Op 25 juli maakte de Iraakse premier Nouri al-Maliki aan een groep van opleiders in Washington bekend dat zijn land van plan is in de komende 5 jaar meer dan 50.000 studenten naar het buitenland te sturen. Naar verluidt zullen zij in de VS en Londen studeren in dienst van de wederopbouw van het ooit sterke onderwijssysteem van het land.
Tweeëntwintig Amerikaanse universiteiten en 21 Britse universiteiten zullen aan het project deelnemen. Maliki verklaarde: “In plaats van op legers, oorlog, doden en bezetting zullen we onze inspanningen verleggen naar meer zinvolle projecten, namelijk economische ontwikkeling, onderwijs, en de uitwisseling van studenten en professoren.”
Het besluit om 10.000 studenten per jaar naar buitenlandse universiteiten te sturen werd aanvankelijk aangekondigd op de eerste onderwijsbeurs gehouden in Bagdad tijdens de 3de week van januari.
In een brief aan de vertegenwoordigers van de universiteiten legde Nouri Al-Maliki de redenering uit achter het Iraakse Onderwijsinitiatief: “Gedurende lange tijd werd het hoger onderwijs in Irak beschouwd als een van de beste in de Arabische wereld. Studenten uit vele landen kwamen naar Irak om aan onze hogescholen en universiteiten te studeren. Oorlogen en sancties hebben het onderwijssysteem echter aangetast. … Irak heeft een strategisch programma nodig dat het onderwijs zal hervormen om de verloren tijd in de ontwikkeling van haar menselijk potentieel in te halen. ”
Er wordt gezegd dat dit beursprogramma zal worden geleid door het Iraakse Hoger Comité voor Onderwijsontwikkeling en dat er geen discriminatie zal zijn op grond van geslacht of godsdienstige opvattingen van de studenten.
Dit is het officiële verhaal. Op het eerste gezicht een nobel initiatief tot je een blik werpt achter het officiële rookgordijn. In zijn toespraken verwijst Maliki niet naar de bedreigingen, lozingen, gedwongen migratie, massale ontvoeringen en het uitmoorden van Iraakse academici. Er wordt met geen woord gerept over de vernietiging van de onderwijsinstellingen, archeologische sites, de plundering van Iraakse musea, het uitwissen van het Iraakse, Arabische en werelderfgoed. De Iraakse regering heeft zich er bovendien toe verbonden 1 miljard dollar per jaar aan dit programma te besteden. Daarin zitten niet alleen de kosten voor les-en collegegeld, maar ook voor kost en inwoning. Dit betekent dus dat Irak de Amerikaanse en Britse universiteiten gaat sponsoren.
Sektarisme
Nouri al-Maliki heeft de elite in de diaspora gevraagd naar Irak terug te keren om te helpen bij de wederopbouw van het land. Maar het BRussells Tribunal waarschuwde op 26 april al dat “de academici die terugkeren weinig banen zullen vinden en een verre van warm welkom”. De verklaring waarschuwde bovendien de academici, die op uitnodiging of gedwongen terug komen, bedacht te zijn op criminele acties als ontvoeringen en moorden. Waarom de Iraakse hoogleraren vragen om terug te komen als je ze eerst het land uit drijft en vervolgens, als ze terugkeren, niet hun baan teruggeeft?
“Veel van mijn academische vrienden hebben geprobeerd om vanuit Syrië en Jordanië naar Irak terug te keren. De onderwijsinstellingen weigerden om ze weer aan te nemen en weigerde eveneens om hun kinderen in te schrijven aan hun universiteiten, zoals vastgelegd in een ministerieel besluit over het Hoger Onderwijs. Zo ook mijn zus. Ze probeerde haar dochter in te schrijven aan de universiteit maar ze werd geweigerd. Toen ze hen confronteerde met het ministerieel besluit dat de kinderen van gedwongen gemigreerde personen door Iraakse Staatsuniversiteiten aanvaard dienden te worden, werd ze weggestuurd met: “Laat de minister zijn besluiten maar nemen en ga verdomme zelf terug naar …. [Syrië, Jordanië]”, schrijft een Iraakse professor.
Een beslissing om 50.000 studenten naar het buitenland te sturen is toch wel heel tegenstrijdig. Enerzijds werd de opgeleide klasse in ballingschap gedreven of wordt nog steeds vermoord en ligt na 6 jaar bezetting het onderwijssysteem in puin. Anderzijds zullen ieder jaar 10.000 studenten naar het buitenland worden gezonden. Is dit besluit bedoeld om het collectieve geheugen en de cultuur van Irak verder te wissen? Of dient het de agenda van de sektarische groepen en de bezetters? Een Iraakse hoogleraar antwoordt:
“Ik denk dat dit is wat er echt gebeurt. Ze sturen mensen naar het buitenland wegens hun sektarische achtergrond en niet op grond van hun vaardigheden, intelligentie, kwaliteiten of prestaties. Om concurrentie te vermijden, veranderen ze de namen op examenformulieren om een “ongewenste” eerlijke student, die zou kunnen behoren tot een degelijke antisektarische of antibezettersfamilie, de toegang tot een studiebeurs te beletten.”
