Om de gemoederen in de rangen van de Macronie te bedaren, heeft de Franse president Emmanuel Macron de parlementsleden van zijn meerderheid ontvangen. Hij legde hen uit wat hij tijdens de restant van zijn ambtstermijn, nog meer dan twee jaar, vooral wil doen: zich inzetten voor het milieu en voor de veiligheid. Voor dat laatste laat hij zich inspireren door Charles Maurras (1868-1952), een super-reactionaire ideoloog die in 1945 tot levenslang werd veroordeeld voor collaboratie met de nazi’s.
Pays réel
We hebben onze burgers misschien de indruk gegeven dat er ‘un pays légal et un pays réel’ is, en dat wij ons alleen bezighielden met het pays légal (de instellingen) terwijl er in het ‘pays réel’ (het echte land) niets bewoog. Vooral op vlak van veiligheid moeten we ‘le pays réel’ doen bewegen. Aldus samengevat Macron.
Die tegenstelling ‘pays légal’ en ‘pays réel’ komt van Maurras, een voorloper van de populistische kreet v an van daag over het volk en de elite. Dat Macron die uitdrukking gebruikt als het om veiligheid gaat – niet de sociale veiligheid die hij afbreekt, maar de veiligheid waarvoor politie instaat – stinkt. Vooral na 15 maanden waarin die politie zeer gewelddadig te keer is gegaan. Macron wil met zijn discours over meer veiligheid vooral stemmen winnen bij rechts en radicaal rechts met het oog op de presidentsverkiezingen van 2022. (Met zijn bezoek aan de Mont Blanc slaat hij een bliekje uit in groene wateren).
Maurras was een ideoloog van het hypernationalisme, voorstander van herstel van de monarchie en het Ancien Régime, pleitbezorger van een katholiek réveil, fel antisemiet – hij voerde in 1894-1895 heftig campagne tegen Dreyfus, een joodse officier valselijk beschuldigd van verraad. Maurras trok zijn lijn door tot collaboratie met de nazi’s.
