Oekraïne-oorlog zich al lang hebben ingeschreven in de logica van militaire escalatie, had deze oorlog relatief snel in de kiem gesmoord kunnen worden. Dat…

‘Vredestop’: wie niet tekende en waarom

De grote “vredesconferentie” over de oorlog in Oekraïne, leverde een communiqué op ondertekend door 82 vertegenwoordigde landen en instanties. Een succes? Niet als men naar het objectief van de…

Laatste bijdrages

“Trump is erg hypocriet”

Er gaat geen dag voorbij of er komt een of ander gruwelverhaal uit Washington. President Trump gaat door met dreigen en alweer dreigen. Van Palestina naar Panama en Mexico.…

Armenië lonkt naar VS na teleurstelling in Rusland

Met een lopend proces in Bakoe tegen de voormalige leiders van Nagorno-Karabach en een steeds brutalere president Ilham Alijev, is Jerevan op zoek naar nieuwe strategische partners. De desillusie…

Fascisme of anarcho-kapitalisme?

Is de aankomst van President Trump en zijn bondgenoten in de VS het begin van een nieuw fascistisch tijdperk? Er is al heel wat inkt over gevloeid want de…

Joden en moslims aan zet

You May Also Like

×