Wie maandag 13 mei de zelfverklaarde kwaliteitskrant De Standaard las, zal zich een bult hebben verschoten toen hij op bladzijde 15 het berichtje las onder de titel “DDR gebruikte menselijke proefkonijnen”. Een blunder van formaat of een extreme uiting van trouw aan de “mainstream”?
Mainstream is een term waarmee aangeduid wordt dat een krant moet schrijven wat de “autoriteiten” (politici, diplomaten, bankiers, financiers, industriëlen… – kortom mensen met macht) voorzeggen. Eén van de grote aanhangers van de mainstream was in de jaren 1990 al Bart Sturtewagen, die het dankzij deze inschikkelijkheid tot hoofdredacteur van DS bracht. Slechts weinige journalisten dierven tegen deze onderwerping ingaan. Die werden dan ook allemaal uitgerangeerd door voordelige uitstapregelingen en door collectieve ontslagen. Enkel het gezagsgetrouwe, maar duidelijk minder begaafde zootje mocht blijven.
Met DDR wordt de communistische Duitse Democratische Republiek bedoeld die na de Tweede Wereldoorlog in het door troepen van de Sovjetunie bezette deel van Duitsland werd opgericht. Zowel de Sovjetunie als de DDR hielden op te bestaan eind de jaren 1990 toen het vermolmde systeem van het “reële communisme” instortte. De DDR werd geïntegreerd in de Duitse Bondsrepubliek. Eén van de propagandatechnieken van het kapitalistische Westen tegen de communistische landen bestond erin die landen op alle mogelijke manieren zwart te maken.
Zelfs nu die landen, op een aantal uitzonderingen na, niet meer bestaan, lijkt die politiek volgens het bericht in DS nog altijd opgang te maken, ook al spreekt de tekst van het bericht de titel flagrant tegen. Het bericht handelt immers over het feit dat westerse farmaceutische bedrijven, met instemming van de DDR-overheid, medicijnen en therapieën, uittestten op een 50.000 tal burgers van de DDR. Op zichzelf niets ongewoons want ook in de rest van de wereld werden en worden door die westerse farmaceutische sector medische proeven uitgevoerd. Ook soms op onwetende burgers in ontwikkelingslanden.
Wat de testen in de DDR inhielden wordt in het artikel niet duidelijk gemaakt. Misschien waren het vrij onschuldige proeven. De farma-sector gaf daar geen uitsluitsel over, maar wimpelde het in Der Spiegel gepubliceerde verhaal af als iets van “vroeger” en dus niet meer relevant. Wat op zichzelf al een aanduiding is dat de proeven niet echt onschuldig waren.
Maar de redacteur, die het artikel in DS plaatste, wilde blijkbaar nog eens natrappen. De communistische landen werden destijds steevast voorgesteld als onmenselijke regimes zonder enig greintje respect voor hun burgers terwijl alle westerse landen lichtende voorbeelden van democratie, vrijheid en van menslievendheid zouden zijn geweest. Een waarheidsgetrouwe titel als “Westerse farma-industrie gebruikte DDR-burgers als proefkonijnen” zou regelrecht tegen dit positieve beeld ingaan.
Of de westerse landen beter waren/zijn dan de communistische, daar valt over te praten. In de hele kapitalistische wereld hebben werknemers tientallen jaren moeten strijden om rechten en een menswaardig bestaan te verkrijgen. Paradoxaal genoeg lukte dat goed na de Tweede Wereldoorlog omdat de Sovjetunie één van de grote overwinnaars was en het Sovjetmodel blijkens de verkiezingsuitslagen in vele Europese laden een grote aantrekkingskracht had. Het kapitalisme kon niet anders dan bewijzen dat het ook de mens op de eerste plaats stelde.
Dat dit niet gemeend was, bleek al direct na de val van het communisme. De sociale verworvenheden worden in snel tempo afgebouwd, de armoede en werkloosheid nemen onrustwekbarend toe. Maar het was ook al eerder te merken dat de mens niet eerst stond/staat in de westerse visie. Denken we maar aan de massaslachtingen in de kolonies die onafhankelijkheid eisten na de Tweede Wereldoorlog, het aan de macht brengen en steunen van pro-westerse dictators waar het maar kon (Midden-Oosten, Latijns-Amerika…).
De dag van vandaag is het geen haar beter. “Goede” dictators en regimes die gebouwd zijn op massale schendingen van de mensenrechten, op oorlogsmisdaden en misprijzen van het internationaal recht genieten bescherming van het Westen zolang ze in het westerse kamp zitten. Vandaar ook de taboes wat betreft bv. het geregeld gebruik van chemische wapens door landen als Israël (tegen de Palestijnen) en Turkije (tegen de Koerden). Zelfs het gifgasgebruik door de Iraakse president Saddam Hoessein tegen Iran in de oorlog van 1980 tot 1988 werd volslagen genegeerd omdat Saddam Hoessein er de westerse belangen mee diende. En vergeten we niet dat de Verenigde Staten de wereldrecordhouder zijn van het gebruik van chemische wapen (van Vietnam over Afghanistan tot Irak sedert de invasie van 2003) en er honderdduizenden mensen mee van het leven beroofden. Maar dat zal je niet lezen in een mainstream-krant als DS. Zelfde verhaal wat kernwapens betreft. Over die van Israël mag niet worden gesproken terwijl Iran aan sancties allerhande is onderworpen en bijna elke dag met gewapende aanvallen wordt bedreigd.
Dat een mensenleven voor het Westen van geen tel is blijkt uit het feit dat honderdduizenden, zelfs miljoenen mensen in Irak moesten sterven door wrede en onverbiddelijke sancties. Uit het feit dat in Syrië de dag van vandaag nog altijd tienduizenden mensen omkomen omdat het Westen het anti-westerse regime van president Bashar al-Assad wil omverwerpen.
Ook in dit geval is DS extreem mainstream: het maakt in de regio gebruik van de diensten van een journalist die geld krijgt van Qatar, een van de grote steunverleners aan de opstandelingen in Syrië. (1) Ombudsman Tom Naegels van DS zwijgt als vermoord over deze belangrijke deontologische kwestie en de man mag verder zijn propaganda voortzetten. Gezagsgetrouwheid is de ombudsman dus zeker niet vreemd.
Zelfs een ramp als de instorting van een textielfabriek in Bangladesh, waarbij al meer dan 1.000 doden werden geteld, is een gevolg van de westerse steun voor de extreme uitbuiting van de arbeiders aldaar om westerse bedrijven riante winsten te verzekeren. Dit is al jaar en dag bekend, maar de westerse internationale organisaties (IMF, Wereldbank, EU, OESO…) zijn nog altijd niet bereid daar wat aan te doen.
(1) zie Uitpers 06.02.2013: Willy Van Damme, Jorn De Cock – Vrienden in Qatar,
link: https://www.uitpers.be/index.php/media1/249-jorn-de-cock-vrienden-in-qatar