Fraude in het gehele land
In een artikel van 4 augustus op Uruknet: “Unfairness is better than Mercy“, beschrijft een Iraakse blogger wat er gebeurde met de resultaten van de eindexamens van de middelbare school.
“Enkele dagen geleden kregen de studenten in Irak de punten van de ministeriële examens.
Tot grote verbazing van de studenten waren de punten erg oneerlijk en laag (…)
Elk jaar gaan ongeveer 60 studenten van mijn school over naar de opleidingen geneeskunde, apotheek en tandheelkunde. Zij hebben altijd cijfers hoger dan 90% maar dit jaar zijn er slechts 33 geslaagd voor de examens! Slechts vijf studenten van onze klas kregen punten hoger dan 90! Het is krankzinnig.
Ik zocht even op het web en zag dat op sommige scholen slechts 7 of 8 studenten geslaagd zijn en in andere scholen in mijn stad NIEMAND is geslaagd voor de examens. Ik begon me af te vragen hoe dat kwam?
(…) In Anbar, Mosul, Diala, en Aa’thamya waren de punten zo oneerlijk, in Anbar quoteerde het ministerie de examenformulieren niet voor 27 examenvakken en besloot men tot herexamens, in A’athamyia zijn de punten slechter dan overal elders, en de studenten en hun ouders en professoren zijn gaan betogen.
(…) Maar heb je niet gezien dat al deze plaatsen soennitisch zijn?
Iedereen weet dat de studenten het slachtoffer zijn van politieke geschillen.
Elk jaar hadden Mosul, Bagdad en Hilla de meeste geslaagden en hoge cijfers, maar dit jaar niet.”
Het lijkt erop dat de studenten in overwegend “Shia” provincies veel betere resultaten –behaalden dan die in provincies met een overwegend soennitische bevolking. Heel vreemd is dat toch.
“Op Dijla TV zag ik een interview met de verantwoordelijke voor de ministeriële examens en de punten. Hij zei: “Kerbala en Diwania hebben de beste resultaten ooit, de leerlingen in deze plaatsen zijn bezig met studeren, die in andere steden zijn daarentegen druk met andere dingen dan de school” en hij voegde eraan toe: “Ik vraag de studenten niet te zenuwachtig te worden als ze geen hoge cijfers hebben. Dit is geen probleem, ze kunnen het 6e jaar immers tot drie keer hernemen tot ze het goed genoeg doen.” Daar voegde hij nog aan toe dat tijdens het bewind van Saddam de studenten in het zuiden niet de hoge punten kregen die ze hadden verdiend, en dat nu gerechtigheid was geschied!”
De Iraakse blogger concludeert:
“(..) je gaf de soennieten niet de punten die ze verdienden, en gaf sjiitische studenten en diegenen die loyaal zijn aan bepaalde partijen veel meer punten, maar het zal ons geen hekel doen krijgen aan elkaar, wat er gebeurd is maakte ons nog meer vastbesloten om belangrijke mensen te worden in de toekomst, zodat Irak zal worden geleid door slimme, goed opgeleide en respectvolle Irakezen, die mensen onderling niet verdelen of partijdig behandelen.”
Hier is de webpagina met de definitieve resultaten van de ministeriële examens voor dit jaar (alleen beschikbaar in het Arabisch): http://moedu.gov.iq/result/result2009/
In drie soennitische islamitische steden waar een opvallend laag aantal studenten geslaagd is in hun nationale examens braken protesten uit. Dit voedt de vermoedens dat de Iraakse, door sjiitische moslims geleide, regering soennieten en anderen discrimineert, zo meldt McClatchy Newspapers op 10 september. Alaa Makki die de parlementaire onderwijscommissie voorzit klaagde dat hij werd lastig gevallen met beschuldigingen dat het Ministerie van Onderwijs minderheden discrimineerde, gezien een onevenredig aantal studenten in de soennitische provincie Anbar, in de soennitische stad Tikrit en in de soennitische wijk Adhamiya in Bagdad niet slaagde voor hun examens. De minister van Onderwijs Khudhayir al Khuzai is een sjiiet. Slechts 27 procent van de studenten in Fallujah, een stad in Anbar, zijn voor het nationale 12-de graadsexamen geslaagd. “Deze mensen kunnen niet plotseling hun studiecapaciteiten verloren hebben en gefaald”, zei Makki. “Er is iets mis gegaan, en we hopen het te corrigeren.”
Het ziet ernaar uit dat de regering van Maliki gebouwd is op sektarisme, corruptie en fraude. De onderwijssector, die al een puinhoop was, drijft nu verder af naar nationale fraude om een bepaalde sekte en iedereen die loyaal is aan de bezetting te bevoordelen.
Een Iraakse analist vat samen: “Het is de VS die corruptie ingevoerd heeft als een systeem voor de opbouw van het ‘nieuwe Irak’. Het sektarische en etnische systeem van quota werd ingevoerd om steun te winnen voor de bezetting, maar het vernietigde het staatsapparaat en de openbare diensten. Voor de partijen die de invasie gesteund hebben waren alle middelen goed – met inbegrip van valse diploma’s – om het staatsapparaat te controleren en het te gebruiken voor hun eigen profijt. Het resultaat is een algemene weergaloze corruptie, onder bescherming van deze partijen en de Amerikaanse bezetting. En nu treffen het sektarisme, het quota-systeem en het doorbreken van het universele recht op gelijkheid en rechtvaardigheid zelfs de onschuldige jonge Irakese studenten die hard studeerden om te slagen in hun examens.”
