Mayotte is een Frans overzees departement, een eiland dat in 1974 in tegenstelling tot de rest van de Comoren bij volksraadpleging besliste om Frans te blijven. Mayotte komt vooral in het nieuws met rampen, zoals nu met de orkaan Chido. Vorig en eerder dit jaar kwam Mayotte in het Franse nieuws met de grote “schoonmaakoperaties”
van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin.
Mayotte wordt de grootste bidonville van ‘Frankrijk’ genoemd. Het wordt moeilijk om te tellen hoeveel doden Chido maakte, men heeft geen duidelijk idee over het aantal bewoners van de getroffen sloppenwijken. Het gaat om een belangrijk deel mensen uit de Comoren die illegaal naar Mayotte komen.
Volgens sommige rechtse politici komen ze om te “profiteren van de Franse voordelen”. Zwangere vrouwen specifiek om er te komen bevallen zodat de kinderen volgens ‘le droit du sol’ dan de Franse nationaliteit kunnen verwerven. Een voor de hand liggende reden is dat het op het arme Mayotte nóg iets minder uitzichtloos lijkt om te leven dan op de nog armere Comoren. Het gemiddeld inkomen ligt op Mayotte immers zes keer hoger dan op de Comoren.
Die omvangrijke immigratie leidt wel tot spanningen waar uiterst-rechts garen bij spint. Bij de parlementsverkiezingen van juni won het uiterst-rechtse Rassemblement National er een van de twee zetels in de Franse Assemblée.
Mayotte was ook een stokpaardje van ex-minister Darmanin. Die organiseerde er begin vorig jaar en dit jaar de operatie “Wuambushu” waarbij ganse sloppenwijken werden gesloopt “om de onveiligheid te bestrijden”. Kort vóór Chido arriveerde, werden bijna 500 “woningen” gesloopt. De operaties Wuhambushu hadden weinig uitgehaald. Nu heeft Chido het werk van de Franse ministers opgeknapt.
Pau of Mayotte
Chido maakt zijdelings nog een ander slachtoffer, de nieuwe premier François Bayrou. Hij nam in volle orkaangeweld een vlucht naar zijn stad Pau, bij de Spaanse grens, om er de gemeenteraad bij te wonen. Bayrou is er burgemeester en ging er een pleidooi houden voor de cumul van nationale en lokale ambten.
Hij is een van de weinigen om daar een prioriteit van te maken. Zeker nu het land in volle politieke crisis zit en de afdankingen in de industrie elkaar opvolgen. Het is net zijn taak om een uitweg voor de crisis te vinden. Zelfs zijn politieke “vrienden” vinden dat hij een kans heeft gemist om indruk te maken als de staatsman die hij zich waant. President Emmanuel Macron trekt dan maar het laken naar zich toe, hij reist naar Mayotte.