Nog meer fraude
En er is nog meer belastend nieuws voor de regering van Nouri Al-Maliki.
De Iraakse schrijver Shamel Abdul Kader: (brief vertaald uit het Arabisch)
“Via het internet kreeg ik de volgende brief ondertekend door 10 Iraakse studenten. Het gaat om immorele acties tegen deze studenten gepleegd door de sector van het Hoger Onderwijs.
Om het probleem met het Ministerie van Hoger Onderwijs en Wetenschappelijk Onderzoek te verduidelijken, hier is wat er gebeurde. De tien volgende studenten woonden allen in het buitenland omdat de rampzalige Iraakse levensomstandigheden hen noodzaakten hun land te verlaten:
• Shafiek Ahmad Al-Samaraai. Madison College. Universiteit van Bagdad
• Mona Kamel Abdul Latif. Madison College. Universiteit van Bagdad.
• Ammar Sabah Salam. Farmaceutische Wetenschappen. Universiteit van Bagdad.
• Mohammad Abdul Rahim Alrawi. Tandheelkunde Madison College. Universiteit van Bagdad.
• Ali Abdul Hadi Al-Hamdani. Linguïstiek. Universiteit van Bagdad.
• Rasha Saheb Abdul Al-Safar. Ingenieurswetenschappen, Universiteit van Bagdad.
• Abdul Rahman Abdul Jalil. Schone Kunsten. Universiteit van Bagdad.
• Mahammad Mouayad Jabar. Linguïstiek. Universiteit van Bagdad.
• Noor Ahmad Abid Allah Al-Obaidy. Linguïstiek. Universiteit van Bagdad.
• Arwa Abdul Muhaimen Al-Ani. Pedagogiek. Universiteit van Bagdad.
Ze besloten hun studies af te ronden in Europese en Arabische gastlanden als Zwitserland, België, Duitsland en Egypte.
Toen ze hun toelatingsdocumenten aan de universiteiten in hun gastlanden indienden, werden ze tot hun verrassing afgewezen onder de beschuldiging van het indienen van vervalste kopieën van hun puntenlijsten en attesten.
Na het indienen van een aanklacht bij de Universiteit van Bagdad voor het knoeien met hun gegevens en kopieën, wachtte hen een tweede verrassing toen de Universiteit van Bagdad hen totaal andere kopieën en attesten stuurde dan de originele documenten van de student.
Na intensieve communicatie via familie in Bagdad, kregen zij nog meer rampzalig nieuws: al hun studieresultaten in de gevolgde vakken waren gewijzigd en hun gegevens en examenformulieren waren verkocht aan invloedrijke politici in de regering, zodat deze op illegale wijze postgraduate beurzen konden verwerven zonder te studeren of voorafgaande tentamens en examens.
Welk antwoord heeft de minister van Hoger Onderwijs op deze gevaarlijke manipulatie van de studieresultaten van een student? Hoe kan men toelaten dat de inspanningen en kwaliteiten van eerlijke studenten worden verkocht aan anderen met zwakke studieresultaten en prestaties? Welke misdaden hebben deze studenten begaan dat ze worden beroofd van hun diploma’s, certificaten, rangen en rechten, die allemaal zijn verkocht aan anderen? “
Dit verhaal werd door verschillende bronnen bevestigd. Een Iraakse academicus klaagt:
“Ik ga door een hel om de afstudeerattesten van mijn zoon op het middelbaar onderwijs te bekomen van het Ministerie van Onderwijs in Irak. Het Iraakse ministerie van Buitenlandse Zaken stuurde de attesten van mijn zoon via de Syrische universiteit en het Syrische ministerie van Buitenlandse Zaken ter goedkeuring aan de Ingenieursfaculteit van de Universiteit van Bagdad. De decaan van de Ingenieursfaculteit is dr. Ali Alkeilidar, die bij de Dawaa partij is en pro-Iraans. In de plaats van de documenten van mijn zoon door te sturen naar het Iraakse Ministerie van Onderwijs, schreef hij aan het ministerie van Buitenlandse Zaken dat dit document niet is afgeleverd door de Ingenieursfaculteit (wat normaal is omdat het een middelbare schooldiploma betreft). Deze brief beschuldigt ons van het indienen van valse getuigschriften bij universiteiten buiten Irak. Twee jaar lang ben ik aan het proberen om te bewijzen dat deze getuigschriften echt zijn en afgeleverd door het Ministerie van Onderwijs en dat zij officieel gehomologeerd zijn. Kan je deze criminelen geloven? Ze hebben mijn zoon ontvoerd, hem gemarteld, ze hebben mij en mijn familie uit Bagdad gekregen, en proberen nu om mijn kinderen het recht te ontnemen om hun opleiding in het buitenland af te ronden. Zonder enige controle op waarheid probeert het ministerie van Buitenlandse Zaken – opzettelijk of niet – de documenten van mijn zoon als vervalst te bestempelen! ”
En hij concludeert: “Dit is opnieuw een misdaad tegen de mensen die geen deel uitmaken van de bezettersmacht en de corrupte regering in Irak. Volgens mij is dit even gevaarlijk als de hersenvlucht die momenteel plaatsvindt door de moorden en gedwongen migratie van Iraakse academici.”
In Al Quds al Arabi werd op 1 september 2009 melding gemaakt van het officiële verslag van de Inspectie van het Ministerie van Hoger Onderwijs. In de voorbije twee jaar werden door de inspectie 2.769 gevallen van valse diploma’s gevonden. De Commissie voor Transparantie en Openbare Integriteit vond er 1088. Andere bronnen beweren dat er bijna 100.000 van deze valse certificaten zijn en dat er kantoren bestaan in Bagdad waar men zijn eigen graad kan kopen.
Op dinsdag 14 november 2006 vielen paramilitaire gewapende mannen in commando-uniform van de Iraakse Nationale Politie een gebouw binnen van het ministerie van Hoger Onderwijs en Wetenschappelijk Onderzoek in de wijk Karrada in Bagdad, vlakbij de “Green Zone”. Ze ontvoerden ongeveer 100 personeelsleden van twee afdelingen en ongeveer 50 bezoekers, volgens lijsten samengesteld door de minister van Onderwijs. Sommige van deze mensen werden gemarteld en vermoord. Op te merken valt dat deze personeelsleden onder andere verantwoordelijk waren voor de validatie van diploma’s. Een Iraakse analist schrijft: “Dit incident werd in verband gebracht met diplomavervalsing. De staf werd etnisch gezuiverd om fraude met diploma’s door de Sjiitische overheid te vergemakkelijken om zodoende hun eigen aanhang op staatsposten te kunnen benoemen. Dit was een keerpunt in het proces van diplomavervalsing en de vlucht van Iraakse academici.” Er gebeurde geen onderzoek en de verantwoordelijke ontvoerders werden niet gestraft. Premier Maliki verklaarde dat dit geen geval van terrorisme was, maar een geschil tussen ‘milities’. Toch komen alle aspecten van deze inval overeen met wat we kunnen verwachten van een actie door Iraakse VS-getrainde, bewapende en ondersteunde gespecialiseerde troepen van de paramilitaire commando’s van de Nationale oproerpolitie. Zij zijn immers specifiek opgeleid om ordehandhavings- en opsporingsacties van dit soort uit te voeren.
In november 2007 werd gemeld dat het Iraakse ministerie van Binnenlandse Zaken had toegegeven dat meer dan 9000 ambtenaren, met inbegrip van hoger stafpersoneel in het kantoor van de premier, valse universiteitsdiploma’s hadden gekocht.
Mnemocide
Welke 50.000 studenten zullen gekozen worden om in het buitenland te kunnen studeren? Het officiële verhaal luidt dat de beurzen zullen worden toegewezen volgens een formule die is gebaseerd op de bevolkingssamenstelling van elk van de 18 Iraakse provincies “zodat niemand kan zeggen dat er meer sjiieten dan soennieten gestuurd worden”, aldus de speciale assistent van de minister-president voor onderwijszaken, Zuhair Humadi.
Overduidelijk gaat het echter om studenten die loyaal zijn aan de partijen van de marionettenregering of die de corrupte, sektarische ambtenaren op een of andere manier kunnen omkopen.
Een Iraakse academicus: “De universiteiten worden tegenwoordig geleid door Iraanse milities met de volledige goedkeuring van de Amerikaanse bezetter. Ze hebben uiteindelijk dezelfde doelen en dezelfde plannen. Ze proberen de geschiedenis, het nationale geheugen en de cultuur van het land te wissen.”
Het Iraakse onderwijs is van een lichtend voorbeeld in de Arabische wereld tot “ground zero” verworden. Het Iraakse onderwijssysteem is volledig verwoest. Daar bestaat in het Engels een naam voor: mnemocide of het gewelddadig wissen en onderdrukken van het geheugen. In tegenstelling tot de beweringen van Maliki, is zijn sektarische regering actief betrokken bij het wissen van wat er nog overblijft van 50 jaar onderwijs en duizenden jaren beschaving. Wat er in Irak gebeurt is culturele genocide, en de verantwoordelijkheid daarvoor moet gelegd worden bij de VS en de marionettenregering. Nalaten om het nationaal erfgoed van een bezet land te beschermen, om de “brain drain” of hersenvlucht te stoppen en de bedreigingen en moorden op de Iraakse intellectuelen te tolereren worden door de Conventie van Genève als oorlogsmisdaden beschouwd.
Corruptie in het Iraakse onderwijs
Zoals algemeen bekend en gedocumenteerd is er in de Iraakse regering een ongebreidelde corruptie in dienst van een sektarische agenda. Corruptiewaakhond Transparency International rangschikte Irak in 2008 als derde op de lijst van meest corrupte landen ter wereld na Somalië en Myanmar.
Op 26 juli 2004 zei de toenmalige Iraakse minister van onderwijs dat het onderwijssysteem van het land zo corrupt was dat hij machteloos stond, hoewel hij er graag wat wilde aan verhelpen. De corruptie van het onderwijssysteem in Irak is zo wijd verspreid, gaf hij toe, dat hij zich graag wilde ontdoen van zo ongeveer iedereen die erbij betrokken was.
Is de situatie dan verbeterd sinds 2004?
Op 12 mei 2009 heeft de Commissie van Onderwijs en Hoger Onderwijs in het Huis van Afgevaardigden in de huidige regering van Maliki de gevallen van corruptie bij de uitvoering van projecten aangekaart en bekritiseerd.
Op 18 mei 2009 merkte de BBC op dat een recent rapport van de Iraakse commissie tegen corruptie, de neerslag van haar onderzoek van zo’n 12.000 klachten over corruptie bij de overheid, zegt dat onder de meest flagrante overtreders – in willekeurige volgorde – de ministeries van defensie, interieur, financiën, onderwijs en gezondheidszorg vallen.
“Haramia” of “dieven” is de nieuwe naam die gegeven wordt aan plaatselijke inititatiefnemers die subsidies ontvangen om scholen op te richten en daarmee zo weinig doen dat ze het meeste geld in eigen portemonnee kunnen laten verdwijnen. Waar is de controle van Maliki?
Electronic Iraq onderstreept dat “honderden projecten van gezondheid, onderwijs en infrastructuur zijn vertraagd als gevolg van corruptie en de smokkel van olie.” Onderwijs- en gezondheidszorgprojecten worden het meest getroffen, want honderden scholen moeten dringend hersteld worden en ziekenhuizen kampen met tekorten aan apparatuur en medicijnen, zo zegt het artikel in Electronic Iraq. Waar is de controle van Maliki?
Een paar pijnstillers tegen kanker (van het Ministerie van Volksgezondheid) kosten $ 80; elektriciteitsmeters (van het Ministerie van Elektriciteit) gaan voor 200 dollar per stuk, en zelfs leerboeken voor de derde graad (gestolen uit het ministerie van Onderwijs) moeten worden gekocht in boekhandels aan een prijs die drie keer hoger ligt dan wat de scholen vroeger in rekening brachten. Waar is de controle van Maliki?
Maliki vertoont openlijke vijandigheid tegenover onafhankelijke onderzoeken naar corruptie
De minister-president van het bezette Irak doet veel beloften in de pers over de aanpak van corruptie. Maar kunnen we de minister-president van een sektarische Vichy-regering in een land geteisterd door oorlog, bezetting en corruptie echt geloven?
Volgens een geheim rapport uit 2007 ten behoeve van het Amerikaanse Congres, dat het werk (of de poging tot) van de Commissie voor Openbare Integriteit (CPI), een onafhankelijke Iraakse organisatie, beoordeelt en ook volgens andere anticorruptie afdelingen binnen de Iraakse regering, is de regering Maliki “niet in staat tot zelfs de meest rudimentaire handhaving van wetten tegen corruptie”. Wat misschien nog erger is, het verslag merkt op dat het kabinet van Maliki het onderzoek naar fraude en criminaliteit binnen de overheid heeft belemmerd.
Bovendien concludeerde het rapport dat corruptie “de norm is in veel ministeries.”
Het rapport beschrijft de Iraakse regering als doorweven met corruptie en criminaliteit – en onderzoekers naar corruptie kunnen er bijna niet de hand op leggen.
Maar werknemers van het US State Dept getuigden in mei 2008 dat de VS “toelieten dat corruptie kon woekeren op het hoogste niveau van de Iraakse regering”, wat leidde tot het verlies van miljarden Amerikaanse dollars belastinggeld.
De volgende uittreksels uit dit vernietigend CPI-verslag, vermeld in een artikel in The Nation, bewijzen de onhoudbare stand van zaken in deze “bloeiende democratie”:
(…) Acties tegen corruptie in het ministerie van Onderwijs zijn bijzonder onwerkzaam geweest ….
“Volgens de studie zijn verschillende ministeries “zo stevig in handen van criminele bendes en milities” dat het onmogelijk is voor onderzoekers naar corruptie “om [er] te werken gezien de afwezigheid van tactische [veiligheids] krachten ter bescherming van de onderzoeker. ”
(…) Het kabinet van Maliki vormt, aldus het rapport, een deel van het probleem: “De minister-president heeft zich openlijk vijandig getoond tegenover onafhankelijke corruptie-onderzoeken. Zijn regering heeft werkingsmiddelen van de CPI ingehouden, aldus het verslag, en “er zijn een aantal duidelijke gevallen waar overheids- en politieke druk is gebruikt om de resultaten van onderzoeken en vervolgingen in het voordeel van de leden van de sjiitische alliantie te veranderen” – waaronder de Dawa-partij van Maliki valt.
(…) Maliki heeft ook corrupte ambtenaren beschermd door het herinstellen van een wet die de vervolging van een ambtenaar zonder de toestemming van de minister van het betreffende bureau verhindert.
(…) In een andere nota, verkregen door The Nation – met de vermelding “Vertrouwelijk en Geheim” – gaf het kabinet van Maliki in het begin van 2007 de Commissie voor Openbare Integriteit het bevel geen enkele zaak met betrekking tot de president van Irak, de premier van Irak, of een huidige of vroegere minister door te sturen zonder voorafgaande toestemming van Maliki. Volgens het rapport van de Amerikaanse ambassade betreffende de inspanningen tegen corruptie ging de vijandigheid van de regering tegen de CPI zo ver dat de CPI-link op de officiële Iraakse regeringswebsite de bezoekers voor een tijd naar een pornografische site leidde.
(…) CPI stafleden werden “binnen ministeriële hoofdkwartieren door gewapende bendes aangeklampt en de toegang ontzegd tot de ambtenaren en de administratie.” Zij en hun gezinnen worden stelselmatig bedreigd. Sommigen slapen in hun kantoor in de Green Zone. In december 2006 vuurde een scherpschutter vanaf het dak van een Iraaks regeringsgebouw in de Groene Zone drie schoten af op het CPI-hoofdkwartier. Twaalf CPI personeel zijn vermoord tijdens hun werk.
Op 1 augustus 2009 werd gemeld dat Iraakse regeringsambtenaren mogelijks hebben samengewerkt bij de ontvoering twee jaar geleden van vijf Britten, waaronder twee Schotten, in een poging te voorkomen dat corruptie op hoog niveau werd bekend gemaakt.
Amerikaanse functionarissen zeggen dat Iraakse regeringsambtenaren op alle niveaus vanaf premier Nouri al-Maliki niet alleen ontelbare miljarden dollars uit hun eigen schatkist hebben verduisterd, maar ook miljarden aan Amerikaanse hulp, in totaal 18 miljard dollar. Dat is ongeveer gelijk aan de jaarlijkse begroting voor Colorado.
Klokkenluiders zien vergelding, misbruik, en zelfs gevangenisstraf onder ogen voor het melden van fraude.
We lezen de verklaringen van Maliki tegen corruptie en zijn toespraken over het belang van het Iraakse onderwijs, terwijl de corruptie nooit erger geweest is. We horen niets over de resultaten van het onderzoek naar de moorden op Iraaks academisch personeel, we horen niets over pogingen om de veiligheidssituatie voor de Iraakse leerkrachten te verbeteren, we horen Maliki geen kritiek geven op de Iraakse milities en doodseskaders, waaronder die van hemzelf. We horen Maliki ook geen kritiek geven op de bezettingsmacht voor de vernietiging van archeologische vindplaatsen. Wat we wél lezen is dat Maliki de leider is van een corrupte, sektarische, anti-seculiere en despotische overheid.
Een rapport van Transparency International heeft verklaard dat de corruptie in Irak waarschijnlijk “het grootste corruptieschandaal in de geschiedenis” wordt.
En de VS zijn er tot over hun oren bij betrokken.
Een Iraakse schrijver stelt: “In werkelijkheid heeft Maliki noch de capaciteit noch de wens om de corruptie te bestrijden. Het hele politieke proces is gebaseerd op corruptie. De Irakezen weten dat het de regering van Maliki is en Maliki zelf die alle onderzoek naar en bestraffing van misdaden en corruptie belemmeren, met de steun van de bezetters. Hij beschermde de minister van Handel, die werd beschuldigd van corruptie, en maakte onderzoek onmogelijk. Via zijn bondgenoten in het parlement verhinderde hij de parlementsleden om de ministers te ondervragen over de corruptie. Zijn macht wordt gebruikt om de CPI en andere onderzoeksinstellingen te beletten hun werk te doen. Het nieuws circuleert bijvoorbeeld dat het hoofd van het financieel toezicht, de heer Torki, die verklaarde dat er 1.088 valse diploma’s zijn, zelfs in de hoge rangen van de Iraakse regering, en dat de verantwoordelijken moeten gestraft worden, nu beschuldigd wordt van het plegen van misdaden tijdens het vorige regime en er een aanhoudingsbevel tegen hem is uitgevaardigd. Het is duidelijk dat deze beschuldiging bedoeld is om hem te doen zwijgen “
Een despotische bezetting
Het is algemeen bekend dat de regering van de heer Maliki alleen binnen de Green Zone regeert. Buiten deze beschermde zone zwerven doodseskaders en speciale politie door de straten, het nieuwe Iraakse leger terroriseert de bevolking, en daar heerst recht noch wet, alleen de wet van de jungle.
Op 3 september meldde de NYT bv. dat een bende overvallers acht bewakers – sommigen onder hen waren bekenden – hebben vastgebonden in het Zuwiya filiaal van de Rafidain bank in Bagdad en ter plaatse neergeschoten met gedempte geweren. Daarna zijn ze ervandoor gegaan met ten minste twee volle wagens contant geld ter waarde van $ 4,3 miljoen dollar. Ze hoefden zich geen zorgen te maken over de politie, want in die buurt waren zij zelf de politie. Onder hen waren verschillende lijfwachten van een van de machtigste mannen van het land, Vice President Adel Abdul Mahdi.
Moeten we ons vertrouwen stellen in de minister-president van een corrupte marionettenregering die:
– op nationale schaal corruptie, fraude en criminaliteit organiseert?
– Scores van nationale examens vervalst, knoeit met de diploma’s van studenten, kandidaten voor buitenlandse studies selecteert op basis van religieuze achtergrond en terugkerende docenten intimideert?
– instemt met massa-executies van Iraakse burgers? Op één enkele dag in juni werden in Bagdad 19 mensen opgehangen. In een recent rapport vermeldt Amnesty International dat meer dan 1.000 Irakezen geëxecuteerd dreigen te worden, vaak op basis van bekentenissen die zijn verkregen zijn na foltering.
– Instemt met de opsluiting en marteling van tienduizenden burgers en politieke gevangenen zonder enige beschuldiging of een eerlijk proces?
– Ermee instemt dat journalisten de eerste slachtoffers zijn van het “democratische” rechtssysteem in Irak? In juli werd een verslaggever gearresteerd voor het fotograferen van een verkeersopstopping in Bagdad. Zijn foto’s werden beschouwd als “negatief” wegens spotten met de bewering van de heer Maliki dat het leven in de hoofdstad aan het verbeteren was. Vorig jaar zakte Irak naar de 158e plaats van 173 in de rangschikking voor persvrijheid, een lijst opgesteld door Reporters Sans Frontières
Een artikel (in het Arabisch) meent te weten dat het salaris van een Iraaks parlementslid 360 duizend US-dollars per jaar bedraagt. Vanwege de extra betalingen voor deelname aan de parlementaire zittingen, bescherming en reizen, enz., bedraagt de totale begroting 1,44 miljoen US-dollar per lid. De voorzitter van het parlement krijgt daar bovenop nog extra betaald. Laten we hopen dat dit niet waar is.
Het beginsalaris van een academicus (B.Sc.) is $ 400 US-dollar per maand, dus jaarlijks 4.800 US-dollar.
Het artikel concludeert: “vraagt iemand zich nog af waarom zovelen in het parlement blijven, ook al wonen meer dan 50% van de parlementsleden buiten Irak en komen ze over voor een bezoek om de parlementaire zittingen bij te wonen?”
De VS helpen de heer Maliki de reputatie van zijn regering op te poetsen. Het Ministerie van Defensie betaalt de private US-contractanten in Irak tot $ 300 miljoen voor de periode 2009 tot 2011 om nieuwsberichten, entertainmentprogramma’s en reclame voor de openbare dienstverlening te produceren voor de Iraakse media in een poging om de lokale bevolking te “betrekken en te inspireren” de doelstellingen van de Amerikaanse en de Iraakse regering te steunen. Dit nieuws lezen u en ik vervolgens in de doorsnee-media.
Eindelijk … DEMOCRATIE!
Wat de geschiedenis ons leert
Het is de VS die deze gangsters aan de macht bracht. Daarmee dragen ze de volledige verantwoordelijkheid voor de dramatische gang van zaken in het hedendaagse Irak. Zij spelen onder een hoedje met de heer Maliki. Om zijn positie veilig te stellen zijn er 130.000 Amerikaanse soldaten en 645.000 Iraakse veiligheidstroepen nodig. Dit roept sterke herinneringen op aan de situatie in Joegoslavië tijdens de Tweede Wereldoorlog.
(….) Ante Pavelić (die in ballingschap leefde sinds 1929 en in 1941 samen met de Duitse bezetter naar Joegoslavië terugkeerde) had zijn eerste ontmoeting met Adolf Hitler op 6 juni 1941. Op 22 juli 1941 kondigde Mile Budak, minister in de regering Pavelić, publiekelijk het gewelddadige raciale beleid van de staat aan. In de zomer van datzelfde jaar begonnen ze met de bouw van concentratiekampen. Ustaše activiteiten in dorpen in de Dinarische Alpen leidden daarop tot onrust bij Italianen en Duitsers. Reeds op 10 juli 1941 rapporteerde Wehrmacht-generaal Edmund Glaise von Horstenau het volgende aan het Duitse opperbevel, het Oberkommando der Wehrmacht (OKW):
“Onze troepen moeten getuigen van dergelijke gebeurtenissen wel het zwijgen opleggen, het is niet bevorderlijk voor hun anders hoge reputatie … Er wordt mij vaak gezegd dat de Duitse bezettingstroepen uiteindelijk zullen moeten optreden tegen Ustaše-misdaden. Dit zou weleens kunnen gebeuren. Met de middelen waarover ik nu beschik zou ik een dergelijke actie echter niet kunnen voeren. Ad hoc interventie in individuele gevallen kan de indruk geven dat het Duitse leger verantwoordelijk is voor talloze misdaden uit het verleden die het niet kon voorkomen.
Een verslag van de Gestapo aan Reichsführer SS Heinrich Himmler, gedateerd 17 februari 1942, verklaarde:
“De toegenomen activiteiten van benden [rebellen] is voornamelijk te wijten aan wreedheden die door Ustaše-eenheden in Kroatië tegen de orthodoxe bevolking begaan worden. De Ustaše pleegden hun daden op een beestachtige wijze niet alleen tegen mannen van dienstplichtige leeftijd, maar vooral tegen hulpeloze bejaarde mensen, vrouwen en kinderen. Het aantal Orthodoxen dat de Kroaten hebben vermoord en op sadistische wijze gemarteld tot de dood beloopt ongeveer driehonderdduizend.
Doen deze citaten een belletje rinkelen? De naam Ante Pavelić, die naar Joegoslavië terugkeerde met de Duitse en Italiaanse tanks, kan gemakkelijk worden vervangen door bv. Chalabi, Allawi of Al Maliki. Ustaše kan worden vervangen door de Special Police Commando’s, de Badr Brigades, het Mehdi leger, Peshmergas. Duitsers en Italianen kunnen worden vervangen door Amerikanen en Britten. Pavelić en zijn milities vermoordden tussen 300.000 en 700.000 Serviërs, joden, zigeuners en verzetsstrijders. De Joegoslaven moordden elkaar dus uit! Maar wie was verantwoordelijk? De Duitsers natuurlijk, wie anders? Ze lieten deze misdaden uitvoeren door hun Kroatische sektarische handlangers en verschaften hen het geld, de wapens, de training en macht. De Duitsers “maakten zich ongerust” over deze Kroatische barbaren, net als de VS ongerustheid uiten over de misdaden van de regering Maliki, zijn doodseskaders en zijn corruptie. De wreedheden stopten toen de Duitsers en Italianen werden verslagen en het land verlieten.
Het wordt tijd dat president Barack Hussein Obama een aantal lessen trekt uit de geschiedenis: hij moet onvoorwaardelijk zijn troepen terugtrekken uit Irak en herstelbetalingen doen voor de schade die zijn land het Iraakse volk heeft berokkend. Alleen dàn kan echte democratie worden opgebouwd.
Aanbevelingen
In afwachting formuleren wij enkele aanbevelingen om te redden wat nog rest van de sector van het Hoger Onderwijs in Irak:
– In plaats van 50.000 studenten naar het buitenland te sturen, kan men de Iraakse academische gemeenschap in ballingschap ertoe bewegen naar Irak terug te keren door ze hun baan terug te geven, met voldoende garanties voor hun veiligheid zodat zij hun werk kunnen doen zonder angst en zonder bemoeienis van de overheid.
– Voor de verbannen studenten geldt hetzelfde. Verschaf hen beurzen en een kans om hun studies thuis af te maken, en zorg voor een veilige omgeving.
– De Iraakse regering kan de 1 miljard dollar per jaar voor haar programma beter besteden aan het organiseren van degelijk onderwijs in de Iraakse universiteiten en door de financiering van de oprichting van scholen en universiteiten voor de jongeren van de 4,7 miljoen vluchtelingen en ontheemden in Iraakse vluchtelingenkampen en de gastlanden.
– Aan de Amerikaanse Hogescholen en Universiteiten waar de Iraakse studenten zullen studeren: in plaats van de instroom van 10.000 Iraakse studenten per jaar te steunen, zouden zij beter eerst de vluchtelingen-studenten de kans geven om hun studie in hun instellingen af te ronden tot de Iraakse regering hen een voldoende veilige terugkeer kan garanderen. De kosten voor hun studie zouden moeten betaald worden door de Amerikaanse en Britse regeringen die Irak illegaal zijn binnengevallen. Universiteiten zouden niet medeplichtig mogen zijn in deze “miljarden dollarfraude”.
– Iraakse wetten om de terugkeer van docenten en studenten te vergemakkelijken moeten strikt worden uitgevoerd. De Amerikaanse regering, haar bezettingsmacht en de Iraakse regering dragen er de volle verantwoordelijkheid voor.
– De corruptie en fraude met diploma’s en certificaten, zoals in dit artikel vermeld, moet door een ernstige onafhankelijke instantie onderzocht worden.
– Geld, toegewezen aan de onderwijssector, dat werd gebruikt voor de sector “veiligheid” moet terug aan het onderwijs worden toegekend.
– Er moet ook een ernstig onafhankelijk onderzoek gebeuren naar de corruptie bij de contracten voor de wederopbouw en het herstellen van de Iraakse scholen en universiteiten.
– Het onderwijs moet strikt losgekoppeld worden van sektarisme. Sektarisme, racisme en discriminatie naar geslacht in nominaties voor de universiteiten dienen uitgesloten te worden en sektarische en racistische activiteiten moeten met alle middelen buiten de universiteiten gehouden worden.
– Het systeem van sektarische quota en criteria bij de voordracht en de benoeming van academici moet worden afgeschaft. De mensenrechten en individuele vrijheden voor de studenten, vooral de gelijke behandeling van mannen en vrouwen, moeten worden gewaarborgd.
– Inmenging in de activiteiten van de universiteiten door religieuze fascistische groepen en doodseskaders dient gestopt te worden en de vrijheid van denken en onderzoek in de Iraakse universiteiten gegarandeerd.
– De UNESCO en andere organisaties moeten een duidelijk standpunt innemen tegen de voormelde schendingen van de mensenrechten.
Dit zijn slechts minimale aanbevelingen. Maar alleen wanneer aan deze voorwaarden is voldaan bestaat er een kans dat het ooit zeer gerespecteerde Iraakse onderwijs zich kan beginnen herstellen van oorlogen, sancties en bezetting. Het is geen optie om 50.000 bezettingsgetrouwe studenten naar het buitenland te sturen om er te studeren. Zij zullen er de Westerse waarden assimileren, na hun terugkeer een democratie naar Westerse stijl invoeren en zodoende uitwissen wat er rest van de Iraakse en Arabische cultuur.
(Uitpers, nr. 113, 11de jg., oktober 2009)
Dirk Adriaensens is lid van het uitvoerend comité van het BRussells Tribunal. Hij heeft bijgedragen aan het boek “Cultural Cleansing in Iraq”, dat zal uitgegeven worden door Pluto Press)
URL: http://www.brusselstribunal.org/AcademicsFraud140909.htm
Vertaling: Ria Hillewaert
